An-24 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antonow An-24
	; Samolot An-24 w barwach Sił Powietrznych Ukrainy
	Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Zakłady Lotnicze Irkut, Zakład Lotniczy Aviant, Ułan Udejski Zakład Lotniczy
Konstruktor	Antonow
Typ	pasażerski/transportowy
Załoga	3-4 (dwóch pilotów, mechanik, radiooperator)
	Historia
Data oblotu	20 października 1959
Lata produkcji	1959–1979
Liczba egz.	1367 (łącznie z chińską wersją Y-7)
	Dane techniczne
Napęd	2 x turbośmigłowe silniki Iwczenko AI-24T
Moc	2074 kW (2820 KM) każdy
	Wymiary
Rozpiętość	29,2 m
Długość	23,53 m
Wysokość	8,32 m
Powierzchnia nośna	75 m²
	Masa
Własna	13 300 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	500 km/h
Prędkość ekonomiczna	450 km/h
	Dane operacyjne
	Użytkownicy
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

An-24 (ros. Ан-24) – wąskokadłubowy turbośmigłowy samolot pasażerski zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa.

Historia

Prototyp oblatano w 1959 roku. Z ponad 1000 wyprodukowanych egzemplarzy ponad 880 pozostaje w użyciu głównie w państwach WNP i Afryce. Samolot zaprojektowano aby zastąpić samoloty Ił-14 o napędzie tłokowym, pracochłonnym w obsłudze. Samolot przystosowano do operowania z lotnisk o słabej infrastrukturze, zarówno jeśli chodzi o nawierzchnie lotniska, jak i o wyposażenie serwisowe. Produkcja odbywała się w zakładach w Kijowie (985 egzemplarzy), Ułan Ude (180 egzemplarzy) i Irkucku (197 egzemplarzy w wersji transportowej). W Chinach samoloty te są produkowane jako Xi’an Y-7.

Z tym tematem związana jest kategoria: Katastrofy lotnicze z udziałem samolotu An-24.

Wersje

An-24: Wersja pierwotna z 44 miejscami pasażerskimi.
An-24B: Wersja 50-osobowa
An-24T: Wersja towarowa.
An-24P: Wersja przystosowana do gaszenia pożarów.
An-24V: 50-miejscowy samolot krótkodystansowy.
An-24V seria II: wersja 50-miejscowa osobowo-towarowa.

Samoloty An-24 w Polsce

Samoloty tej serii latały w barwach PLL LOT i w Siłach Powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej. Samolot tej serii (SP-LTF, należący do PLL LOT) rozbił się 2 kwietnia 1969 na północnym stoku Policy w Paśmie Babiogórskim, na terenie Skawicy, pociągając za sobą śmierć 53 osób (47 pasażerów i 6 członków załogi).

Wcześniej tego samego roku doszło do rozbicia podobnego samolotu (SP-LTE Polskich Linii Lotniczych LOT, nr rejsu 149) podczas lądowania na lotnisku Wrocław-Strachowice. Do serii tej należał również samolot o nr rejestracyjnym SP-LTD Polskich Linii Lotniczych LOT, który rozbił się 2 listopada 1988 około 32 km od lotniska Rzeszów-Jasionka z 23 pasażerami i 6 członkami załogi na pokładzie, w wyniku czego zginęła jedna osoba. Katastrofa ta przyspieszyła wymianę floty PLL LOT na nowsze zachodnie konstrukcje (wiek rozbitego samolotu wynosił 22 lata). Samoloty serii An-24 zostały zastąpione włosko-francuskimi samolotami ATR, początkowo były to ATR-72, zaś w następnych latach mniejsze ATR-42.