Bitwa pod Rawą – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy bitwy pod Rawą Mazowiecką. Zobacz też: Bitwa pod Rawą Ruską.

Bitwa pod Rawą Mazowiecką

powstanie styczniowe
Zdobycie koszar w Rawie
Czas	4 lutego 1863
Miejsce	Rawa Mazowiecka
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	zwycięstwo powstańców
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Antoni Jeziorański Józef Śmiechowski (dowódca kosynierów) Tomasz Winnicki (dowódca jazdy)
Siły
375 powstańców 160 żołnierzy rosyjskich
Straty
6 zabitych 2 zmarłych od ran 17 rannych Według oficjalnych danych rosyjskich: 2 zabitych 4 rannych 6 zaginionych
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
51°46′N 20°15′E/51,766667 20,250000

Bitwa pod Rawą Mazowiecką – bitwa powstania styczniowego, która miała miejsce 4 lutego 1863 roku w Rawie Mazowieckiej^[1].

W trakcie bitwy powstańczy oddział Antoniego Jeziorańskiego wraz z Aleksandrem i Franciszkiem Sokołowskim, zdobył carskie koszary, a wraz z nim broń i jeńców. Po zajęciu miasta oddział wkrótce ruszył w Sandomierskie.

W ataku brały połączone oddziały Antoniego Jeziorańskiego i Józefa Śmiechowskiego liczących łącznie około 450 ludzi. Oddział Jeziorańskiego składał się z 49 strzelców uzbrojonych w broń myśliwską, 188 kosynierów i 36 kawalerzystów. Oddział Śmiechowskiego miał 28 strzelców, 93 kosynierów i 63 kawalerzystów^[2].

Straty powstańców wynosiły: 7 zabitych, 10 lekko i 7 ciężko rannych^[2]. Jednym z poległych w czasie tej bitwy był Franciszek Godlewski^[1]. Ponadto dwóch powstańców zmarło na skutek odniesionych ran^[3]. Rosjanie według oficjalnych raportów stracili 2 zabitych, 4 rannych i 6 zaginionych^[4], ale cyfry te biorąc pod uwagę przebieg starcia wydają się zbyt niskie i być może powstały na potrzeby propagandowe.

W wyniku zwycięskiej bitwy powstańcy zdobyli około 100 karabinów, 13 dubeltówek, 28 pałaszy i 12 koni z oporządzeniem^[2]. Po bitwie kontynuowano marsz w kierunku południowym.