Bernard Tomic – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 21 października 1992 |
Wzrost | 196 cm |
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 2008 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 4 |
Najwyżej w rankingu | 17 (11 stycznia 2016) |
Australian Open | 4R (2012, 2015, 2016) |
Roland Garros | 2R (2012, 2015, 2016) |
Wimbledon | QF (2011) |
US Open | 3R (2015) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 114 (24 lipca 2017) |
Australian Open | 1R (2010) |
Roland Garros | 1R (2012, 2016, 2017) |
Wimbledon | 1R (2013) |
US Open | 2R (2012, 2013) |
Strona internetowa |
Bernard Tomic, Bernard Tomić[1] (ur. 21 października 1992 w Stuttgarcie) – australijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).
Także jego młodsza siostra Sara jest tenisistką.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Występując jako junior, Tomic wygrał dwa turnieje wielkoszlemowe. Pierwszy tytuł wywalczył podczas Australian Open w 2008 roku, kiedy to pokonał w finale wynikiem 4:6, 7:6(5), 6:0 Yang Tsung-hua, stając się tym samym najmłodszym zwycięzcą juniorskich rozgrywek wielkoszlemowych w erze open. Drugie zwycięstwo odniósł na kortach USTA Billie Jean King National Tennis Center podczas US Open w 2009 roku, gdy wygrał w finale 6:1, 6:3 z Chasem Buchananem. W rankingu juniorów najwyżej sklasyfikowany był na pozycji wicelidera pod koniec maja 2008 roku.
Australijczyk status profesjonalisty uzyskał w roku 2008. W turniejach rangi ATP Challenger Tour wygrał dwukrotnie, najpierw w Melbourne (sezon 2009), a potem w Burnie (2010).
W marcu roku 2010 Tomic zadebiutował w reprezentacji Australii w Pucharze Davisa w rozgrywkach przeciwko Tajwanowi. Tomic pokonał w swoich dwóch meczach odpowiednio Yang Tsung-hua oraz Lee Hsin-han, a Australijczycy wygrali rywalizację 5:0. Do marca 2015 roku rozegrał w zawodach 16 singlowych spotkań, z których w 14 zwyciężył.
Sezon 2011 był przełomem w jego karierze – awansował z 208. miejsca na 42. w rankingu ATP i zaliczył występy we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych. Na Wimbledonie awansował do ćwierćfinału, startując z eliminacji. W turnieju głównym wyeliminował m.in. Robina Söderlinga. Spotkanie o półfinał przegrał z Novakiem Đokoviciem.
W sezonie 2012 wygrał w styczniu pokazowy turniej AAMI Kooyong Classic rozgrywany jako bezpośrednio poprzedzający Australian Open. W finale pokonał Mardy’ego Fisha, 6:4, 3:6, 7:5[2]. Następnie w Australian Open osiągnął czwartą rundę, ulegając Rogerowi Federerowi 4:6, 2:6, 2:6. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie, z których został wyeliminowany w pierwszej rundzie gry pojedynczej przez Keiego Nishikoriego.
Na początku stycznia 2013 Tomic wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP World Tour, a dokonał tego w Sydney. Finałowy pojedynek wygrał 6:3, 6:7(2), 6:3 z Kevinem Andersonem.
Rok później ponownie osiągnął finał w Sydney, tym razem ulegając w nim Juanowi Martínowi del Potro. W lipcu zdobył kolejny tytuł singlowy, podczas rywalizacji w Bogocie. W finale był lepszy od Ivo Karlovicia.
Pod koniec lipca 2015 roku obronił tytuł wywalczony przed rokiem w Bogocie, zwyciężając w spotkaniu finałowym z Adrianem Mannarino 6:1, 3:6, 6:2.
W sezonie 2016 Tomic został finalistą turnieju w Acapulco, ulegając Dominicowi Thiemowi. W październiku został finalistą gry podwójnej w Pekinie, grając razem z Jackiem Sockiem.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP był na 17. miejscu (11 stycznia 2016).
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]Legenda |
Wielki Szlem |
ATP World Tour Finals |
ATP World Tour Masters 1000 |
Igrzyska olimpijskie |
ATP World Tour 500 |
ATP World Tour 250 |
Gra pojedyncza (4–2)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 12 stycznia 2013 | Sydney | Twarda | Kevin Anderson | 6:3, 6:7(2), 6:3 |
Finalista | 1. | 11 stycznia 2014 | Sydney | Twarda | Juan Martín del Potro | 3:6, 1:6 |
Zwycięzca | 2. | 20 lipca 2014 | Bogota | Twarda | Ivo Karlović | 7:6(5), 3:6, 7:6(4) |
Zwycięzca | 3. | 26 lipca 2015 | Bogota | Twarda | Adrian Mannarino | 6:1, 3:6, 6:2 |
Finalista | 2. | 27 lutego 2016 | Acapulco | Twarda | Dominic Thiem | 6:7(6), 6:4, 3:6 |
Zwycięzca | 4. | 30 września 2018 | Chengdu | Twarda | Fabio Fognini | 6:1, 3:6, 7:6(7) |
Gra podwójna (0–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 9 października 2016 | Pekin | Twarda | Jack Sock | Pablo Carreño-Busta Rafael Nadal | 7:6(6), 2:6, 8–10 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bernard Tomic Bio, Stats, and Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2013-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-14] (ang.).
- ↑ Polska Agencja Prasowa: Tomic wygrał Kooyong. [w:] Tenis [on-line]. eurosport.pl, 2012-01-14. [dostęp 2012-01-14]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).