Bitwa pod Châteauguay – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Châteauguay

Wojna brytyjsko-amerykańska
Czas	25 października 1813
Miejsce	pod Châteauguay
Terytorium	Dolna Kanada (dziś Quebec, Kanada)
Wynik	Zwycięstwo brytyjskie
Strony konfliktu
Wielka Brytania Indianie Mohawk Stany Zjednoczone
Dowódcy
Charles de Salaberry Wade Hampton
Siły
500 żołnierzy 4000 żołnierzy
Straty
20 zabitych 77 rannych nieznane
Położenie na mapie Kanady miejsce bitwy
Położenie na mapie Quebecu miejsce bitwy
45°09′31″N 73°55′43″W/45,158611 -73,928611

Bitwa pod Châteauguay – bitwa wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku, która odbyła się w drugim roku wojny 25 października 1813, pod miastem Châteauguay

4000 osobowy oddział wojska amerykańskiego dowodzonego przez generała Wade Hamptona wyruszył znad jeziora Champlain w kierunku Montrealu by tam połączyć się z siłami pod dowództwem Jamesa Wilkinsona. Ostatecznym planem było zdobycie Montrealu, które mogło się powieść dzięki znacznej przewadze liczebnej połączonych armii. Na spotkanie Hamptona wyszedł kanadyjski pułkownik Charles de Salaberry z niewielkim 500 osobowym oddziałem połączonych sił brytyjsko-indiańskich. Brytyjczycy, którzy mieli wielu informatorów wśród okolicznych farmerów, znakomicie orientowali się w poczynaniach wroga. Amerykanie mieli zaś niewielkie pojęcie o liczebności i zamiarach oddziału brytyjskiego. Brygada Hamptona posuwając się na wschód, niedaleko miasta Châteauguay napotkała barykadę bronioną przez niewielki oddział kanadyjskiej milicji. Oddział brytyjski rozlokowany był w pobliskim lesie. Bojowe okrzyki Indian rozchodzące się z różnych stron sprawiały wrażenie, że Amerykanie mają do czynienia z wielotysięczną armią. Hampton pozostawił 500 żołnierzy w celu zniszczenia barykady, a resztę swej jednostki wysłał, by uderzyła z flanki na Brytyjczyków. W tym czasie Brytyjczycy szybkim szturmem rozproszyli oddział zajęty burzeniem barykady, podczas gdy Indianie związali znaczną część wojska w indywidualnych potyczkach. Połączone oddziały wkrótce wycofały się z pola walki, pozostawiając niewielu zabitych. Oddział amerykański nie został rozbity, lecz tylko rozproszony i zdezorganizowany. W wyniku tej bitwy Hampton nie zdążył na czas połączyć się z Wilkinsonem, który zmuszony był przyjąć bitwę pod farmą Cryslera bez dodatkowego wsparcia.