Arsenal VG 90 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arsenal VG 90

Dane podstawowe
Państwo	Francja
Producent	Arsenal de l’Aéronautique
Typ	prototypowy myśliwiec pokładowy
Konstrukcja	metalowo drewniana
Załoga	1
Historia
Data oblotu	27 września 1949
Dane techniczne
Napęd	1 x Silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Nene
Ciąg	22,2 kN
Wymiary
Rozpiętość	12,6 m
Długość	13,45 m
Wysokość	3,85 m
Powierzchnia nośna	30,7 m²
Masa
Własna	5 185 kg
Startowa	8 090 kg
Osiągi
Prędkość maks.	960 km/h
Prędkość wznoszenia	23 m/s
Pułap praktyczny	13 000 m
Zasięg	1 550 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 x 30 mm 1000 kg bomb lub rakiet
Użytkownicy
Francja
Multimedia w Wikimedia Commons

Arsenal VG 90 – francuski, prototypowy myśliwiec pokładowy wybudowany w zakładach Arsenal de l’Aéronautique po zakończeniu II wojny światowej. Była to druga konstrukcja tego typu samolotu zbudowana we Francji.

Dowództwo francuskiego lotnictwa morskiego (Aviation Navale) ogłosiło konkurs na nowy, bombardujący myśliwiec pokładowy z napędem odrzutowym. Do konkursu stanęła wytwórnia Arsenal de l’Aéronautique, która wykorzystując doświadczenia zdobyte podczas budowy samolotu Arsenal VG 70 zaprojektowała nową maszynę oznaczoną jako Arsenal VG 90. Poza VG 90 w szranki stanęły wytwórnie Nord Aviation ze swoim Nord 2200 oraz Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Centre z samolotem SNCAC NC. 1080. Pierwszy prototyp VG 90-01 do swojego dziewiczego lotu wzbił się w powietrze 27 września 1949 roku. Niestety po kilku miesiącach lotów, 25 maja 1950 roku samolot uległ katastrofie grzebiąc w swoich szczątkach pilota Pierre Decroo. Kolejny wybudowany prototyp po raz pierwszy wzbił się w powietrze w czerwcu 1951 roku ale również i on uległ rozbiciu 21 lutego 1952 roku. Budowany był jeszcze trzeci samolot, nigdy nie ukończony, po obydwu katastrofach cały program budowy VG 90 został anulowany.

VG 90 był jednomiejscowym, wolnonośnym górnopłatem o konstrukcji metalowo drewnianej. Skrzydło o obrysie trapezowym, skosie 25° i wzniosie 4°. Wewnętrzna konstrukcja płata wykonana była z metalu ale pokryta brzozową sklejki, przyklejoną do metalowego szkieletu. Skrzydło posiadało klapy, lotki i hamulce aerodynamiczne na obydwu powierzchniach, dolnej i górnej. Przewidywano, że skrzydło będzie miało możliwość składania podczas hangarowania na pokładzie lotniskowca. Kadłub o konstrukcji półskorupowej i kołowym przekroju. Usterzenie klasyczne, wolnonośne z lekkim skosem. Trójzespołowe chowane podwozie, przednie do wnęki w dziobowej części kadłuba, główne do wnęk w skrzydłach. Samolot wyposażony był w hak do skracania dobiegu podczas lądowania na pokładzie lotniskowca. Silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Nene budowany we Francji na licencji w zakładach Hispano-Suiza. Silnik znajdował się w tylnej części kadłuba, którą można było odłączyć od reszty samolotu. Odpadnięcie całej tylnej sekcji samolotu podczas drgań w jakie wpadł podczas lotu było przyczyną drugiej katastrofy.

• Jerzy Świdziński, Arsenal VG 90, "Skrzydlata Polska", nr 42 (1990), s. 11, ISSN 0137-866x.