Aleksander Borawski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander Borawski

Aleksander Borawski (ok. 1921)
Imię i nazwisko	Aleksander Sergiusz Borawski
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1861 Warszawa
Data i miejsce śmierci	10 października 1942 Częstochowa
Narodowość	Polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Sergiusz Borawski h. Bojcza^[1] (ur. 24 lutego 1861 w Warszawie^[2], zm. 10 października 1942 w Częstochowie) – polski malarz i konserwator zabytków. Uczeń Wojciecha Gersona, Aleksandra Kamińskiego i Cypriana Godebskiego.

Był synem Jakuba i Pauliny z Rühmerów^[2]. Studia artystyczne odbył w Warszawie, w szkole rysunku i prywatnie u Wojciecha Gersona. W Paryżu studiował rzeźbiarstwo u Cypriana Godebskiego^[3], uczył się konserwacji zabytków sztuki. Początkowo zajmował się głównie konserwacją zabytków w Warszawie, Nieborowie, a od roku 1892 w Petersburgu. Od początku XX w. coraz więcej uwagi poświęcał malarstwu, tworząc głównie portrety oraz obrazy sakralne. W Petersburgu mieszkał do 1918, po czym w związku z wybuchem rewolucji październikowej przeniósł się do Warszawy. W lipcu 1919 prof. Adolf Szyszko-Bohusz powierzył mu stanowisko kustosza kolekcji wawelskiej^[4]. W następnych latach zajmował się głównie konserwacją zabytków w całej Polsce, a od 1934 do 1939 mieszkał w klasztorze jasnogórskim sporządzając portrety. W czasie wojny żył w przytułku.

Jest autorem kilku artykułów poświęconych polskiej sztuce i polskim artystom czynnym w Rosji.

4 lutego 1888 ożenił się z Anną Radyszkiewicz (zm. 1919)^[2], z którą miał syna Zygmunta Andrzeja, majora Wojska Polskiego.

Zmarł w Częstochowie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 95-6-24)^[5].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)^[6]

• odnowa figur w Ogrodzie Saskim (ok. 1888)
• konserwacja plafonów w petersburskim Pałacu Michajłowskim (ok. 1898)
• namalował sakralne malowidła ścienne petersburskiej Akademii Duchownej (1904)
• wykonał malowidła w kopule kaplicy Maciejowskiego na Wawelu (1907)^[7]
• stworzył cykl portretów katolickich biskupów Mohylewa dla galerii metropolitalnej w Petersburgu (przed 1918)
• cykl portretów znanych Polaków działających w Rosji od XVIII w. (przed 1918)
• cykl portretów przełożonych zakonu paulinów dla klasztoru jasnogórskiego (1934–1939)

• Aleksander Borawski, 1921: Katedra Krakowska. Przewodnik po Ziemiach Małopolski nr 2. Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Oddział Krakowski; Cieszyn: „Dziedzictwo”^[8].
• Aleksander Borawski, 1921: O ludwisarstwie i dzwonach w Polsce. M. Muzeum Przemysłowe im A. Baranieckiego, Kraków^[8].
• Aleksander Borawski, 1927: Sarkofag z prochami ojców-bohaterów i matek-męczenniczek, przeznaczony dla wotywnego Kościoła Opatrzności mającego być wzniesionym w Warszawie / sprojektował Aleksander Borawski. Warszawa^[8].
• Aleksander Borawski, 1929: 4 dzwony dla kościoła Opatrzności w Warszawie odlane w Stoczni Gdańskiej ozdobione przez Aleksandra Borawskiego. Gdańsk, Druk. Gdańska^[8].
• Aleksander Borawski, 1933: Królowa Jadwiga na Wawelu : szkic historyczny. Wydawnictwo Księży Pallotynów, Warszawa^[8].

• Kijas A., 2000: Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku. Inst. Wydawniczy PAX, Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-211-1340-0.

• Publikacje Aleksandra Borawskiego w bibliotece Polona