Borůvkový vrch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Borůvkový vrch
Państwo

 Czechy

Położenie

Skorošice

Pasmo

Góry Złote
Sudety Wschodnie

Wysokość

859 m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Borůvkový vrch”
Ziemia50°18′12,931″N 17°00′11,452″E/50,303592 17,003181

Borůvkový vrchwzniesienie o wysokości 859 m n.p.m. w Czechach Górach Złotych w Sudetach Wschodnich, leżące na granicznym grzbiecie Gór Złotych, oddzielającym Polskę od Czech.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie położone w południowo-zachodniej części Gór Złotych na obszarze Czech, w pobliżu granicy polsko-czeskiej. Wznosi się między wzniesieniami: Siwa Kopa po północno-wschodniej stronie oraz Špičák (Góry Złote) po południowo-wschodniej stronie, około 1,2 km, na południowy wschód od centrum miejscowości Nowy Gierałtów[1].

Fizjografia

[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie w głównym grzbiecie granicznym o wydłużonym w kierunku północno-wschodnim kopulastym kształcie z wyrazistym wierzchołkiem oraz nieregularnej rzeźbie i ukształtowaniu o stromych zboczach. Zachodnie zbocze ostro opada w kierunku doliny Górnej Białej Lądeckiej. Północno-zachodnie grzbietowe zbocze opada wzdłuż granicy do niższego o 69 m wzniesienia Siwa Kopa (790 m n.p.m.) od którego oddzielone jest niewielkim płytkim siodłem. Na południe zbocze nieznacznie opada do niewielkiego siodła oddzielającego od wyższych wzniesień: Czartowiec i Špičák. Wzniesienie na północno-wschodnim zboczu wyraźnie podkreślają dwie doliny górskich potoków. Wzniesienie zbudowane ze skał metamorficznych, należących do jednostki geologicznej metamorfiku Lądka i Śnieżnika głównie z gnejsów gierałtowskich, fyllitów i amfibolitów oraz łupków krystalicznych. Zbocza wzniesienia pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie. Cała powierzchnia wzniesienia porośnięta jest w większości naturalnym lasem mieszanym regla dolnego, a w partiach szczytowych świerkowym regla górnego z niewielką domieszką drzew liściastych. Wzniesienie pod koniec XX wieku dotknęły zniszczenia wywołane katastrofą ekologiczną w Sudetach. Położenie wzniesienia, kształt oraz wyraźny szczyt czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Zachodnim zboczem poniżej szczytu prowadzą szlaki turystyczne:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 17 Góry Złote, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0
  • Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo "Plan", Wrocław 2006, ISBN 83-60180-51-2
  • Ziemia Kłodzka, mapa w skali 1:50 000, Wydawnictwo "Compass", Kraków 2012, ISBN 978-83-7605-346-2