Boeing 247 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2020-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Boeing 247

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Boeing
Typ	samolot pasażerski
Konstrukcja	metalowa
Załoga	10+2 do 3 członków załogi
Historia
Liczba egz.	75
Dane techniczne
Napęd	dwa silniki gwiazdowe Pratt&Whitney R-11340-Wasp
Moc	2 × 404 kW (550 KM)
Wymiary
Rozpiętość	22,56 m
Długość	15,72 m
Masa
Startowa	max. 6192 kg
Osiągi
Prędkość przelotowa	304 km/h
Pułap	7700 m
Zasięg	ok. 1200 km
Dane operacyjne
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Boeing 247 – dwusilnikowy samolot pasażerski, wolnonośny dolnopłat o metalowej konstrukcji (pierwszy lot 8 lutego 1933).

Samolot ten był już wyposażony w autopilota, echosondę, radionamiernik oraz specjalne przyrządy do lotów bez widoczności. Innowacjami wprowadzonymi w samolotach tej klasy były: układ dolnopłatu, instalacja przeciwoblodzeniowa, przestawne śmigła oraz chowane podwozie. Łącznie wyprodukowano 75 egzemplarzy. Z powodu podpisania umowy na wyłączność z United Airlines sprzedano stosunkowo niewiele maszyn tego typu.