French
DeutschAugust Karcher – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 major dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13–14 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | oficer sztabu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
.jpg) | |
| Odznaczenia | |
      | |
August Karcher (ur. 7 stycznia 1900 w Nadwórnej, zm. 13–14 kwietnia 1940 w Katyniu) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 7 stycznia 1900 w Nadwórnej, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Edmunda i Rozalii z Rowińskich[1][2]. Ukończył szkołę powszechną w Nadwórnej, a w latach 1910–1914 cztery klasy w c. k. II Gimnazjum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie[3].
15 września 1915 w Biurze Werbunkowym w Stanisławowie zaciągnął się do Legionów Polskich, podając że urodził się w 1898[4]. 12 października tego roku został wcielony do 1. kompanii III batalionu 1 pułku piechoty[4]. Walczył nad Styrem. Po rozwiązaniu Legionów, wrócił do Stanisławowa i ukończył naukę II Gimnazjum Polskim. Wiosną 1918 został wcielony do armii austriackiej. 2 czerwca 1919 znów w 1 pp Leg. walczył na wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1920 ranny pod Olszanicą na Ukrainie[5].
Po wojnie, służył w pułkach 1 DP Leg. W 1923 zdał maturę[5]. W 1928 zdał egzamin do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 23 grudnia 1929 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej, w charakterze słuchacza Kursu 1929/1931. Z dniem 1 września 1931, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie. Od 1932 kierownik referatu Wojskowego Biura Historycznego. Autor prac poświęconych wojnie polsko-bolszewickiej publikowanych w czasopismach wojskowych[6]. 27 czerwca 1935 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 55. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. We wrześniu 1935 został przeniesiony do 5 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy batalionu[8].
W kampanii wrześniowej pełnił służbę w Oddziale III Operacyjnym Sztabu Naczelnego Wodza jako oficer kierunkowy do Armii „Prusy”[9], od 4 września w dowództwie Armii „Prusy”. Dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku[10]. 11 lub 12 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[10]. 13 lub 14 kwietnia 1940 zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany[10]. 28 lipca 2000 nastąpiło oficjalne otwarcie w tym miejscu Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu[11].
Adam Karcher był żonaty, miał córkę Barbarę Danutę (ur. 27 kwietnia 1926)[5].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[12] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15][16].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7162 – 17 maja 1922[17]
- Krzyż Niepodległości – 3 czerwca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[19]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[20][21]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[22][23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[19]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[19]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 251.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 178-179.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 70.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 97.
- ↑ Wróblewski 1986 ↓, s. 46.
- ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 369.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 15 [dostęp 2024-09-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 6.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 12.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612.
- ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2023-01-03].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 412.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Karcher August. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.72-6578 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Arkadiusz Tuliński. Oficerowie Biura Historycznego i Wojskowego Biura Historycznego w latach 1922–1939 (część 2). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (272), s. 161–199, 2020. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne. ISSN 1640-6281.
- Jan Wróblewski: Armia „Prusy” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986. ISBN 83-11-07212-4.