44 Pułk Lotnictwa Łącznikowego – Wikipedia, wolna encyklopedia

44 Pułk Lotnictwa Łącznikowego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

1953

Tradycje
Kontynuacja

13 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego
Klucz Lotniczy WOW

Dowódcy
Pierwszy

mjr pil. Tomasz Żyźniewski

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Rodzaj wojsk

Wojska lotnicze

Po-2

44 Pułk Lotnictwa Łącznikowego (44 plł) – oddział wojsk lotniczych SZ PRL.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

W 1951 roku na lotnisku Okęcie rozpoczęto formowanie 44 Pułku Lotnictwa Łącznikowego[a]. Etat nr 6/152 przewidywał 335 żołnierzy i 33 pracowników kontraktowych[1]. 1 grudnia 1952 roku pułk posiadał 27 samolotów Po-2[1].

W 1953 roku pułk został przeformowany na 13 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego oraz Klucz Lotniczy Warszawskiego Okręgu Wojskowego[b].

  1. Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0096/Org. z 11 grudnia 1951 roku
  2. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 0308/Org. z 8 września 1953 roku

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Zieliński 2011 ↓, s. 147.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • [red.] Józef Zieliński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.