B61 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Typ | swobodnie opadająca |
Przeznaczenie | termojądrowa |
Historia | |
Data konstrukcji | |
Lata produkcji | 1965 – ?? |
Używana w latach | 1965 – do chwili obecnej |
Dane techniczne | |
Długość | 3600 mm |
Średnica | 340 mm |
Rozpiętość | 580 mm |
Masa | 315 – 325 kg |
Równoważnik trotylowy | 0,3 – 350 kT (500 kT (?)) |
Dane operacyjne. Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone |
B61 – amerykańska taktyczna lub strategiczna (zależnie od wersji) termojądrowa bomba lotnicza.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1960 roku lotnictwo amerykańskie zamówiło wielozadaniowy taktyczny ładunek jądrowy. Nowa termojądrowa bomba lotnicza nosiła początkowo oznaczenie TX-61. W 1965 roku rozpoczęto produkcję nowej bomby. Oficjalnie została przyjęta do uzbrojenia w 1967 roku. Wyprodukowano ponad 3200 bomb B61 (do 1987 roku) w kilku wersjach różniących się mocą i przeznaczeniem. Ostatnie produkowane wersje miały minimalną wysokość zrzutu zmniejszoną do 15 metrów.
Głównym elementem bomby B61 jest termojądrowa głowica W80, montowana także w pocisku manewrującym AGM-86 ALCM.
Bomba B61 mogła być przenoszona przez amerykańskie samoloty: B-1, B-2, B-52, FB-111, F-100, F-104, F-105, General Dynamics F-111, F-4, A-4, A-6, A-7 F-15 i F-15E, F-16, F/A-18, F-117, F-35A a także natowskie Tornado IDS.
Bomba B61 w wersjach Mod 7, Mod 10 i Mod 11 nadal znajduje się na uzbrojeniu amerykańskich sił zbrojnych.
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- Mod 1
- Mod 2
- Mod 3 – taktyczna, moc regulowana (0,3; 1,5; 5; 10; 60; 80; lub 170 kT)
- Mod 4 – taktyczna, moc regulowana (0,3; 1,5; 5; 10; 60; 80; lub 170 kT)
- Mod 5
- Mod 6
- Mod 7 – strategiczna, moc wybuchu regulowana (prawdopodobnie cztery nastawy, maksymalna moc 350 kT (500 kT (?))
- Mod 8
- Mod 9
- Mod 10 – taktyczna, moc regulowana (0,3; 1,5; 5; 10; 60; 80; lub 170 kT)
- Mod 11 – strategiczna, zastąpiła bombę B28FI
- B61 Mod 12 (B61-12) była rozwijana co najmniej od 2011 roku, i jest pierwszym modelem z systemem precyzyjnego naprowadzania. Bomba wyposażona jest w układ nawigacji innercyjnej oraz GPS, zbliżony do układu w konwencjonalnej bombie JDAM[1]. Termonuklearna głowica bomby ma prawdopodobnie maksymalną moc 50 kT, która może być jednak zmniejszona przez personel naziemny, być może do 0,3 Kt podobnie jak we wcześniejszych bombach[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Kiński, Amerykańskie bomby atomowe, Nowa Technika Wojskowa 10/95. ISSN 1230-1655
- Joseph Trevithick: Get To Know America’s Long Serving B61 Family Of Nuclear Bombs. The War Zone, 30 czerwca 2019. [dostęp 2024-10-21]. (ang.).