Ch-29 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ch-29 (kod NATO AS-14 Kedge) – radziecki lotniczy pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia.

Ch-29 została skonstruowana w biurze konstrukcyjnym Mołnija kierowanym przez Matusa Bisnowata, zajmującym się głównie konstruowaniem pocisków klasy powietrze-powietrze. Dopracowaniem konstrukcji zajmowało się zaś biuro Wympieł. Ch-29 powstała w połowie lat 70 XX w. jako pocisk przeznaczony do zwalczania celów silnie umocnionych, uzupełnienie lżejszej Ch-25M (obie rakiety mają zbliżony zasięg ok. 10 km). Pocisk jest produkowany w czterech wersjach:

• Ch-29Ł (ozn. fabryczne izdielije 63, Ł od łaziernaja – laserowa) - wersja naprowadzająca się na cel podświetlony promieniem lasera. Podświetlacz może znajdować się na samolocie przenoszącym pocisk, innym samolocie lub na ziemi.
• Ch-29MŁ (izdielije 63M) - udoskonalona wersja Ch-29Ł.
• Ch-29T (izdielije 64, T od tieliewizjonnaja – telewizyjna) - wersja naprowadzająca się na kontrastowy optycznie obiekt wskazany przez pilota.
• Ch-29D - eksportowa wersja z głowicą termowizyjną.

Rakieta Ch-29 jest przenoszona przez samoloty lotnictwa taktycznego. Początkowo zintegrowano ją z samolotami MiG-27, Su-17 (Su-22) i Su-24, później także z Su-25. Od 2015 roku przenoszą ją myśliwce pokładowe MiG-29KR^[1]. Rakieta Ch-29 znajduje się na uzbrojeniu Sił Powietrznych z samolotami Su-22M4.

• Piotr Butowski. Przegląd rosyjskich pocisków kierowanych klasy powietrze-ziemia i powietrze-woda. „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 3. s. s. 15-19. ISSN 1230-1655.