Barbara Kruger – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2010-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Barbara Kruger

Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1945 Newark
Język	angielski
Alma Mater	Uniwersytet w Syracuse, Parsons School of Design w The New School w Nowym Jorku
Dziedzina sztuki	konceptualizm, fotografia, kolaż, sztuka feministyczna
Epoka	sztuka współczesna
Ważne dzieła
I shop therefore I am/Kupuję więc jestem – 1987 Untitled (Your Body Is a Battleground)/Bez tytułu (TWOJE CIAŁO TO POLE WALKI) – 1989, polska wersja 1991 You Are Not Yourself/Nie jesteś sobą – 1981 Untitled (You Invest in the Divinity of the Masterpiece)/Bez tytułu (Inwestujesz w boskość arcydzieła) – 1982 Face It (Green)/Zmierz się z tym (Zielony) – 2007 Untitled (Know nothing, Believe anything, Forget everything)/Bez tytułu (Nic nie wiedz, W nic nie wierz, Zapominij wszystko) – 2014
Nagrody
Biennale w Wenecji 2005
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Barbara Kruger (ur. 26 stycznia 1945 w Newark) – amerykańska artystka konceptualistka, której prace utrzymane w charakterystycznym stylu łączącym wizerunki i slogany związane z zagadnieniami władzy, tożsamości i seksualności we współczesnym świecie, mają na celu konfrontację istotnych problemów społecznych (np. seksizmu, mizoginii, manipulacji dokonywanych przez media, powszechnej konsumpcji) ze stereotypami funkcjonującymi w świadomości społecznej. Kruger często wymieniana jest jako reprezentantka sztuki feministycznej oraz sztuki zaangażowanej społecznie i politycznie.

Barbara Kruger pracuje i mieszka w Nowym Jorku oraz w Los Angeles.

W 1964 roku Barbara Kruger rozpoczęła studia na Uniwersytecie w Syracuse, gdzie spędziła rok, aby następnie przenieść się do Parsons School of Design w Nowym Jorku. W tym czasie w Parsons wykładali m.in. fotografka Diane Arbus oraz Marvin Israel, który jako grafik i kierownik artystyczny renomowanego magazynu mody Harper’s Bazaar, wprowadził młodą Barbarę Kruger w świat fotografii i magazynów mody. To on również zachęcił ją do przygotowania profesjonalnego portfolio, kiedy jej zainteresowanie studiami zaczęło przygasać. Po roku spędzonym w Parsons Kruger przerwała studia i w 1966 roku rozpoczęła pracę w dziale grafiki magazynu mody Mademoiselle, gdzie po zaledwie roku pracy zajęła stanowisko głównego grafika. Przez kolejną dekadę Kruger utrzymywała się z projektowania szaty graficznej magazynów, książek (zwłaszcza książek o tematyce politycznej) oraz edytowania zdjęć. Pod koniec lat sześćdziesiątych rozwinęła również zainteresowanie poezją, uczęszczając na odczyty poetyckie i sama tworząc poezję.

Aktywność artystyczna Kruger rozpoczęła się w roku 1969. Jej pierwsze prace inspirowane były twórczością Magdaleny Abakanowicz, a także nawiązywały do tradycyjnych prac ręcznych wykonywanych przez kobiety (kilimy naścienne tkane z przędzy, paciorków, cekinów, piór i wstążek), co było charakterystyczne dla ówczesnych prób przywrócenia wartości tradycyjnym formom rzemiosła kobiecego przez ruch feministyczny. W czasie swoich pierwszych lokalnych wystaw na początku lat 70. Kruger zaczęła się stykać z grupami feministek. W 1973 roku prace Kruger zostały wystawione w ramach Whitney Biennial w Nowym Jorku – dorocznej wystawy amerykańskiej sztuki współczesnej przedstawiającej szerokiej publiczności prace młodych i mniej znanych artystów. W ciągu kolejnych dwóch lat miała również autorskie wystawy w Artists Space i Fischbach Gallery (również w Nowym Jorku). Mimo to Kruger nie była zadowolona ze swojej twórczości i z oddalenia jej prac od jej rosnącego społecznego i politycznego zaangażowania. Jesienią 1976 roku zaprzestała twórczości artystycznej i przeniosła się do Berkeley w Kalifornii, gdzie przez cztery lata nauczała na University of California i zgłębiała prace Waltera Benjamina i Rolanda Barthes’a. W 1977 roku zajęła się fotografią, tworząc serię czarno-białych zdjęć przedstawiających zewnętrzne fragmenty architektury budynków połączone z tekstami przedstawiającymi jej przemyślenia na temat ludzi mieszkających wewnątrz. Opublikowane w formie książki Picture/Readings (1979) fotografie te antycypowały sposób artystycznej ekspresji rozwinięty przez Kruger w jej późniejszych dojrzałych pracach.

