Andrzej Badurski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Badurski

Data i miejsce urodzenia	1740 Kraków
Data i miejsce śmierci	17.03.1789 Kraków
Zawód, zajęcie	lekarz
Tytuł naukowy	profesor
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Badurski (ur. w 1740 r., zm. 17 marca 1789 r.) – polski lekarz, profesor medycyny, naukowiec i praktyk, patolog, magister Szkoły Królewskiej.

Pochodził z Krakowa, dokąd wrócił w 1770 r. po ukończeniu studiów medycznych na Akademii w Bolonii (otrzymał tam stopień doktora)^[1]. Na Akademii Krakowskiej prowadził intensywną działalność naukową.

Zreformował tamtejszy wydział lekarski. Był pierwszym profesorem Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, a zarazem pierwszym profesorem chorób wewnętrznych^[2].

W działalności organizatorskiej na tej uczelni opierał się na założeniach Starszej Szkoły Wiedeńskiej, ale zdawał sobie sprawę z jej ograniczeń, w związku z tym zgłaszał też własne postulaty^[3]. M.in. opracował projekt urządzenia Katedry Anatomii na tejże uczelni (został kierownikiem katedry), a także zwrócił uwagę na konieczność powstania prosektorium oraz muzeum anatomicznego^[4].

W r. 1776 zwrócił się do Komisji Edukacji Narodowej o założenie szpitala. Dokonał tego w 1780 r. Był to pierwszy szpital kliniczny w Krakowie. Instytucja ta otrzymała nazwę Szpitala Akademickiego Św. Barbary (pierwotnie znajdował się on w pojezuickim Kolegium św. Barbary), a Badurski został jego dyrektorem. Było to największe przedsięwzięcie w życiu lekarza. Ośrodek taki dawał studentom medycyny możliwość zapoznawania się z poszczególnymi przypadkami chorobowym^[3].

Został pochowany w podziemiach Kościoła Mariackiego^[5].

• W murze Kościoła św. Barbary w Krakowie od strony Małego Rynku jest wmurowana tablica pamiątkowa poświęcona Andrzejowi Badurskiemu, w miejscu pierwszej w Polsce kliniki uniwersyteckiej^[5][6].
• Jest patronem ulicy w Krakowie w Dzielnicy XII Prokocim-Bieżanów^[5].

• Encyklopedia PWN, Tom 1, Warszawa 1991, s. 149.

• Publikacje Andrzeja Badurskiego w bibliotece Polona