Metalist Charków – Wikipedia, wolna encyklopedia

Metalist Charków

«Металіст» Харків

Pełna nazwa	Футбольний клуб «Металіст» Харків (Futbolowy Klub „Metalist” Charków)
Przydomek	Хорьки (Łasice) Жовто-Сині (Żółto-Niebiescy)
Barwy	żółto-niebieskie
Data założenia	11 grudnia 1925
Debiut w najwyższej lidze	1992
Państwo	Ukraina
Obwód	charkowski
Siedziba	Charków
Adres	ul. Plechanowska 65, 61001 Charków
Stadion	Stadion Metalist
Prezes	Serhij Kurczenko
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Metalist Charków (ukr. ФК «Металіст» Харків) – ukraiński klub piłkarski z siedzibą w mieście Charków, w północno-wschodniej części kraju, działający w latach 1925–2016.

W latach 2006–2009 zawodnikiem tego klubu był reprezentant Polski Seweryn Gancarczyk, w latach 2009–2011 – Marcin Burkhardt.

• 12.1925: ChPZ Charków (ukr. ХПЗ [Харківський паровозобудівний завод] Харків, ros. ХПЗ [Харьковский паровозостроительный завод] Харьков)
• 04.1946: Traktor Charków (ukr. «Трактор» Харків, ros. «Трактор» Харьков)
• 05.1946: Dzerżyneć Charków (ukr. «Дзержинець» Харків, ros. «Дзержинец» Харьков)
• 1953: Awanhard Charków (ukr. «Авангард» Харків, ros. «Авангард» Харьков)
• 1967: Metalist Charków (ukr. «Металіст» Харків, ros. «Металлист» Харьков)
• 19.04.2016: klub rozwiązano
• 19.08.2016: SK Metalist Charków (ukr. СК «Металіст» Харків)
• 30.11.2016: klub rozwiązano

Drużyna piłkarska ChPZ została założona w Charkowie w grudniu 1925 roku^[1] i reprezentowała Charkowską Fabrykę Parowozów (ChPZ). W 1935 roku drużyna po raz pierwszy została mistrzem Charkowa, a w kolejnym sezonie 1936 zadebiutowała w rozgrywkach Pucharu ZSRR. W 1938 po raz drugi startowała w rozgrywkach Pucharu ZSRR.

Po rozpoczęciu II wojny światowej Fabryka Parowozów, która już produkowała czołgi, została przeniesiona na Ural do miasta Niżny Tagił. Wszelkie rozgrywki sportowe zostały zawieszone. Dopiero po wyzwoleniu Charkowa od niemieckich okupantów w sierpniu 1943 Zakład maszyn transportowych został przywrócony do Charkowa w 1945 roku. W kwietniu 1946 roku nowo utworzony zespół Traktor^[2] wywalczył w turnieju z charkowskimi drużynami Zdorowja Traktor Sim i Dynamo miejsce w przyszłych rozgrywkach Mistrzostw ZSRR^[3]. Następnie w maju 1946 roku już jako Dzerżyneć debiutował w ukraińskiej strefie Grupy III Mistrzostw ZSRR, zwyciężając najpierw w swojej grupie Wschód, a potem plasując na trzeciej pozycji w finale ukraińskiej strefy^[3]. W 1947 roku nastąpiła reorganizacja systemu lig ZSRR i klub razem z Łokomotywem otrzymał prawo reprezentować miasto na poziomie drugim mistrzostw ZSRR, w których zajął 9.miejsce w ukraińskiej strefie Grupy II^[4]. W 1948 zespół został sklasyfikowany na 7.pozycji w podgrupie A ukraińskiej strefy Grupy II, a w 1949 awansował na 6.pozycję w klasyfikacji ukraińskiej strefy Grupy II. W 1947 i 1949 również brał udział w rozgrywkach Pucharu ZSRR. W 1950 ponownie nastąpiła reforma systemu lig ZSRR, w wyniku czego klub został pozbawiony możliwości występów w Mistrzostwach ZSRR. Od 1951 zespół startował w rozgrywkach Mistrzostw i Pucharu Ukraińskiej SRR.

W 1953 roku Dobrowolne Towarzystwo Sportowe (DST) "Dzierżyniec", które zrzeszało związki zawodowe pracowników produkcji maszyn transportowych, w ramach konsolidacji DST zostało dołączone do towarzystwa "Awanhard"^[5][6][7], w związku z czym klub zmienił nazwę na Awanhard. W 1956 roku po 7-letniej przerwie zespół zadebiutował po raz drugi na arenie ogólnokrajowej, zastępując przedstawiciela Kolei Południowej – Łokomotyw Charków^[2]. Zajął 10.miejsce w strefie I [[Pierwaja liga ZSRR w piłce nożnej mężczyzn|Klasy B] Mistrzostw ZSRR^[8]. W roku 1959 klub zakończył sezon na trzeciej pozycji w strefie II Klasy B i zdobył historyczny awans do Klasy A jako najlepszy ukraiński zespół Klasy B^[9]. W debiutowym 1960 roku zespół zajął najpierw 9.miejsce w podgrupie A, a potem w turnieju o 13-18 miejsca został sklasyfikowany na pierwszej pozycji (końcowe 13.miejsce)^[10]. W 1963 po kolejnej reformie systemu lig ZSRR klub został zdegradowany do Drugiej Grupy A.

Dopiero w roku 1967 klub otrzymał nazwę Metalist Charków^[2]. W 1973 klub zajął przedostatnie 19 miejsce w Pierwszej Lidze i spadł do Drugiej Ligi. W 1975 na rok powrócił do Pierwszej Ligi, jednak nie potrafił utrzymać się w niej.

