44 Pułk Lotnictwa Łącznikowego – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1951 |
Rozformowanie | 1953 |
Tradycje | |
Kontynuacja | 13 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr pil. Tomasz Żyźniewski |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk |
44 Pułk Lotnictwa Łącznikowego (44 plł) – oddział wojsk lotniczych SZ PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]W 1951 roku na lotnisku Okęcie rozpoczęto formowanie 44 Pułku Lotnictwa Łącznikowego[a]. Etat nr 6/152 przewidywał 335 żołnierzy i 33 pracowników kontraktowych[1]. 1 grudnia 1952 roku pułk posiadał 27 samolotów Po-2[1].
W 1953 roku pułk został przeformowany na 13 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego oraz Klucz Lotniczy Warszawskiego Okręgu Wojskowego[b].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Zieliński 2011 ↓, s. 147.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- [red.] Józef Zieliński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.