Andrzej Bachleda-Curuś (śpiewak) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Bachleda-Curuś

Data i miejsce urodzenia	9 września 1923 Zakopane
Data i miejsce śmierci	8 lutego 2009 Zakopane
Typ głosu	tenor
Zawód	śpiewak
Powiązania	Filharmonia Krakowska, Filharmonia Narodowa
Odznaczenia

Andrzej Bachleda-Curuś (ur. 9 września 1923 w Zakopanem, zm. 8 lutego 2009 tamże^[1]) – polski śpiewak operowy (tenor).

W młodości narciarz wyczynowy – zjazdowiec, był mistrzem Polski w narciarstwie alpejskim^[2]. Kontynuował rodzinne tradycje muzyczne – był wnukiem Krzysia Gąsienicy, górala-muzykanta, bohatera jednej z nowel Kazimierza Przerwy-Tetmajera ze zbioru Na skalnym Podhalu. Przez 10 lat uczył się gry na skrzypcach pod kierunkiem Karola Wierzuchowskiego, w latach 1947–1951 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach w klasie śpiewu Stefana Beliny-Skupniewskiego. W 1945 został laureatem I Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego w Krakowie.

Od 1951 był solistą Filharmonii Krakowskiej. W 1959 zdobył II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Śpiewaczym im. M. Karłowicza w Warszawie. Wraz z zespołami Filharmonii Krakowskiej i Filharmonii Narodowej występował poza Polską, m.in. w krajach demokracji ludowej (Czechosłowacja, Rumunia, ZSRR). Największe uznanie wśród melomanów przyniosły mu wykonania pieśni romantycznych.

Ojciec narciarzy alpejczyków Andrzeja i Jana. Dziadek narciarza i gitarzysty Andrzeja. Zmarł dzień po śmierci młodszego syna^[3]. Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kw. L1-8-4)^[4].

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[2] oraz pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Dz. Ust. z 2009, nr 30, poz. 445).

• Słownik muzyków polskich (pod redakcją Józefa Chomińskiego), tom I: A-Ł, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1964, s. 22