7 Dywizja Polowa Luftwaffe – Wikipedia, wolna encyklopedia

7 Dywizja Polowa Luftwaffe

7 Luftwaffe Feld Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1942 na poligonie Gross-Born
Rozformowanie	1943
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	Luftwaffe
Skład	patrz tekst

7 Dywizja Polowa Luftwaffe (niem. 7 Luftwaffe Feld Division) – utworzona na terenie Niemiec na poligonie Gross-Born jesienią 1942 roku z Flieger-Regiment 43.

Dywizja walczyła na froncie wschodnim na Odcinku Armijnym Hollidt rozlokowanym nad Donem. W grudniu 1942 roku stoczyła pierwsze walki i poniosła ciężkie straty, jej resztki zostały przyłączone do 15. Dywizji Polowej Luftwaffe. Rozwiązano ją w marcu 1943 roku.

• I-III bataliony strzelców polowych
• 7. polowy batalion artylerii Luftwaffe
• 7. polowa kompania fizylierów Luftwaffe
• 7. polowa kompania niszczycieli czołgów Luftwaffe
• 7. polowa kompania inżynieryjny Luftwaffe
• 7. polowy batalion przeciwlotniczy Luftwaffe
• 7. polowe dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe Luftwaffe

• Generalmajor Wolf von Biedermann (od września 1942)
• Oberst August Klessmann (od 28 listopada 1942)
• Generalleutnant Willibald Spang (od 3 stycznia 1943)
• ponownie Biedermann (od 16 lutego 1943)

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9. Brak numerów stron w książce
• The Luftwaffe, 1933-45