French
DeutschBianca (winorośl) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Winogrona bianca | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Inne nazwy | Egri csillagok 40, Ec 40, ECE 40, Bianka[1] |
| Najstarsza nazwa | Egri csillagok 40 |
| Hodowca | |
| Rok wyhodowania | 1963 |
| Pochodzenie | |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC | 1321 |
| Przeznaczenie owoców | wino, deser[1] |
| Kolor skórki | zielonożółty |
| Charakterystyczne aromaty | owocowe, neutralne |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie | przełom września i października |
| Klimat uprawy | chłodne rejony |
| Mrozoodporność | |
| Preferowane gleby | średniej klasy, wilgotne |
| Min. suma temp. (SAT) | 2540 |
| GDDC | 1080 |
Bianca – mieszaniec niespecyficzny odmian winorośli[3]: seyve villard x bouvier, wyhodowany w ośrodku badawczym w Egerze[2][4]. Na Węgrzech odmiana zarejestrowana w 1982 roku[4].
Proporcje gatunków w biance kształtują się następująco: 78,1% Vitis vinifera + 1,6% Vitis labrusca + 15,8% Vitis rupestris + 3,1% Vitis berlandieri + 1,4% Vitis lincecumii[5][6].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Krzewy o pokroju wyprostowanym i silnym wzroście. Dojrzewa wcześnie[4]. Źle rośnie i owocuje na suchych glebach. Liście 3- lub 5-klapowe, grubo ząbkowane z długim ogonkiem[3]. Grona średniej wielkości o masie około 130 g. Jagody owalnego kształtu, średniej wielkości o masie około 2,1 g z licznymi i dużymi nasionami[3]. Skórka zielonożółta, w pełni dojrzałości ze złocistobrunatnym rumieńcem. Miąższ chrupki jak u odmian deserowych, smak owocowy, neutralny[4]. Wydajność moszczu na wino mała[2][4].
Choroby
[edytuj | edytuj kod]Odmiana bardzo odporna na choroby. W sprzyjających warunkach nie wymaga ochrony chemicznej[7][4].
Cięcie
[edytuj | edytuj kod]Krzewy nie mają specjalnych wymagań co do sposobu prowadzenia i cięcia. Zalecane cięcie na krótkie 3-5-oczkowe czopy[3].
Rozpowszechnienie
[edytuj | edytuj kod]Największe uprawy znajdują się na Węgrzech i w Rosji. W 2009 roku węgierskie liczyły około 1300 ha[8], z których większość przypadała na Nizinę Węgierską (Kunság)[4]. W Rosji w 2009 winnice w Kraju Krasnodarskim liczyły 2731 ha. Niewielkie nasadzenia istniały wtedy także w Mołdawii (ledwie 15 ha)[4]. W Polsce odmiana bianca jest znana i uprawiana od dawna[2].
Wino
[edytuj | edytuj kod]Wino dobrej jakości[9][10]. W cieplejszych latach istnieje możliwość uzyskania wina o zawartości alkoholu ponad 11%, bez konieczności dosładzania moszczu[2]. Moszcz podatny na utlenienie i wymaga technologii wyrobu wina z jak najmniejszym dostępem tlenu[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bianca w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).
- ↑ a b c d e Roman Myśliwiec: Uprawa winorośli. Warszawa: PWRiL, 2003, s. 36.
- ↑ a b c d e Jerzy Lisek: Winorośl w uprawie przydomowej i towarowej. Warszawa: Hortpress, 2011, s. 35,43,57,208,210.
- ↑ a b c d e f g h i Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 101. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ Parentage Bianca. [dostęp 2014-01-27].
- ↑ Michael Striem: Genetyczne pochodzenie odmian winorośli hybrydowych. 2010. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-06)].
- ↑ Agraragazat Wydział Ogrodnictwa: Odporność na choroby. [dostęp 2017-02-13].
- ↑ Bianca na Wein-plus. [dostęp 2014-01-27].
- ↑ złota bianka 2015. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ parametry wina - Polska. [dostęp 2014-01-27].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bianca na Freytag. rebschule-freytag.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-03)].
- Bianca we winnicy w Zawadzie
- Wino „bianca”- Winnica Jasiel
- Wino Bianca 2011 Winnica Kępa Wiślicka