Caron Butler – Wikipedia, wolna encyklopedia

Caron Butler

Butler podczas występów w Wizards
Miami Heat
Asystent trenera
Pełne imię i nazwisko	James Caron Butler
Pseudonim	"Caronimo", "Tough Juice"
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1980 Racine
Wzrost	201 cm
Masa ciała	103 kg
Kariera
Aktywność	2002–2016
Szkoła średnia	Washington Park (Racine) Maine Central Institute (Pittsfield)
College	Connecticut (2000–2002)
Draft	2002, numer: 10 Miami Heat
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 2002–2004 Miami Heat 2004–2005 Los Angeles Lakers 2005–2010 Washington Wizards 2010–2011 Dallas Mavericks 2011–2013 Los Angeles Clippers 2013–2014 Milwaukee Bucks 2014 Oklahoma City Thunder 2014–2015 Detroit Pistons 2015–2016 Sacramento Kings
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 2001  Stany Zjednoczone U–21
Kariera trenerska Lata Drużyna od 2020 Miami Heat (asystent)
Dorobek medalowy Mistrzostwa świata U–21 złoto 2001 Saitama koszykówka
Multimedia w Wikimedia Commons

James Caron Butler znany bardziej jako Caron Butler (ur. 13 marca 1980 w Racine, Wisconsin) – amerykański koszykarz, grający na pozycji niskiego skrzydłowego, mistrz NBA z 2011 roku, obecnie asystent trenera Miami Heat.

Butler uczęszczał do University of Connecticut. W swoim pierwszym roku w college'u zdobywał średnio 15,6 punktu i 7,6 zbiórki na mecz. W lecie po tym sezonie razem z reprezentacją narodową pojechał na mistrzostwa świata do lat 21, gdzie zdobyli złoty medal^[1]. Podczas swojego drugiego roku nauki na University of Connenticut zdobywał 20,3 punktu oraz 7,5 zbiórki na mecz i poprowadził swój zespół do Elite 8 w turnieju NCAA. Jednak pomimo zdobycia przez Butlera 32 punktów przegrali z Uniwersytetem Maryland^[2]. Po tym sezonie Butler zadeklarował się w drafcie do NBA.

Butler został wybrany z 10 numerem w drafcie w 2002 r. przez Miami Heat. W swoim pierwszym sezonie na parkietach NBA zdobywał średnio 15,4 punktu oraz 5,1 zbiórki na mecz. W następnym sezonie jego statystyki pogorszyły się - uzyskiwał statystyki na poziomie 9,2 punktu i 4,8 zbiórki na mecz. Powodem tego były kontuzje - w swoim drugim sezonie w NBA wystąpił jedynie w 68 meczach. Pod koniec tamtego sezonu wraz z Brianem Grantem i Lamarem Odomem został wymieniony za Shaquille O’Neal'a do Los Angeles Lakers^[3].

W Los Angeles grał przez jeden rok. Zdobywał wtedy 15,5 punktu oraz 5,8 zbiórki na mecz. Po sezonie 2004/05 razem z Chucky Atkinsem został wymieniony za Kwame Browna oraz Larona Profita do Washington Wizards^[4]. Stał się częścią waszyngtońskiej "Big 3" (Wielkiej trójki), wcześniej złożonej z Gilberta Arenasa, Antawna Jamisona oraz Larry'ego Hughesa, którego zastąpił. Został tam nazwany przez trenera Ediego Jordana "Tough Juice" za swoją agresywną grę.

17 stycznia 2007 Butler trafił swojego pierwszego game-winnera w meczu przeciwko New York Knicks, zdobywając 2 punkty po wsadzie po podaniu DeShawna Stevensona 2,2 sekundy przed końcem spotkania, ustalając wynik na 99-98^[5]. Został nazwany Graczem Tygodnia Konferencji Wschodniej w dniach 15-21 stycznia 2006^[6].

Jego najlepszym sezonem w NBA był sezon 2006/07, kiedy to zdobywał 19,1 punktu, 7,4 zbiórki i 3,7 asysty na mecz. Został też wybrany do rezerwy Konferencji Wschodniej w NBA All-Star Game w 2007 r. Był to jego pierwszy występ w Meczu Gwiazd^[7].

