1 Pułk Łączności (LWP) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Znak taktyczny pułku | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy | płk Mieczysław Kluka |
Ostatni | |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
1 Pułk Łączności (1 pł) – oddział Wojsk Łączności Sił Zbrojnych PRL.
Historia pułku
[edytuj | edytuj kod]9 maja 1967 roku dotychczasowy 5 Pułk Łączności został przemianowany na 1 Pułk Łączności. Rozkaz Ministra Obrony Narodowej w sprawie przemianowania pułku był ukoronowaniem kilkuletnich starań dowództwa o przejęcie tradycji i nazwy 1 Samodzielnego Pułku Łączności.
Jednostka stacjonowała w Wałczu i podlegała Sztabowi Generalnemu Wojska Polskiego. Wiosną 1976 roku pułk został przeformowany w 2 Brygadę Łączności.
- Sztandar przejęty po 5 Pułku Łączności
- Sztandar przejęty po 5 Pułku Łączności
Dowódcy pułku
[edytuj | edytuj kod]- płk Mieczysław Kluka (1967-1971)
- płk Stanisław Markowski (1971-1975)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Krząstek , Andrzej Murawski , Grzegorz Nowik, 2 Brygada Łączności, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994, ISBN 83-85621-50-4, OCLC 750724236 .