Od 1979 roku Kruger zaprzestała fotografowania – zamiast tego zaczęła wykorzystywać w swojej twórczości znalezione przez siebie istniejące już zdjęcia, w większości pochodzące z amerykańskiej prasy drukowanej lat 40. i 50. XX w. Wizerunki te służyły jej do tworzenia kolaży poprzez nanoszenie na nie napisów-sloganów. Na przykład jedna z wczesnych dojrzałych prac Kruger Bez tytułu (Idealna) (1980) przedstawia tors kobiety z rękami złożonymi do modlitwy, przywołującej na myśl Najświętszą Marię Pannę – ucieleśnienie uległej kobiecości. Na dolnej krawędzi zdjęcia widoczny jest napis „idealna”. Te wczesne kolaże, w których Kruger zaczęła używać technik, które poznała i doprowadziła do perfekcji jako graficzka, stały się początkiem szeregu prac o wymowie politycznej i społecznej – były to feministyczne prowokacje oraz artystyczne komentarze na temat religii, seksualności, stereotypów rasowych i płciowych, masowej konsumpcji, zachłanności koncernów oraz władzy.

We wczesnych latach 80. Kruger rozwinęła swój tzw. dojrzały styl polegający na użyciu wyedytowanych wielko-wymiarowych czarno-białych zdjęć zestawionych z charakterystycznymi, treściwymi, często ironicznymi sloganami wydrukowanymi grubą czcionką Futura Bold Italic na czarnym, białym lub czerwonym tle. W sloganach tych charakterystyczne jest częste wykorzystanie zaimków osobowych i dzierżawczych, np. w pracach takich jak Bez Tytułu (Kup Mnie, Zmienię Twoje Życie) (1984), czy Bez Tytułu (Twoje Ciało To Pole Walki) (1989) – przy czym odbiorca nie ma pewności, kto w tych pracach jest podmiotem mówiącym. Oszczędny styl dojrzałych prac Kruger zapewnia ich równie silne oddziaływanie bez względu na to, czy są one przedstawiane w galerii, czy też wydrukowane na koszulce, plakacie lub kubku (dystrybucja jej prac za pośrednictwem tego typu gadżetów jest akceptowana i nadzorowana przez samą Kruger). Tym samym dochodzi do zatarcia granicy pomiędzy sztuką a komercją, a uwaga szerokiej publiczności zostaje zwrócona na rolę reklamy we współczesnej rzeczywistości.

W ostatnich latach Kruger rozszerzyła swój projekt artystyczny również na tworzenie instalacji swoich prac w galeriach, muzeach, budynkach należących do władz lokalnych, dworcach, parkach, a także w autobusach oraz na billboardach umieszczanych na całym świecie. Ściany, podłogi i sufity są pokrywane przez nią obrazami i tekstami, które wydają się wręcz atakować odbiorcę. Począwszy od końca lat 90. Kruger włączyła w swój projekt twórczy również rzeźbę, wykorzystując tę formę sztuki do krytyki współczesnej amerykańskiej kultury. Sprawiedliwość (1997), wykonana przez nią z włókna szklanego rzeźba, przedstawia Johna Edgara Hoovera i Roya Cohna – dwie postaci publiczne związane z prawicą, które ukrywały swoją homoseksualną orientację. Obaj zostali przedstawieni w kobiecym przebraniu, całując się ze sobą. Poprzez tę kiczowatą parodię tradycyjnych przedstawień mężów stanu Kruger zwraca uwagę na zmowę milczenia, która umożliwiła obu mężczyznom osiągnięcie społecznej i politycznej władzy.

Aktualnie Kruger wykłada jako profesor na University of California w Los Angeles. Ponadto kontynuuje pracę twórczą poprzez tworzenie instalacji (video, audio itd.) oraz dalsze zaangażowanie w problematykę społeczną i polityczną.

Najważniejsze wystawy autorskie Barbary Kruger:

• 1983 – wystawa w Institute of Contemporary Arts w Londynie
• 1999 – wystawa w Museum of Contemporary Art w Los Angeles
• 2002 – wystawa w Palazzo delle Papesse Centro Arte Contemporanea w Sienie

Kruger reprezentowała Stany Zjednoczone na Biennale w Wenecji w 1982 roku.

W 2005 roku Kruger została uhonorowana na 51. Biennale w Wenecji Złotym Lwem za całokształt pracy twórczej.

W 2007 roku Kruger była jedną z artystek wybranych do zaprezentowania swoich prac na pierwszym Biennale Kobiet Artystek w Incheonie (Korea Południowa).

• 15 listopada 1991 roku odbył się wykład Barbary Kruger w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w budynku Laboratorium w Warszawie. W listopadzie 1991 roku, w weekend przyjazdu artystki do Polski odbyła się akcja plakatowania pracy Barbary Kruger „Bez tytułu (TWOJE CIAŁO TO POLE WALKI)” – plakaty były rozwieszane w przestrzeni publicznej Warszawy. Wiosną 1992 roku odbyła się druga akcja plakatowania w Warszawie. Kuratorką projektu była Milada Ślizińska^[1][2].
• 13 listopada 2020 plakat Barbary Kruger „Bez tytułu (TWOJE CIAŁO TO POLE WALKI)” z 1991 roku pojawił się w przestrzeni publicznej Szczecina jak projekt Trafo - Trafostacji Sztuki będącej centrum sztuki współczesnej w Szczecinie^[1][2].
• 15 grudnia 2020 Barbara Kruger otrzymała honorową Nagrodę Sztuki im. Marii Anto i Elsy von Freytag-Loringhoven za wybitne osiągnięcia i postawę artystyczną^[2][3].