Aleksandra Jasińska-Kania – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandra Jasińska-Kania
Ilustracja
Aleksandra Jasińska-Kania
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1932
Moskwa

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia teoretyczna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski (1954)

Doktorat

1967

Habilitacja

1978

Profesura

17 listopada 1990

Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki
Uczelnia wyższa

Uniwersytet Warszawski

Wydział

Instytut Socjologii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego

Stanowisko

profesor zwyczajny

Okres zatrudn.

od 1956

Aleksandra Jasińska-Kania (ur. 15 czerwca 1932 w Moskwie) – polska socjolog zajmująca się teoriami socjologicznymi, problematyką stereotypów i uprzedzeń narodowych oraz badaniami wartości społecznych. Od 1956 wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1945 roku zamieszkała w Warszawie i w 1949 roku ukończyła VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana[1][2]. W latach 1949–1954 studiowała socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 60. zaangażowana w rozwijanie postulowanej przez Juliana Hochfelda koncepcji „marksizmu otwartego”. W 1967 obroniła doktorat Karol Marks a problemy alienacji we współczesnej socjologii amerykańskiej, którego promotorem był Zygmunt Bauman. W 1978 habilitowała się, a 17 listopada 1990 otrzymała tytuł profesora. Uzyskała stanowisko profesora zwyczajnego w Instytucie Socjologii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego[3].

W latach 70. prowadziła m.in. badania nad władzą lokalną, w latach 80. – pionierskie badania nad postawami Polaków wobec różnych narodów i grup etnicznych, od lat 90. uczestniczy w międzynarodowych badaniach wartości (European Value Study). Współredaktorka dwóch antologii prezentujących współczesną zachodnią myśl socjologiczną: Elementy teorii socjologicznych (1975) i Współczesne teorie socjologiczne (2006). Wchodziła w skład Komitetu Socjologii PAN[3]. Wykładała i prowadziła badania na Uniwersytecie Sztokholmskim, Uniwersytecie Stanforda i Uniwersytecie Indiany w Bloomington.

Należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[4] i Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”[5].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Małgorzaty Fornalskiej i Bolesława Bieruta oraz wnuczką Marcjanny Fornalskiej. Jej mężem był socjolog Albin Kania (1930–1994), z którym ma córkę Joannę Małgorzatę. Była związana z socjologiem Zygmuntem Baumanem[6].

Ważniejsze publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Chmielewski (red.), Tadeusz Krauze (red.), Włodzimierz Wesołowski (red.): Kultura, osobowość, polityka. Księga dedykowana Profesor Aleksandrze Jasińskiej-Kani. Warszawa: Scholar, 2002, s. 11. ISBN 83-88495-91-7.
  2. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1949. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2020-11-25].
  3. a b Prof. zw. dr hab. Aleksandra Jasińska-Kania. recenzenci.opi.org.pl. [dostęp 2024-03-04].
  4. Joanna Mantel-Niećko, Maria Stanowska, Próba sił: źródła do dziejów Uniwersytetu Warszawskiego po 13 grudnia 1981, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 1991.
  5. Aleksandra Gumowska: Córka Bieruta: Procent od „Kapitału”. newsweek.pl, 16 grudnia 2012. [dostęp 2017-01-01].
  6. Zygmunt Bauman: Nadzieja, miłość i papierosy [online] [dostęp 2016-08-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]