Adam Witold Odrowąż-Wysocki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy polskiego wolnomularza. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

Adam Witold Wysocki

Odrowąż
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1924 Przemyśl
Data i miejsce śmierci	14 października 2018 Warszawa
Ojciec	Klemens Wysocki
Matka	Emilia Wysocka-Gniewecka
Żona	Bożena Mirosława Dołęgowska-Wysocka
Dzieci	Alfred Wysocki, Aleksandra Wysocka-Zańko
Odznaczenia

Adam Witold Odrowąż-Wysocki (ur. 12 lutego 1924 w Przemyślu, zm. 14 października 2018^[1] w Warszawie) – polski dziennikarz, wykładowca i działacz polityczny, wolnomularz, prezydent Universala Framasona Ligo – Polska, wielki edytor Wielkiego Wschodu Polski, redaktor naczelny i wydawca „Wolnomularza Polskiego”.

Od 1944 do 1945 walczył w Polskich Siłach Zbrojnych. W latach 1945–1947 studiował w Instytucie Nauki o Prasie w Wiedniu, następnie na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1947–1948). W 1948 został na krótko aresztowany. W 1950 ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Krakowie. W latach 1950–1957 był zatrudniony jako dziennikarz w „Życiu Warszawy”, następnie pełnił obowiązki zastępcy redaktora naczelnego dwóch pism: „Kuriera Polskiego” (1967–1982) i „Życia Warszawy” (1972–1980). Pracował jako starszy wykładowca i docent na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

W latach 70. sprawował mandat radnego Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy^[2]. W okresie 1980–1981 zatrudniony w Biurze Rzecznika Prasowego Rządu PRL, następnie był członkiem Prezydium Komitetu ds. Radia i Telewizji, wiceredaktorem Radia „Polonia” oraz redaktorem naczelnym programu Polskiego Radia dla Europy Zachodniej (1981–1986).

W latach 40. działał w Polskiej Partii Socjalistycznej, nie przyłączył się do PZPR. Od 1957 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego. W 1986 objął kierownictwo nad Wydziałem Propagandy i Prasy Centralnego Komitetu SD.

Po upadku komunizmu związał się z ruchem wolnomularskim (lożami: „Wolność Przywrócona” i „Europa” Wielkiego Wschodu Francji). W 1998 został zastępcą Wielkiego Mistrza Wielkiego Wschodu Polski ds. mediów. W 1994 współorganizował Polską Grupę Narodową Powszechnej Ligi Wolnomularskiej, której został prezydentem.

Był członkiem utworzonego w 2012 r. w Warszawie Instytutu „Sztuka Królewska w Polsce”, którego celem jest inspirowanie, prowadzenie oraz koordynacja badań naukowych na temat przeszłości oraz teraźniejszości wolnomularstwa polskiego i światowego, przchowywanie oraz udostępnianie materialnych i niematerialnych świadectw dotyczących masonerii, wymiana informacji oraz wszechstronna popularyzacja wiedzy na temat wolnomularstwa i pokrewnych mu zjawisk^[3].

Był żonaty z dziennikarką, wykładowczynią i działaczką ruchu wolnomularskiego w Polsce Bożeną Mirosławą Dołęgowską.

Pochowany 18 października 2018 r.^[4] na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A22-7-12)^[5].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal 40-lecia Polski Ludowej^[6]
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej
• Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1968)^[7]
• Srebrna Odznaka Honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (17 stycznia 1963)^[8]
• Order Republiki (Egipt)
• Mérite Philantropique (Grande Médaille D'Or)
• Gwiazda Budowniczych Katedr (odznaczenie niemieckich wolnomularzy)

• Kto jest kim w Polsce 1989. Informator encyklopedyczny, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1494–1495.
• Wolnomularze polscy w kraju i na świecie 1821–1999. Słownik biograficzny, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 1999, s. 552.
• N. Wójtowicz, Wysocki Adam Witold Odrowąż, (w:) N. Wójtowicz, Masoneria. Mały słownik, Warszawa 2006, s. 422–423.