Kabriolet – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kabriolet – rodzaj nadwozia samochodu z odkrytą kabiną pasażerską, wyposażonego najczęściej w miękki składany dach z impregnowanego materiału[1].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Odmianą kabrioletu jest roadster[potrzebny przypis]. Inne cechy charakterystyczne to: więcej niż dwa siedzenia, boczne, otwierane okna, brak pionowych słupków, czy też jakichkolwiek ram nad górną krawędzią nadwozia (poza szybą przednią). Najczęściej występuje w wersji dwudrzwiowej – stąd nazwa Convertible Coupé. Natomiast wersja czterodrzwiowa to Convertible Sedan.
Od około 1927 r.[potrzebny przypis] w USA używano na określenie tego modelu nadwozia nazwy convertible. Jako cechę odróżniającą je od nadwozi w rodzaju faetonu wskazywano rozkładany wodoodporny dach i okna boczne, pozwalające na ochronę pasażerów przed wpływami atmosferycznymi[2]. Szczególne rozpowszechnienie zyskały w USA po II wojnie światowej, do końca lat 60., kiedy to większość modeli samochodów była dostępna także jako kabriolet[2]. Po tym okresie ich popularność spadła. Od lat 80. XX w. kabriolety powróciły, jednak jako modele niszowe[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Samochód od A do Z: Leksykon Technika motoryzacyjna. Warszawa: Axel Springer Polska, s. 41.
- ↑ a b c J. "Kelly" Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2004, s. 6. ISBN 978-0-7864-1273-0. (ang.).