August Gustaw Tysowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

August Gustaw Tysowski

pułkownik intendent
Data i miejsce urodzenia	12 września 1897 Perehińsko
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1982 Francja
Przebieg służby
Lata służby	1914–1947
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Dowództwo KOP
Stanowiska	szef intendentury
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

August Gustaw Tysowski^[a] (ur. 12 września 1897 w Perehińsku, zm. 17 sierpnia 1982 we Francji) – pułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Urodził się 12 września 1897 w Perehińsku, w ówczesnym powiecie dolińskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Jadwigi^[2] . Uczył się w gimnazjum w Stanisławowie.

Podczas I wojny światowej, w październiku 1914 wstąpił do Legionów Polskich i służył w szeregach 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich^[2] [3]. Po kryzysie przysięgowym wcielony o armii Austro-Węgier i wysłany na front włoski. Tam zdezerterował i wrócił do kraju by włączyć się do walki o niepodległość w POW na Lubelszczyźnie.

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1918 ukończył Wyższą Szkołę Intendentury. 15 sierpnia 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 lipca 1919 podporucznikiem w piechocie. Pełnił wówczas służbę w Intendenturze 1 Dywizji Piechoty Legionów^[4]. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Intendenturze 2 Armii, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy w Warszawie-Powązkach^[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 48. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był nadal WOZG Nr I w Warszawie^[6][7]. W 1923 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I w Warszawie^[8]. 2 listopada 1923 został powołany do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1923–1925^[9][10]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 43. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy^[11][12]. Z dniem 4 października 1925, po ukończeniu kursu, został przydzielony do 3 Okręgowego Szefostwa Intendentury w Grodnie^[13][14]. W 1932 służył w Szefostwie Intendentury Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie^[15]. W listopadzie 1934 został w tym szefostwie przesunięty na stanowisko kierownika administracji pieniężnej^[16]. 27 czerwca 1935 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 20. lokatą w korpusie oficerów intendentów^[17]. W marcu 1939 pełnił służbę w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie na stanowisku zastępcy szefa intendentury^[18].

Brał udział w II wojnie światowej. Był wykładowcą Wyższej Szkoły Wojennej. Po wojnie mianowany Szefem Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu. Osiedlił się we Francji, gdzie aktywnie udzielał się w środowisku kombatanckim. Pełnił funkcję prezesa Głównej Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia Polskich Kombatantów-Federacji Światowej. Dosłużył się stopnia pułkownika. Zmarł 17 sierpnia 1982 we Francji^[3].

• Krzyż Niepodległości (24 października 1931)^[19]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[3]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[20]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^{[21][22][20][23]}
• Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1938)^[24]
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[25][22]
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)^[26]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Żołnierze Niepodległości. Gustaw Tysowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-10].
• Żołnierze Niepodległości. August Tysowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-10].
• Z żałobnej karty. „Biuletyn”. 44, grudzień 1982. Koło Lwowian w Londynie.