Podczas meczu przeciwko Milwaukee Bucks pod koniec sezonu 2006/07 Butler złamał rękę^[8]. Kontuzja uniemożliwiła mu udział w playoffach, w których Wizards przegrali w pierwszej rundzie 4-0 z Cleveland Cavaliers.

W sezonie 2007/08 Butler ponownie został wybrany do drużyny Konferencji Wschodniej na Mecz Gwiazd, lecz z powodu kontuzji nie mógł w nim wystąpić. Zastąpił go na tym meczu Ray Allen^[9]. Przez kontuzje Butler zmuszony był opuścić 20 z ostatnich 35 meczów Wizards w sezonie. Powrócił do składu 13 marca (w swoje urodziny) i pomógł swojej drużynie pokonać Cleveland Cavaliers 101-99. Zdobył w tamtym meczu 19 punktów i 5 zbiórek podczas 42 minut spędzonych na parkiecie^[10]. W sezonie 2007/08 wystąpił w 58 meczach uzyskując średnio 20,3 punktu i 6,7 zbiórki na mecz. W sezonie 2008/09 wystąpił w 67 spotkaniach, zdobywając w nich średnio 20,8 punktu. Razem z LeBronem Jamesem są jedynymi zawodnikami w NBA, którzy przez dwa kolejne sezony zdobywali powyżej 20 punktów, 6 zbiórek i 4 asyst na mecz. Jedenastokrotnie przekraczał granice 30 punktów w meczu, tyle samo zdobył też double-double^[11].

13 lutego 2010, razem z Brendanem Haywoodem i DeShawnem Stevensonem, został wymieniony do Dallas Mavericks, w zamian za Josha Howarda, Drewa Goodena, Jamesa Singletona i Quintona Rossa^[12].

4 stycznia 2011 zostało ogłoszone, że Butler przejdzie operację na kontuzjowanym kolanie i opuści resztę sezonu 2010/11^[13]. Mavericks zdobywając mistrzostwo w tamtym sezonie, zadedykowali swoją drogę w play-offach Butlerowi^[14].

9 grudnia 2011 Butler podpisał trzyletnią umowę z Los Angeles Clippers^[15]. W Clippers spędził dwa sezony i występując w pierwszej piątce pomógł drużynie dwukrotnie awansować do fazy play-off.

10 lipca 2013 Butler trafił, w ramach wymiany między trzema drużynami, do Phoenix Suns^[16]. 29 sierpnia 2013 został wytransferowny do Milwaukee Bucks w zamian za Ish Smitha i Wjaczesława Krawcowa^[17]. 22 listopada 2013, w meczu z Philadelphia 76ers, Butler uzyskał 38 punktów i miał 8 zbiórek^[18]. 27 lutego 2014 Bucks wykupili kontrakt Butlera, przez co stał się wolnym agentem^[19].

1 marca 2014 Butler podpisał kontrakt z Oklahoma City Thunder^[20].

15 lipca 2014 podpisał kontrakt z Detroit Pistons^[21]. 23 lipca 2015 roku związał się z klubem Sacramento Kings^[22].

14 listopada 2020 został asystentem trenera Miami Heat^[23].

Na podstawie^[24], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Uczestnik rozgrywek Elite Eight turnieju NCAA (2002)
• Mistrz:
  • turnieju konferencji Big East (2002)
  • sezonu regularnego Big East (2002)
• Koszykarz Roku Konferencji Big East (2002)^[25]
• MVP turnieju Big East (2002)^[26]
• Zaliczony do:
  • II składu All-American (2002 przez Sporting News)
  • I składu:
    • Big East (2002)
    • debiutantów Big East (2001)
  • III składu Big East (2001)
  • Galerii Huskies of Honor

NBA

• Mistrz NBA (2011)
• Dwukrotnie powoływany do udziału w meczu gwiazd NBA (2007, 2008^[a])
• Uczestnik Rising Stars Challenge (2003)
• Zaliczony do I składu debiutantów NBA (2003)^[27]
• Zawodnik tygodnia (21.01.2007)
• Debiutant miesiąca (listopad 2002, styczeń–marzec 2003)

Reprezentacja

• Mistrz świata U–21 (2001)

• Wicemistrz NBA (2023 jako asystent)^[28]

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

• Statystyki Butlera na Basketball-Reference.com (ang.)
• Profil zawodnika na NBA.com (ang.)