French
Deutsch
| 1993 | |
|---|---|
| 1994 | |
| 1995 | |
| 1996 |
| 2004 | |
|---|---|
| 2005 | |
| 2006 | |
| 2007 | |
| 2008 | |
| 2009 |
| 2010 | |
|---|---|
| 2011 | |
| 2012 | |
| 2013 | |
| 2014 | |
| 2015 | |
| 2016 | |
| 2017 | |
| 2018 | |
| 2019 |
|
| 2020 | |
|---|---|
| 2021 |
Ed Lewis (wrestler) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Ed Lewis (1947) | |
| Imię i nazwisko | Robert Herman Julius Friedrich |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1891 |
| Data i miejsce śmierci | 8 sierpnia 1966 |
| Współmałżonek | Elaine Tomaso Friedrich[1] |
| Kariera profesjonalnego wrestlera | |
| Pseudonimy ringowe | Ed Lewis |
| Wzrost | 178 cm[2] |
| Masa ciała | 120 kg[2] |
| Zapowiadany z | |
| Debiut | 10 czerwca 1913 |
| Emerytura | 1937-1941, |
Robert Herman Julius Friedrich (ur. 30 czerwca 1891 w Nekoosie, zm. 8 sierpnia 1966 w Muskogee) – amerykański wrestler, czterokrotny posiadacz oryginalnego mistrzostwa świata i jeden z trzech najbardziej wpływowych organizatorów walk wrestlerskich w latach 20. XX wieku, którzy współpracowali ze sobą tworząc grupę o nazwie Gold Dust Trio.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Robert Herman Julius Friedrich urodził się 30 czerwca 1891 w Nekoosie w stanie Wisconsin[4]
Twierdził, że uprawia zapasy od 14 roku życia, ale jego pierwsza udokumentowana walka miała miejsce 10 czerwca 1913 w Galesburg w stanie Illinois. Występował wtedy pod swoim prawdziwym imieniem, Bob Friedrich. Wkrótce przyjął Pseudonim ringowy Ed Lewis ku czci zmarłemu w 1899 wrestlerowi Evanowi Lewisowi. Przyjął też pseudonim Strangler, czyli z angielskiego Dusiciel, którym również posługiwał się Evan Lewis[4]. Jego finisherem był headlock[5], w jego wersji zwany Strangle Hold[3]. Lewis mówił dziennikarzom, że często praktykuje ten chwyt na drewnianej głowie, wewnątrz której znajdują się mocne stalowe sprężyny, i teoretycznie mógłby rozłupać przeciwnikowi czaszkę[5].
18 września 1913 pokonał Dr. B.F. Rollera w walce typu Two-out-of-three falls match o mistrzostwo American Heavyweight, a 13 grudnia 1920 w Nowym Jorku pokonał panującego wówczas mistrza świata Joe Stechera w walce o World Heavyweight Wrestling Championship[4]. U schyłku swojej kariery był łącznie czterokrotnym posiadaczem tego tytułu[6]. Jego menedżerem był Billy Sandow. W latach 20 XX wieku Lewis, Sandow i Toots Mondt współpracowali ze sobą i stali się najbardziej wpływowymi organizatorami walk wrestlerskich w Stanach Zjednoczonych. Nazywano ich Gold Dust Trio. 20 września 1934 Lewis stoczył walkę o oryginalne mistrzostwo świata przeciwko Jimowi Londosowi na stadionie Wrigley Field w Chicago, przed widownią liczącą około 35 tysięcy osób. W tamtych czasach była to jedna z najliczniejszych widowni na wydarzeniu związanym z wrestlingiem. Z czasem Lewis zaczął ślepnąć z powodu jaglicy, co było bezpośrednią przyczyną podjęcia przez niego decyzji o przejściu na emeryturę w 1937. Mimo prawnie stwierdzonej niepełnosprawności wzrokowej, powrócił do zawodu w 1941, w wieku pięćdziesięciu lat. Stoczył co najmniej 47 walk w 1942 i ponad 100 w 1943. Jego ostatnia walka miała miejsce 21 stycznia 1948 w Honolulu w stanie Hawaje. Po zakończeniu kariery wrestlera został ambasadorem dobrej woli National Wrestling Alliance i odgrywał rolę menedżera w wrestlingu. W końcu całkowicie stracił wzrok[4].
Zmarł 8 sierpnia 1966 w Muskogee w stanie Oklahoma. Został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington[1].
Mistrzostwa i osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- American Wrestling Association (Boston)
- AWA World Heavyweight Championship (2 razy)
- Championship Wrestling from Florida
- Midwest Wrestling Association (Kansas)
- Midwest Wrestling Association (Ohio)
- New York State Athletic Commission
- World Wrestling Entertainment
- WWE Hall of Fame (2016)
- Inne mistrzostwa
- American Heavyweight Championship (1 raz)
- World Heavyweight Championship (AWA) (2 razy)
- World Heavyweight Wrestling Championship (4 razy)[2]
- Professional Wrestling Hall of Fame and Museum
- Wprowadzony w 2002[7]
- Wrestling Observer Newsletter
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ed “Strangler” Lewis [online], Find a Grave Memorial (ang.).
- ↑ a b c d Ed Lewis [online], Cagematch.net [dostęp 2019-01-29] (ang.).
- ↑ a b Ed Lewis [online], WWE [dostęp 2019-01-29] (ang.).
- ↑ a b c d John Grasso, Historical Dictionary of Wrestling, Scarecrow Press, 6 marca 2014, s. 176, ISBN 978-0-8108-7926-3 [dostęp 2019-01-29] (ang.).
- ↑ a b Wrestling's Forefathers, [w:] Keith Elliot Greenberg, Pro Wrestling: From Carnivals to Cable TV, Lerner Publications, 2000, s. 14-18, ISBN 978-0-8225-3332-0 [dostęp 2017-11-02] (ang.).
- ↑ World Heavyweight Title [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2019-01-25] (ang.).
- ↑ Hall Of Famers [online], Professional Wrestling Hall of Fame, 30 czerwca 2017 [dostęp 2019-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-30] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Profil Eda Lewisa na WWE.com
- Profile Eda Lewisa na Cagematch.net, Wrestlingdata.com, Online World of Wrestling i Internet Wrestling Database