Antonina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antoninaimię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Antonin; uformowany przy użyciu przyrostka -inus, -ina, oznaczającego przynależność lub pochodzenie, przydomek od nazwy rodowej rodu Antoniuszów. W Polsce Antonina pojawiła się później niż obecna od średniowiecza Antonia[1]; notowana jest co najmniej od 1637 roku[2]. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Antonina w 2017 r. zajmowała 15. miejsce w grupie imion żeńskich[3]. W całej populacji Polek Antonina zajmowała w 2017 r. 90. miejsce (43 462 nadań)[4].

Zdrobnienia: Antosia, Tosia, Tonia, Nina (która stanowi także odrębne imię).

Antonina imieniny obchodzi

[edytuj | edytuj kod]

Niektóre kalendarze podają także datę 31 października[6], co może wynikać z pomyłki, odnoszącej się do obchodzonego w tym dniu wspomnienia św. Antonina[9].

Odpowiedniki w innych językach

[edytuj | edytuj kod]

Osoby noszące imię Antonina

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Grzenia, Słownik imion, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2002, ISBN 83-01-13741-X, OCLC 830306364.
  2. Teki Dworzaczka, Księgi grodzkie i ziemskie, Gniezno, Część 1, 7793 (Nr. 80)
  3. Statystyka imion za 2017 rok - podsumowanie. gov.pl. [dostęp 2018-02-11].
  4. 100_najpopularniejszych_imion_bez_zgonow_18.01.2017_r. gov.pl. [dostęp 2018-02-11].
  5. Santi e beati
  6. a b c Donat Chruścicki, Skarbczyk imion, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1983, s. 13 nlb, ISBN 83-217-2374-8 (pol.).
  7. Saints.sqpn
  8. Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
  9. Czytelnia 31 października. [dostęp 2023-06-28].
  10. Kazimierz Tymiński: Mały słownik POLSKO-ESPERANCKI. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 429. ISBN 83-214-0326-3.