Bociarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bociarski – polski herb szlachecki.

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu czerwonym miecz z rozdartą głownią, między dwiema gwiazdami złotymi w pas.

Klejnot: trzy pióra strusie.

Legitymacja w guberni kowieńskiej Jana, syna Macieja i wnuka Piotra z synami: Stanisławem, Janem, Antonim i Dominikiem w latach 1839-55. Legitymacja Jana, syna Jana z 1882^[2].

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Bociarski. Inna rodzina o takim nazwisku używała herbu Ostoja. Ponieważ w czasie legitymacji niejednokrotnie zniekształcano herby, niewykluczone, że i tym Bociarskim przysługiwać powinna po prostu Ostoja.

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Bociarski z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla