Bogdan Niewinowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bogdan Niewinowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1923
Łódź

Data i miejsce śmierci

3 marca 1996
Warszawa

Zawód

aktor teatralny i filmowy

Lata aktywności

19501996

Zespół artystyczny
Teatr Komedia w Warszawie
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Bogdan Niewinowski (ur. 15 sierpnia 1923 w Łodzi, zm. 3 marca 1996 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, piosenkarz, wykonywał m.in. „Wielkie bulwary”, „Akacje”, „Zakochałem się niechcący” czy „Magdalenka”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Eugeniusza[1] i Ireny z Końkowskich. W Łodzi ukończył gimnazjum. Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej (ps. Dan), uczestniczył w powstaniu warszawskim. Następnie wstąpił jako ochotnik do ludowego Wojska Polskiego. W grudniu 1944 wystawił Jasełka żołnierskie w 1 Brygadzie Moździerzy. Brał udział w walkach o Wał Pomorski, Szczecin i Berlin. W 1946 rozpoczął studia aktorskie na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (z tymczasową siedzibą w Łodzi), podczas których działał w studenckim ruchu kulturalnym, w latach 1947–1949 był członkiem zespołu łódzkiego Teatru Akademickiego „Gęsie Pióro”[2]. Po ukończeniu w 1949 studiów podjął pracę u Erwina Axera w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie grał w latach 1950–1954. Następnie występował na scenach stołecznych: Teatru Domu Wojska Polskiego (1955), Teatru Młodej Warszawy (1955/1956) i Teatru Komedia (1956/1957 oraz od 1960 do przejścia na emeryturę). Od 1949 występował w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia. W latach 50. XX w. pracował jako lektor Polskiej Kroniki Filmowej.

Grób Bogdana Niewinowskiego na cmentarzu Wawrzyszewskim

Występy w Teatrze Telewizji

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Karabiny matki Carrar Bertolta Brechta w reż. Konrada Swinarskiego i Przemysława Zielińskiego (1954), Powrót taty Leszka Proroka w reż. Tadeusza Byrskiego (1962), Maturzyści Zdzisława Skowrońskiego w reż. Józefa Słotwińskiego (1964), Stawka większa niż życie Andrzeja Zbycha w reż. Andrzeja Konica (1965), Współczynnik wyobraźni Zbigniewa Safjana w reż. Stanisława Wohla (1966), Kryptonim Maks Edwarda Szustera i Jerzego Bindera w reż. Józefa Słotwińskiego (1969), Mieszczanin szlachcicem Moliera w reż. Jerzego Gruzy (1969) oraz w Lecie w Nohant Jarosława Iwaszkiewicza jako Jan (1980) i Przedstawieniu Hamleta we wsi Głucha Dolna Ivo Brešana jako chłop (1985) – oba przedstawienia w reż. Olgi Lipińskiej, a także w sztuce Racja głodowa Jerzego Niemczuka w reż. Sylwestra Chęcińskiego w roli wuja (1995).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był mężem aktorek: od 31 grudnia 1951 do 19 listopada 1965 - Jadwigi Anny Swirtun (1928–2014), potem od 8 października 1974 Aliny Izabelli Bartoszewicz-Hrebnickiej z Krawczyków (1930–2016)[2].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim (kwatera 2A-III-47)[3].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Role w filmach

[edytuj | edytuj kod]

Role w serialach telewizyjnych

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  2. a b Bogdan Niewinowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-11-20].
  3. Bogdan Niewinowski w bazie filmpolski.pl
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]