Almandyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Almandyn
Ilustracja
Granaty almandynowe
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

krzemian żelaza i glinu
(Fe3Al2(SiO4)3)

Twardość w skali Mohsa

7–7,5

Przełam

muszlowy

Łupliwość

nie wykazuje

Układ krystalograficzny

regularny

Gęstość

3,95-4,30 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

intensywnie czerwony (karbunkuł), fioletowoczerwony, brązowoczarny

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Inne

Dyspersja - 0,027

Granat

Almandynminerał z grupy granatu[1], z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych, szeroko rozpowszechnionych.

Nazwa pochodzi od Alabanda, dawnej nazwy miejscowości położonej w Azji Mniejszej, gdzie szlifowano najpiękniejsze okazy tych kamieni[1].

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy dobrze wykształcone, izometryczne kryształy o pokroju dwunastościanu rombowego. Zazwyczaj występuje jako minerał wrosły. Jest kruchy, przezroczysty, tworzy kryształy mieszane z piropem – zwane rodolitem. Niektóre kryształy wykazują asteryzm w postaci czteroramiennej gwiazdy.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Stanowi składnik skał powstałych wskutek metamorfizmu regionalnego (łupki mikowe, paragnejsy). Buduje eklogity. Występuje w strefach kontaktowych intruzji granitowych zwłaszcza w hornfelsach. Spotykany w ryolitach, dacytach, andezytach.

Miejsca występowania:

  • najpiękniejsze okazy znajduje się w Indiach (Dżajpur, Radżasthan, Hajdarabat) - materiał jubilerski dający efekt asteryzmu;
  • Cejlonie - kryształy o znacznych rozmiarach i pięknej barwie;
  • Brazylia - Minas Gerais, Bahia;
  • USA - Idaho, wyspa Wrangla, Alaska;
  • Australia.

W Polsce – w gnejsach k. Strzelina; w amfibolach i pegmatytach Gór Sowich.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • jako materiał ścierny (papier, płótno ścierne);
  • do wytwarzania narzędzi skrawających, szlifierskich, wierteł;
  • ma znaczenie naukowe – wskaźnik metamorfizmu;
  • poszukiwany przez kolekcjonerów;
  • szeroko stosowany w jubilerstwie do wyrobu biżuterii i ozdób - najbardziej poszukiwane są kamienie wykazujące efekt asteryzmu (gwiazdy).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Almandyn, [w:] Bania Zbigniew, Jędryczko Małgorzata, Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów : A -K, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 23, ISBN 978-83-213-4726-4, OCLC 829853214 [dostęp 2021-01-26].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
  • Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.