Becalel Smotricz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Becalel Smotricz

‏'בצלאל סמוטריץ‎

Smotricz (2023)
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1980 Haspin
Minister transportu i bezpieczeństwa drogowego w IV rządzie Netanjahu
Okres	od 23 czerwca 2019 do 17 maja 2020
Przynależność polityczna	Unia Partii Prawicowych
Poprzednik	Jisra’el Kac
Następca	Miri Regew
Minister finansów w VI rządzie Netanjahu
Okres	od 29 grudnia 2022
Przynależność polityczna	Religijny Syjonizm
Poprzednik	Awigdor Lieberman
Poseł do Knesetu
Okres	od 31 marca 2015
Przynależność polityczna	Żydowski Dom Unia Partii Prawicowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Becalel Smotricz (hebr.:'בצלאל סמוטריץ, ang.: Bezalel Smotrich, ur. 27 lutego 1980 w Haspin) – izraelski prawnik i polityk, od 2015 poseł do Knesetu^[1], od 2019 do 2020 minister transportu^[2]. Od 2022 minister finansów^[2].

Urodził się 27 lutego 1980 w moszawie Haspin na Wzgórzach Golan. Jego ojciec był ortodoksyjnym rabinem^[3]. Uczył się w jesziwie. Ukończył studia prawnicze na Ono Academic College^[4]. Rozpoczął studia z zakresu prawa publicznego i międzynarodowego na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, jednak nie ukończył ich^[5]. Rozpoczął pracę w zawodzie prawnika^[6].

Nie przystąpił do służby wojskowej od razu po osiągnięciu pełnoletności, ale w wieku 28 lat. Przesłużył półtora roku^[7].

W polityce związał się z partią Tekuma. W wyborach parlamentarnych w 2015 po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu z listy Żydowskiego Domu (sojusz Tekumy, Narodowa Partii Religijnej i Moledetu pod przywództwem Naftalego Bennetta)^[6][8]. W dwudziestym Knesecie został zastępcą przewodniczącego, zasiadał w 11 komisjach, podkomisjach i komisjach specjalnych^[6]. W styczniu 2019 stanął na czele Tekumy, pokonując politycznego weterana Uriego Ari’ela^[8][9].

W wyborach w kwietniu 2019 roku Tekuma wraz z Żydowskim Domem i Żydowską Siłą weszła w skład nowej koalicji – Unii Partii Prawicowych^[10][11]. Ugrupowanie zdobyło 159 303 głosów (3,7%) co przełożyło się na pięć mandatów w Knesecie. Smotricz po raz drugi dostał się do parlamentu z drugiego miejsca na liście^[12][13].

23 czerwca wszedł w skład czwartego rządu Binjamina Netanjahu jako minister transportu i bezpieczeństwa drogowego. Zastąpił Jisra’ela Kaca^[14]. Ministrem był do 17 maja 2020, kiedy to miało miejsce zaprzysiężenie trzydziestego piątego rządu Izraela^[2].

Po wyborach parlamentarnych w 2022, jego ugrupowanie Religijny Syjonizm weszło w skład rządowej koalicji premiera Netanjahu^[15]. W nowo powstałym trzydziestym siódmym rządzie został mianowany na ministra finansów^[2].

W lutym 2023 został głównym odpowiedzialnym za nadzór nad osiedlami żydowskimi na terenie Zachodniego Brzegu. Jego obowiązki mają obejmować regulację ich statusu prawnego^[16].

Jego poglądy polityczne określane są jako skrajnie prawicowe^{[17][18][18][19][20]}.

Postulował oparcie całego systemu prawnego Izraela na religijnym prawie Tory^[4]. Na Torze także ma opierać swoje podejście do gospodarki Izraela jako minister finansów^[21].

Jednym z najczęściej głoszonych przez niego poglądów jest konieczność aneksji Zachodniego Brzegu przez Izrael^[22][23]. Jest przeciwnikiem istnienia państwa palestyńskiego^[24], uważa, że Żydzi mają prawo do całej Ziemi Izraela^[4].

