Bolesław Górnicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bolesław Górnicki

Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1909 Sokołówka, powiat olhopolski
Data i miejsce śmierci	27 lipca 1998 Warszawa
profesor doktor nauk medycznych
Specjalność: pediatria
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1939 – pediatria Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1947 – pediatria Uniwersytet Warszawski
Profesura	1953 (nadzwyczajny), 1960 (zwyczajny)
Odznaczenia

Bolesław Górnicki (ur. 5 stycznia 1909 w Sokołówce, powiat olhopolski), zm. 27 lipca 1998 w Warszawie) – polski profesor nauk medycznych, lekarz pediatra i historyk medycyny.

Syn Eugeniusza. Od 1918 mieszkał w Lipnie, w którym ukończył gimnazjum, a następnie wyjechał do Warszawy, gdzie studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów w 1932 pracował jako lekarz Ubezpieczalni Społecznej w Warszawie^[1], od 1937 pełnił funkcję redaktora czasopisma "Młoda Matka". W 1939 przedstawił rozprawę Zagadnienia pediatryczne w dziełach Jędrzeja Śniadeckiego" i uzyskał tytuł doktora nauk medycznych. Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął prowadzenie wykładów z propedeutyki lekarskiej, historii medycyny, logiki i etyki lekarskiej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1947 przedstawił monografię habilitacyjną Zarys piśmiennictwa pediatrycznego do roku 1600 i otrzymał stanowisko docenta historii medycyny. W 1951 wyjechał do Szczecina, gdzie jako profesor Pomorskiej Akademii Medycznej im. gen. Karola Świerczewskiego w Szczecinie stał na czele Katedry i Kliniki Pediatrycznej, w 1953 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego^[2], w latach 1956–1959 pełnił funkcję rektora tej uczelni. W 1960 powrócił do Warszawy, uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego^[2]. Od 1962 przez dziesięć lat był rektorem Akademii Medycznej w Warszawie, a następnie od 1973 do 1979 dyrektorem Instytutu Pediatrii tamże. Równocześnie w latach 1960–1969 zajmował stanowisko dyrektora warszawskiego Instytutu Matki i Dziecka. W latach 1970–1979 był prezesem Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego i Towarzystwa Planowania Rodziny. W 1982 Bolesław Górnicki został wybrany na członka rzeczywistego Wydziału V Nauk Lekarskich Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, od 1986 pełnił funkcję wiceprezesa, a w latach 1992–1994 prezesa.

Zmarł w Warszawie i zgodnie jego wolą został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Starym w Płocku.

Opublikował prace z zakresu żywienia dzieci, nefrologii, historii i medycyny.

• Polskie Towarzystwo Pediatryczne
• Polskie Towarzystwo Endokrynologiczne
• Polskie Towarzystwo Fizjologiczne
• Polskie Towarzystwo Historii Medycyny
• New York Academy of Science
• Societe Internationale de Pediatrie
• Societe Internationale d'Historie de la Medicine
• Unia Międzynarodowych Towarzystw Pediatrycznych (UNEP-SA) - członek założyciel
• Towarzystwo Naukowe Płockie

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (1954, za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej w dziedzinie medycyny)^[4][2]

• Order Sztandaru Pracy I klasy^[1]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[1]
• Zasłużony Nauczyciel PRL^[1]
• Zasłużony Lekarz PRL^[1]

• Diagnostyka i terapia małego dziecka (1967)
• Żywienie dzieci zdrowych i chorych (1971)
• Vademecum pediatrii (1972)
• Endokrynologia kliniczna wieku rozwojowego (1974, wsp. Tadeusz Pawlikowski)
• Pediatria (1985, wsp. Barbara Dębiec)

• Andrzej Śródka "Wspomnienie pośmiertne: Bolesław Górnicki (1909-1998)" Rocznik TNW nr. 61, 1998 s. 63-67