Blankizm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Blankizm – doktryna głoszona przez Louisa Blanqui, dająca pierwszeństwo działalności spiskowej, która miałaby doprowadzić do walki zbrojnej i wywalczenia nowego ustroju bez konieczności wcześniejszego mobilizowania mas ludowych. Zwolennicy tego ruchu (blankiści) odegrali znaczącą rolę podczas Komuny Paryskiej w 1871 roku^[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ M. Waldenberg, Blanqui Louis Auguste, [w:] Słownik historii doktryn politycznych, red. M. Jaskólski, t. 1, Warszawa 1997, s. 218-219.

p
d
e

Nurty

Warianty regionalne

Nurty filozoficzne

Idee

Historia ruchu według państw

Organizacje

historyczne	I Międzynarodówka II Międzynarodówka Gromady Ludu Polskiego I Proletariat Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy Bund Polska Partia Socjalistyczna Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego Socjalistyczna Międzynarodówka Sportu Robotniczego Barykada Wolności Związek Syndykalistów Polskich
współczesne	Fabianie Międzynarodówka Socjalistyczna Partia Europejskich Socjalistów Europejska Partia Lewicy Al-Fatah Unia Wspólnot w Kurdystanie Fundacja im. Róży Luksemburg Demokratyczni Socjaliści Ameryki

Teoretycy i intelektualiści

Tematy powiązane

Kontrola autorytatywna (ruch polityczny):

BnF: 12002056j

Encyklopedie internetowe:

Catalana: 0084902
DSDE: blanquisme

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Blankizm&oldid=72480760”