Wielokrotnie wypowiadał się przeciwko postulatom osób LGBT^[25]. W 2006 był jednym z organizatorów antygejowskiej parady „Beast Parade” (pol. Parada Bestii) w Jerozolimie, którą zorganizowano w kontrze do corocznej parady równości „Gay Pride”. Konserwatywni aktywiści przemaszerowali wtedy przez ulice Jerozolimy z kozami i osłami, co miało zwrócić uwagę na „dewiację” osób żyjących w związkach jednopłciowych^[20]. W 2015 określił siebie jako „dumnego homofoba”^[26]. Twierdził że homoseksualiści kontrolują media i za ich pomocą próbują uciszyć ludzi o poglądach podobnych do jego^[27][28].

W 2016 poparł pomysł, by segregować żydowskie i arabskie kobiety na oddziałach położniczych. Napisał na Twitterze: „To naturalne, że moja żona nie chciałaby leżeć obok kogoś, kto właśnie urodził dziecko, które będzie chciało zamordować jej dziecko za 20 lat”. Wypowiedź Smotricza została potępiona m.in. przez Jicchaka Herzoga i Naftalego Bennetta^[29].

W 2018 napisał na Twitterze, że nastoletnia, palestyńska aktywistka, która spoliczkowała izraelskiego żołnierza „zasłużyła na kulkę, przynajmniej w rzepkę”^[30]. Po tym tweecie konto polityka zostało tymczasowo zawieszone^[31]. Aktywistka Ahed Tamini została skazana za swój czyn na osiem miesięcy więzienia. Smotricz dodał, że cieszy się z faktu, iż Tamini przebywa w więzieniu^[32].

W 2019 roku były zastępca szefa Szin Bet, Jicchak Ilan, twierdził, że przesłuchiwał Smotricza w 2005 roku przy okazji protestów przeciwko wycofaniu się Izraela ze strefy Gazy. Według Ilana, Smotricz i cztery inne osoby miały mieć przy sobie 700 litrów benzyny, którą planowali użyć do próby wysadzenia głównej arterii komunikacyjnej, używanej do ewakuacji z Gazy. Smotricz został zwolniony z aresztu po trzech tygodniach, nie postawiono mu zarzutów^[33].

W październiku 2021, podczas debaty w Knesecie krzyknął do wyśmiewających go arabskich posłów: „Jesteście tu przez pomyłkę, to pomyłka, że Ben-Gurion nie dokończył roboty i nie wyrzucił was w 1948.”^[34].

W listopadzie 2022 roku winą za zamach na premiera Icchaka Rabina obarczył służby bezpieczeństwa Szin Beit^[35].

Na początku marca 2023, po atakach żydowskich osadników na palestyńskie domy w wiosce Huwara (mających miejsce po zastrzeleniu dwóch Izraelczyków przez Palestyńczyka^[36]), Smotricz stwierdził, że trzeba „wymazać” Huwarę^[37][38]. Później wycofał się ze swojej wypowiedzi, uznając ją za przejęzyczenie w przypływie emocji^[39]. Słowa Smotricza zostały potępione m.in. przez rzecznika Departamentu Stanu USA^[40].

W marcu 2023 roku 120 amerykańskich przywódców organizacji żydowskich podpisało się pod oświadczeniem przeciwko planowanej wizycie Smotricza w USA. W piśmie potępili antyarabski rasizm, homofobię i poparcie dla żydowskiej supremacji wyrażane w poglądach polityka^[41].

Także w marcu 2023 stwierdził, że nie ma czegoś takiego jak naród palestyński^[42]. Wypowiedź tę potępił rzecznik Rady Bezpieczeństwa Narodowego USA John Kirby^[42].

W styczniu 2024 apelował do mieszkańców Gazy o "dobrowolną emigrację" z jej terenu po zakończeniu trwającej wojny Izraela z Hamasem^[43]. Dodał także, że "ponad 70 procent izraelskiego społeczeństwa popiera" takie zachęcanie do emigracji, jako "rozwiązanie humanitarne". Nie podał źródła tych rzekomych statystyk^[44]. Joseph Borrell, przedstawiciel UE ds. polityki zagranicznej, potępił apele o przesiedlenia Palestyńczyków^[43].

Jest żonaty z Rewital, z którą ma sześcioro dzieci^[45]. Mieszka w Kedumim^[6].