Akceptacja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Akceptacja (z łac. acceptatio, dosł. „przyjmowanie”) – uznanie czegoś, aprobata, potwierdzenie czegoś[1], pogodzenie się z czymś, czego nie można zmienić, uznanie czyichś cech postępowania za zgodne z oczekiwaniami[2], a także formalna zgoda na jakieś działania, zwykle wyrażona podpisem na odpowiednim dokumencie i niekoniecznie wynikająca z ich pozytywnej oceny[3], także wyrażenie zgody przez osobę uprawnioną dla sposobu załatwienia sprawy lub aprobatę treści pisma[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Słownik współczesnego języka polskiego, wydawnictwo SMS, pod red. prof. dr hab. Bogusława Dunaja, Kraków 2000, s. 9.
  2. Słownik 100 tysięcy potrzebnych słów, red. Prof. J. Bralczyk, wyd. PWN, Warszawa 2005.
  3. Nowy słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, pod red. Mirosława Bańki, Warszawa 2000, s. 12.
  4. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 18.01.2011 r. (poz. 67) w sprawie instrukcji kancelaryjnej, jednolitych rzeczowych wykazów akt oraz instrukcji w sprawie organizacji i zakresu działania archiwów zakładowych. Załącznik nr 1- Instrukcja kancelaryjna. § 7 ust. 1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • J. Makselon, Psychologia dla teologów, Kraków 1990.