Bogusław Czajkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bogusław Czajkowski

Data i miejsce urodzenia	3 września 1929 Ostrów Wielkopolski
Data śmierci	5 lipca 2016
Miejsce spoczynku	Cmentarz Tworkowski w Pruszkowie
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta.
Narodowość	polska
Odznaczenia

Bogusław Czajkowski (ur. 3 września 1929 w Ostrowie Wielkopolskim, zm. 5 lipca 2016^[1]) – polski dziennikarz i publicysta.

W czasie II wojny światowej był łącznikiem w trakcie powstania warszawskiego, a następnie więźniem niemieckiego, nazistowskiego obozu koncentracyjnego KL Stutthof. Pracował w Gazecie Poznańskiej (1948), Trybunie Wolności (1949–1951), Polskiej Kronice Filmowej (1952–1955), w latach 1955–1990 w Polskim Radiu, gdzie był dziennikarzem ekonomicznym i społecznym Programu 1 PR. Był między innymi wielokrotnym laureatem nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za dokument historyczny (1963, 1975, 1978, 1986, 1988), a także laureatem Nagrody Stowarzyszenia Autorów ZAIKS za upowszechnianie pamięci narodowej z 1963 oraz nagrody Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa za „Pamięć o Wrześniu 1939 roku” z 1979^[2].

W 1979 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim, w 1986 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na Cmentarzu Tworkowskim w Pruszkowie.

• Do grobowej deski... - portrety Sybiraków (nakładem autora, Warszawa, cop. 2005; ISBN 83-922304-0-X)
• Portret z pamięci (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1971)
• Proces w Norymberdze (Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa, 1976)
• Rodło (Krajowa Agencja Wydawnicza RSW "Prasa-Książka-Ruch", Warszawa, 1975)
• Śmierć może poczekać (Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów, 1983; ISBN 83-03-00181-7)

• Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, wyd. Warszawa 2000, s. 98