Carl Severing – Wikipedia, wolna encyklopedia

Carl Severing
	; Carl Severing 1919
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1875 ; Herford
Data i miejsce śmierci	23 lipca 1952 ; Bielefeld
Zawód, zajęcie	polityk
	Multimedia w Wikimedia Commons

Carl Severing (ur. 1 czerwca 1875 w Herford, zm. 23 lipca 1952 w Bielefeld) – niemiecki polityk socjaldemokratyczny, od 1893 członek Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (niem. Sozialdemokratische Partei Deutschlands, SPD), poseł do Reichstagu (1907–1911, 1919–1933)^[1], minister spraw wewnętrznych w rządzie Hermanna Müllera (1928–1930), minister spraw wewnętrznych Prus (1920–1921, 1921–1926, 1930–1932) do tzw. pruskiego zamachu stanu (niem. Preußenschlag) dokonanego przez kanclerza Rzeszy Franza von Papena przy udziale prezydenta Paula von Hindenburga.

Życiorys

W 1933 r., po dojściu NSDAP do władzy, na krótko aresztowany pod sfingowanymi zarzutami defraudacji pieniędzy publicznych, następnie wycofał się z życia politycznego, przechodząc na emeryturę jako urzędnik państwowy.

Po 1945 r. odbudowywał struktury SPD w Nadrenii Północnej-Westfalii (w 1946 okręgowy przewodniczący SPD w Bielefeld), od 1947 członek Landtagu Nadrenii Północnej-Westfalii.

Przypisy

↑ Ostatni raz w wyborach 5 marca 1933, już po pożarze Reichstagu w warunkach stanu wyjątkowego. Był wówczas zatrzymany i na posiedzenie Reichstagu 23 marca 1933 (gdy miało być zatwierdzone rozporządzenie prezydenta Paula von Hindenburga o nadzwyczajnych pełnomocnictwach dla rządu Adolfa Hitlera (niem. Ermächtigungsgesetz)) doprowadzono go z aresztu, dla zachowania parlamentarnego kworum.

Bibliografia

A.T. Lane: Biographical dictionary of European labor leaders. T. 2. Greenwood Publishing Group, 1995, s. 880. ISBN 0-313-29900-5. [dostęp 2010-10-31]. (ang.).
Deutsches Historisches Museum: Carl Severing Politiker. [dostęp 2010-10-31]. (niem.).

[1] Ostatni raz w wyborach 5 marca 1933, już po pożarze Reichstagu w warunkach stanu wyjątkowego. Był wówczas zatrzymany i na posiedzenie Reichstagu 23 marca 1933 (gdy miało być zatwierdzone rozporządzenie prezydenta Paula von Hindenburga o nadzwyczajnych pełnomocnictwach dla rządu Adolfa Hitlera (niem. Ermächtigungsgesetz)) doprowadzono go z aresztu, dla zachowania parlamentarnego kworum.

[1]

Cesarstwo Niemieckie (1879–1918)	Karl Hofmann (1879–1880) Karl Heinrich von Bötticher (1880–1897) Arthur von Posadowsky-Wehner (1897–1907) Theobald von Bethmann Hollweg (1907–1909) Klemens Delbrück (1909–1916) Karl Helfferich (1916–1917) Max Wallraf (1917–1918) Karl Trimborn (1918)
Republika Weimarska/III Rzesza (1918-1945)	Friedrich Ebert (1918–1919) Hugo Preuss (1919) Eduard David (1919) Erich Koch-Weser (1919–1921) Georg Gradnauer (1921) Adolf Köster (1921–1922) Rudolf Oeser (1922–1923) Wilhelm Sollmann (1923) Karl Jarres (1923–1925) Martin Schiele (1925) Otto Gessler (1925;komisaryczny) Wilhelm Külz (1926–1927) Walter von Keudell (1927–1928) Carl Severing (1928–1930) Joseph Wirth (1930–1931) Wilhelm Groener (1931–1932) Wilhelm Freiherr von Gayl (1932) Franz Bracht (1932–1933) Wilhelm Frick (1933–1943) Heinrich Himmler (1943–1945) Wilhelm Stuckart (1945)
Republika Federalna Niemiec (od 1949)	Gustav Heinemann (1949–1950) Robert Lehr (1950–1953) Gerhard Schröder (1953–1961) Hermann Höcherl (1961–1965) Paul Lücke (1965–1968) Ernst Benda (1968–1969) Hans-Dietrich Genscher (1969–1974) Werner Maihofer (1974–1978) Gerhart Baum (1978–1982) Jürgen Schmude (1982) Friedrich Zimmermann (1982–1989) Wolfgang Schäuble (1989–1991) Rudolf Seiters (1991–1993) Manfred Kanther (1993–1998) Otto Schily (1998–2005) Wolfgang Schäuble (2005–2009) Thomas de Maizière (2009–2011) Hans-Peter Friedrich (2011–2013) Thomas de Maizière (2013–2018) Horst Seehofer (2018–2021) Nancy Faeser (od 2021)

Hermann Müller (SPD) Gustav Stresemann (DVP) Carl Severing (SPD) Erich Koch-Weser (DDP) Julius Curtius (DVP) Hermann Dietrich (DDP) Rudolf Wissell (SPD) Wilhelm Groener Theodor von Guérard (Zentrum) Georg Schätzel (BVP)
Późniejsi członkowie rządu	Theodor von Guérard (Zentrum) Paul Moldenhauer (DVP) Robert Schmidt (SPD) Georg Schätzel (BVP) Adam Stegerwald (Zentrum) Joseph Wirth (Centrum)