1993 | |
---|---|
1994 | |
1995 | |
1996 |
2004 | |
---|---|
2005 | |
2006 | |
2007 | |
2008 | |
2009 |
2010 | |
---|---|
2011 | |
2012 | |
2013 | |
2014 | |
2015 | |
2016 | |
2017 | |
2018 | |
2019 |
|
2020 | |
---|---|
2021 |
Pete Rose (2023) | |||||||||||
Pełne imię i nazwisko | Peter Edward Rose | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim | Charlie Hustle | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 14 kwietnia 1941 | ||||||||||
Data i miejsce śmierci | 30 września 2024 | ||||||||||
Odbijał | lewą i prawą | ||||||||||
Rzucał | prawą | ||||||||||
Debiut | 8 kwietnia 1963 | ||||||||||
Ostatni występ | 17 sierpnia 1986 | ||||||||||
Statystyki | |||||||||||
Średnia uderzeń | 0,303 | ||||||||||
Home runy | 160 | ||||||||||
Uderzenia | 4256 | ||||||||||
RBI | 1314 | ||||||||||
Kariera klubowa | |||||||||||
| |||||||||||
Kariera menedżerska | |||||||||||
| |||||||||||
Strona internetowa |
Peter Edward Rose, Sr. (ur. 14 kwietnia 1941, zm. 30 września 2024[1]) – amerykański baseballista, który występował na pozycji pierwszobazowego, trzeciobazowego i zapolowego[2]. Jest liderem w Major League Baseball w klasyfikacji wszech czasów pod względem liczby uderzeń (4256), rozegranych meczów (3562) oraz podejść do uderzeń (14053)[3].
Zawodową karierę rozpoczął w zespołach niższych lig – Geneva Redlegs, Tampa Tarpons oraz w Macon Peaches, dla których rozegrał 354 mecze i miał średnią uderzeń 0,317[4]. W MLB zadebiutował 8 kwietnia 1963 roku w barwach Cincinnati Reds. 10 lat później został MVP National League. Wraz z zespołem Reds dwukrotnie zwyciężył w World Series (w 1975 roku został wybrany MVP finałów)[5]. 5 maja 1978 roku został trzynastym w historii zawodnikiem, który zaliczył 3000. uderzenie[5].
W 1979 roku Rose podpisał kontrakt z Philadelphia Phillies wart 3 225 000 dolarów i stał się najlepiej opłacanym baseballistą w lidze[5][6]. Rok później Phillies wywalczyli swój pierwszy mistrzowski tytuł. W 1984 roku przeszedł do Montreal Expos, w którym osiągnął pułap 4000 uderzeń w karierze[5]. 15 sierpnia 1984 roku stał się grającym menadżerem Cincinnati Reds. We wrześniu 1985 roku wyprzedził Ty Cobba pod względem liczby uderzeń. Karierę zakończył w wieku 45 lat. Do sierpnia 1989 roku pozostał menadżerem Reds[5].
W 2007 roku, po czternastu latach zaprzeczeń, przyznał się do obstawiania meczów Cincinnati Reds, podczas gdy był menadżerem tego zespołu[7][8]. Został za to zawieszony dożywotnio przez komisarza MLB Barta Giamattiego[9]. W związku z tym nie może zostać członkiem Galerii Sław, klub Cincinnati Reds nie może także zastrzec numeru 14, z którym występował[9][10].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP National League | 1973 | [11] |
17× All-Star | 1965, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1985 | [12] |
2× Gold Glove Award | 1969, 1970 | [13] |
Silver Slugger Award | 1981 | [14] |
NL Rookie of the Year Award | 1963 | [2] |
3× zwycięzca w World Series | 1975, 1976, 1980 | [15] |
World Series MVP | 1975 | [16] |
Major League Baseball All-Century Team | [17] |