Cecil Cooper – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cecil Cooper

pierwszobazowy
Pełne imię i nazwisko	Cecil Celester Cooper
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1949 Brenham
Odbijał	lewą
Rzucał	lewą
Debiut	8 września 1971
Ostatni występ	12 lipca 1987
Statystyki
Średnia uderzeń	0,298
Home runy	241
Uderzenia	2192
RBI	1125
Kariera klubowa
Lata Kluby 1971–1976 Boston Red Sox 1977–1987 Milwaukee Brewers
Kariera menedżerska
Lata Kluby 2007–2009 Houston Astros

Cecil Celester Cooper (ur. 20 grudnia 1949) – amerykański baseballista, który występował na pozycji pierwszobazowego.

W czerwcu 1968 został wybrany w 6. rundzie draftu przez Boston Red Sox i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Pawtucket Red Sox, reprezentującym poziom Double-A^[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 8 września 1971 w meczu przeciwko New York Yankees jako pinch hitter^[1]. W 1972–1973 grał głównie w zespołach farmerskim Red Sox Louisville Colonels i Pawtucket Red Sox z Triple-A^[2]. W grudniu 1976 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Milwaukee Brewers^[1].

Jako zawodnik Brewers pięć razy zagrał w Meczu Gwiazd, dwa razy zdobył Złotą Rękawicę oraz trzykrotnie otrzymał nagrodę Silver Slugger Award^[1]. Ponadto ustanowił dwa rekordy klubowe zaliczając w jednym sezonie 219 uderzeń w 1980 i 126 RBI w 1983, pobity przez Prince'a Fieldera w 2009^[3][4]. W 1983 za działalność charytatywną otrzymał nagrodę Roberto Clemente Award^[5]. Po raz ostatni zagrał 12 lipca 1987^[1].

W późniejszym okresie był między innymi członkiem sztabu szkoleniowego w organizacji Milwaukee Brewers i menadżerem Houston Astros^[5].