7 Pułk Lotnictwa Specjalnego Marynarki Wojennej – Wikipedia, wolna encyklopedia

7 Pułk Lotnictwa Specjalnego
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	25 marca 1950
Rozformowanie	31 grudnia 1995
	Tradycje
Nadanie sztandaru	27 sierpnia 1950
Rodowód	Samodzielna Eskadra Lotnictwa MW
Kontynuacja	30 Kaszubska Eskadra Lotnicza; 44 Baza Lotnictwa Morskiego
	Dowódcy
Pierwszy	mjr Stanisław Turczyński
	Organizacja
Numer	JW Nr 5576
Dyslokacja	Słupsk-Redzikowo; Gdynia-Babie Doły; Gdańsk-Wrzeszcz; Siemirowice i Darłowo
Rodzaj sił zbrojnych	Marynarka Wojenna
Rodzaj wojsk	Wojska lotnicze
Podległość	Dowództwo Lotnictwa MW; 33 Dywizja Lotnictwa MW; Dowództwo Lotnictwa; i Obrony Przeciwlotniczej MW

7 Pułk Lotnictwa Specjalnego (7 pls) – oddział lotnictwa Marynarki Wojennej.

Historia pułku

Na podstawie rozkazu Nr 0235/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 listopada 1949 roku i rozkazu Nr 01/Org. dowódcy Marynarki Wojennej z dnia 12 stycznia 1951 roku został sformowany 30 Pułk Lotnictwa Marynarki Wojennej. Jednostka została zorganizowana w terminie do dnia 25 marca 1950 roku na bazie Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Marynarki Wojennej i według etatu Nr 35/118.

Dowództwo pułku oraz eskadry: szturmowa, bombowo-rozpoznawcza i łącznikowa stacjonowały na lotnisku Słupsk-Redzikowo, natomiast eskadra myśliwska na lotnisku Wicku Morskim.

W niedzielę 27 sierpnia 1950 pełniący obowiązki dowódcy Marynarki Wojennej, kontradmirał Iwan Szylingowski wręczył pułkowi sztandar ufundowany przez społeczeństwo Katowic^[1].

W listopadzie 1950 roku eskadra myśliwska została przebazowana na lotnisko Babie Doły. Na podstawie rozkazu Nr 041/Oper. dowódcy MW z dnia 13 kwietnia 1951 roku w następnym miesiącu pozostałe pododdziały pułku również zostały przeniesione do Babich Dołów.

W grudniu 1951 roku na bazie eskadry myśliwskiej przystąpiono do formowania 34 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego (Jednostka Wojskowa Nr 3651) według etatu Nr 6/100 (rozkaz Nr 095/Org. MON z dnia 10 grudnia 1951 i rozkaz Nr 066/Org. dowódcy MW z dnia 31 grudnia 1951).

W okresie od 26 kwietnia 1954 roku do 10 sierpnia 1957 roku pułk stacjonował na lotnisku Gdańsk-Wrzeszcz, a następnie na lotnisku w Siemirowicach i wchodził w skład 33 Dywizji Lotnictwa MW.

Na podstawie zarządzenia Nr 0137/Org. szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia 27 lipca 1957 i rozkazu Nr 034/Org. dowódcy Marynarki Wojennej z dnia 16 sierpnia 1957 roku jednostka została przeformowana w 30 Pułk Lotnictwa Szturmowego.

W grudniu 1960 roku oddział został przemianowany na 30 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego.

Na podstawie rozkazu Nr 07/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 1967 roku jednostka przejęła dziedzictwo tradycji 7 Pułku Lotnictwa Szturmowego oraz numer i nazwę – 7 Pułk Lotnictwa Myśliwsko Szturmowego^[2].

15 lutego 1983 ponownie zmieniono nazwę jednostki na 7 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego.

Z dniem 1 lipca 1988 roku rozformowano 7 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, 16 Pułk Lotnictwa Specjalnego MW i 15 Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Rozpoznawczego MW, a na ich bazie sformowano 7 Pułk Lotnictwa Specjalnego. Pododdziały pułku bazowały na lotniskach w Siemirowicach i Darłowie.

1 kwietnia 1991 roku pododdziały pułku stacjonujące w Darłowie utworzyły odrębną jednostkę – 40 Eskadrę Zwalczania Okrętów Podwodnych i Ratownictwa.

W terminie do dnia 31 grudnia 1995 roku pułk został przeformowany w 3 Dywizjon Lotniczy i 5 Batalion Zabezpieczenia, które podporządkowano dowódcy Brygady Lotnictwa MW.

Przypisy

↑ „Na Straży Wybrzeża”. Gazeta Marynarki Wojennej Nr 11 z 3 września 1950 r., s. 2.
↑ Rozkaz Nr 07/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oddziałów frontowych oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek, Dziennik Rozkazów Tajnych MON Nr 5 z 1967, poz. 21.

Bibliografia

JarosławJ. Ciślak JarosławJ., Polska Marynarka Wojenna 1995, Warszawa: „Lampart”, 1995, ISBN 83-86776-08-0, OCLC 316544451 .
Tomasz Madej, Historia Lotnictwa Marynarki Wojennej 1957-1989, Przegląd Morski 2004 nr 1, s. 79-93,

[1] „Na Straży Wybrzeża”. Gazeta Marynarki Wojennej Nr 11 z 3 września 1950 r., s. 2.

[2] Rozkaz Nr 07/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oddziałów frontowych oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek, Dziennik Rozkazów Tajnych MON Nr 5 z 1967, poz. 21.

[1]

[2]