Barbara Rosiek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Barbara Rosiek

Imię i nazwisko	Barbara Kazimiera Rosiek
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1959 Częstochowa
Data śmierci	27 kwietnia 2020
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Śląski w Katowicach
Dziedzina sztuki	poezja, proza
Ważne dzieła
„Pamiętnik narkomanki” „Ćpunka” „Byłam schizofreniczką” „Alkohol, prochy i ja”
Odznaczenia
Cytaty w Wikicytatach

Barbara Kazimiera Rosiek (ur. 25 czerwca 1959 w Częstochowie^[1], zm. 27 kwietnia 2020)^[2] – polska psycholog kliniczna, pisarka i poetka. Autorka m.in. Pamiętnika narkomanki dokumentującego przeżycia autorki związane z walką z nałogiem narkotykowym. Wydana w 1985 książka pozostaje bestsellerem i jedną z pozycji najczęściej czytanych przez polską młodzież.

Debiutowała w 1985 Pamiętnikiem narkomanki, pisanym od 14. roku życia do czasów studiów. Opisywała w nim swoje przeżycia związane z walką z nałogiem^[3]. Wielokrotnie wznawiana książka utrzymuje się w czołówce najczęściej czytanych pozycji wśród nastolatków, obok innej pozycji na temat narkomanii, My, dzieci z dworca Zoo^[4]. Książka doczekała się również kilku adaptacji teatralnych wystawianych m.in. przez Teatr Zagłębia (w rolę Barbary Rosiek wcieliła się Beata Ciołkowska)^[5], Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie^[6] (2005; Ewa Greś^[7]), Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu^[8] (2008; Patrycja Zywert^[9]) oraz Kielecki Teatr Lektur (Magdalena Jarek)^[10].

Rosiek była DDA, po śmierci ojca alkoholika sama zmagała się z chorobą alkoholową^[11].

Po wyjściu z nałogu ukończyła psychologię na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach i zaczęła pracować jako psycholog kliniczny w szpitalach w Lublińcu i Częstochowie^[12] oraz w Towarzystwie Rodzin i Przyjaciół Dzieci Uzależnionych „Powrót z U”. Od 1993 była członkiem Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2002 został jej przyznany srebrny medal przez International Biographical Centre w Cambridge za całokształt twórczości literackiej^[3].

Na 25-lecie twórczości w 2010 otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Częstochowy, a na 30-lecie swojej pracy twórczej Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W maju 2016 minister kultury i dziedzictwa narodowego wręczył Barbarze Rosiek brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[3]. Kolejne książki, choć często pisane w pierwszej osobie, oparła na doświadczeniach swoich pacjentów^[13].

Zmarła 27 kwietnia 2020 o godzinie 4:15. Kilka lat wcześniej miała wypadek, w wyniku którego złamała kręgosłup^[14].

2 maja 2020 została pochowana w grobie rodzinnym na Cmentarzu Rakowskim w Częstochowie – sektor 34, rząd 3, grób 33.

• Pamiętnik narkomanki, MarekM. Kotański, Katowice: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, ISBN 83-03-00834-X . Brak numerów stron w książce
• Kokaina: zwierzenia narkomanki, Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Anagram”, 1992, ISBN 83-900112-8-X, OCLC 749346938 . Brak numerów stron w książce
• Byłam schizofreniczką, Łódź: Wyd. Łódzkie, 1995, ISBN 83-218-1015-2, OCLC 750699697 . Brak numerów stron w książce
• Alkohol, prochy i ja, Warszawa: Pracownia Słów, 2003, ISBN 83-89127-10-5, OCLC 57814702 . Brak numerów stron w książce
• W poszukiwaniu ducha, Warszawa: Mawit Druk, 2007, ISBN 83-922469-9-3, OCLC 749211762 . Brak numerów stron w książce
• Poganiacze chleba, Warszawa: Mawit Druk, 2008, ISBN 978-83-922469-4-7, OCLC 297823471 . Brak numerów stron w książce
• Życie w hospicjum, Warszawa: Mawit Druk, 2010, ISBN 978-83-61443-04-9, OCLC 751130136 . Brak numerów stron w książce
• Oddział otwarty, Warszawa: Mawit Druk, 2012, ISBN 978-83-61443-05-6, OCLC 827724592 . Brak numerów stron w książce
• Ćpunka, Warszawa: Mawit Druk, 2013, ISBN 978-83-61443-06-3, OCLC 921597691 . Brak numerów stron w książce
• Skazana, Warszawa: Mawit Druk, 2015, ISBN 978-83-61443-08-7, OCLC 923636162 . Brak numerów stron w książce

• Byłam mistrzynią kamuflażu
• Jak ptak przytwierdzony do skały
• A imię jego Alemalem
• Wdowa
• Krzyk
• Miłość niedokończona
• Uwierzyć i Melancholia
• Żar miłości
• Ciało na kracie
• Być poetą

• Bibliografia 1988–2001