French
DeutschSamodzielna Eskadra Lotnictwa Marynarki Wojennej – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | 30 Pułk Lotnictwa MW |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kmdr por. pil. Aleksander Majewski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Samodzielna Eskadra Lotnictwa Marynarki Wojennej (sel MW) – pododdział lotniczy Marynarki Wojennej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]W lutym 1948 roku rozpoczęto formowanie Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Marynarki Wojennej[a]. Etat eskadry przewidywał 316 wojskowych i 7 pracowników kontraktowych[1]. Znajdujący się już w dyspozycji Dowództwa MW klucz łącznikowy Po-2 został wcielony w skład organizującej się eskadry. Wyposażenie stanowiły samoloty myśliwskie Jak-9M, szturmowe Ił-2, bombowo-rozpoznawcze Pe-2FT, szkolno-bojowe Jak-9W oraz łącznikowe Po-2[2]. Pod względem operacyjnym sel MW podlegała Dowództwu Marynarki Wojennej, a Dowództwo Wojsk Lotniczych było odpowiedzialne za wyszkolenie lotnicze i techniczne personelu, uzupełnienie kadrowe, stan techniczny samolotów, zaopatrzenie w paliwo i smary[b].
18 października 1948 roku komisja Marynarki Wojennej pod przewodnictwem szefa lotnictwa MW, kmdr. por. nawig. Eustachego Szczepaniuka, przyjęła od Dowództwa Wojsk Lotniczych sformowaną eskadrę[3].
W listopadzie 1949 roku minister obrony narodowej polecił przeformować samodzielną eskadrę lotniczą MW na 30 Pułk Lotniczy oraz zorganizować 50 batalion obsługi lotnisk i kompanię szkolną lotnictwa MW. Jednostki te zostały sformowane w 1950 roku[4].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]dowództwo eskadry
- dwa klucze szturmowe
- jeden klucz myśliwski
- jeden klucz bombowo-rozpoznawczy
- jeden klucz łącznikowy
5 lutego 1949 roku Wojska Lotnicze przekazały dodatkowy klucz myśliwski Jak-9P, a nieco później klucz łącznikowy[5].
Dowództwo eskadry
[edytuj | edytuj kod]Skład dowództwa podano za:Czesław Krzemiński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1980. s. 31.
- dowódca – kmdr por. pil. Aleksander Majewski
- zastępca do spraw polityczno-wychowawczych – kpt. mar. Stanisław Ordon
- pomocnik do spraw pilotażu – por. pil. Mieczysław Góral
- szef sztabu – por. pil. Jan Łaniecki
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zieliński (red.) 2011 ↓, s. 16.
- ↑ Andrzej Morgała]: Samoloty w polskim lotnictwie morskim. s. 105.
- ↑ Czesław Krzemiński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1980. s. 31.
- ↑ Andrzej Morgała]: Samoloty w polskim lotnictwie morskim. s. 107.
- ↑ Andrzej Morgała]: Samoloty w polskim lotnictwie morskim. s. 106.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Morgała: Samoloty w polskim lotnictwie morskim. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1985. ISBN 978-83-1112-14-09.
- Czesław Krzemiński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1980: zarys dziejów. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0782-5.
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-11-12140-9.