Dopiero od 1979 roku klub ponownie występuje w Pierwszej Lidze. W 1981 klub zajął pierwsze miejsce i awansował do Wyższej Ligi, w której występował do 1991.

W 1983 roku Metalist Charków dotarł do finału Pucharu ZSRR, gdzie uległ Szachtarowi Donieck. Pięć lat później sięgnął po swój największy sukces – Puchar ZSRR (po pokonaniu Torpedo Moskwa 2:0). W ostatnim sezonie w ZSRR (1991), Metalist grał w najwyższej lidze.

Klub został przydzielony do Ukraińskiej Wyższej Ligi. Od 1992 roku, gdy wystartowała liga ukraińska Metalist opuścił w niej 5 sezonów, grając na zapleczu ekstraklasy w latach 1994–1998 i 2003/04. Na początku XXI wieku w klub zainwestował człowiek z pierwszej dziesiątki najbogatszych Ukraińców – Ołeksandr Jarosławski. W 2004 został wybrany jego honorowym prezesem. Dzięki temu od 2006 roku Metalist jest w czołówce ligi. W sezonie 2006/07 klub stanął po raz pierwszy na podium mistrzostw Ukrainy, zajmując 3 miejsce w lidze. Ten sukces został powtórzony i w następnym sezonie 2007/08. W kolejnych sezonach 2008/09, 2009/10, 2010/11 oraz 2011/12 klub również uzyskiwał trzecią lokatę. Podczas przerwy zimowej sezonu 2012/13 klub opuścił jego prezes i nowym sponsorem została grupa kompanii „GazUkraina”^[11]. 7 lutego 2013 roku na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy klubu Metalist obrano nowego Prezesa klubu – Pana Serhija Kurczenka^[12]. Sezon 2012/13 był najlepszy w historii. Klub zdobył wicemistrzostwo Ukrainy, rozdzielając tym samym w tabeli dwa największe kluby tego kraju Szachtar Donieck i Dynamo Kijów co dało im prawo udziału w eliminacjach do Ligi Mistrzów UEFA. Jednak okazało się, że klub został zamieszany w aferę korupcyjną. Chodziło o mecz przeciwko zespołowi Karpaty Lwów w kwietniu 2008 roku. W związku z tym UEFA 14 sierpnia 2013 podjęła decyzję o wykluczeniu Metalistu Charków z eliminacji Ligi Mistrzów. W związku z powyższym klub odwołał się od decyzji do Sportowego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim, jednak odwołanie zostało odrzucone 16 sierpnia 2013. Dodatkowo klub został pozbawiony 3. miejsca w mistrzostwach Ukrainy w sezonie 2007/2008.

Po zakończeniu sezonu 2015/16 klub ogłosił o bankructwie i został wyłączony z rozgrywek zawodowych. Został pozbawiony statusu zawodowego latem 2016 roku z powodu ogromnego długu wynikającego z niechęci właściciela Serhija Kurczenki do dalszego utrzymywania Metalista i jego odmowy sprzedaży klubu innym potencjalnym inwestorom. Jednak już wkrótce, w lipcu 2016 został utworzony przez przedstawicieli Serhija Kurczenki nowy klub z nazwą SK Metalist, który zgłosił się do amatorskich mistrzostw obwodu charkowskiego^[13]. Zajął ostatnie miejsce w tabeli końcowej. W 2017 roku SK Metalist nie brał udziału w żadnych oficjalnych rozgrywkach piłkarskich i de facto przestał istnieć.

Wcześniej, 17 lipca 2016 powstał nowy klub, który został nazwany jako Metalist 1925 Charków^[14] i zgłosił się do amatorskich mistrzostw Ukrainy^[15]. Po zdobyciu wicemistrzostwa Ukrainy wśród amatorów latem 2017 został włączony do Drugiej Ligi.

Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (stan na: 31-05-2012)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Liga Europy (Puchar UEFA)	zdobywca	0
	finalista	0
	1/4 finału	1	2011/12
Puchar Zdobywców	zdobywca	0
	finalista	0
	II runda (1/8 finału)	1	1988/89

Ukraina

Zdobyte trofea w rozgrywkach Ukrainy (stan na: 31-05-2012)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Mistrzostwo	I miejsce	0
	II miejsce	1	2013
	III miejsce	5	2007, 2008*, 2009, 2010, 2011, 2012
Puchar	zdobywca	0
	finalista	1	1992
II liga	I miejsce	0
	II miejsce	1	2004
	III miejsce	1	1998

ZSRR

Zdobyte trofea w rozgrywkach Związku Radzieckiego (stan na: 1-01-1992)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Mistrzostwo	I miejsce	0
	II miejsce	0
	III miejsce	0
	6 miejsce	1	1961
Puchar	zdobywca	1	1988
	finalista	1	1983
Superpuchar	zdobywca	0
	finalista	1	1989
Puchar Ligi	zdobywca	0
	finalista	1	1987
II liga	I miejsce	1	1981
	II miejsce	1	1968 (2 grupa)
	III miejsce	4	1957 (1 grupa), 1959 (2 grupa), 1965, 1969 (3 grupa)

^*został pozbawiony 3. miejsca zgodnie z decyzją Sportowego Sądu Arbitrażowego w Lozannie od 2.08.2013^[16].

• Memoriał Achmata Kadyrowa:
  • zdobywca (1x): 2012

Od 1926 roku klub rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie Metalist (do 1967 nazywał się Traktor, a potem Dzierżyniec), który po rekonstrukcji na Euro 2012 może pomieścić 38 633 widzów i ma wymiary 105 × 68 metrów.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Metalista Charków.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Metalista Charków.

• 1925–1938: Wołodymyr Wacek
• 1938–1941: Kostiantyn Demczenko
• 1941–1945: Kostiantyn Us
• 1946–1948: Adam Bem
• 1949–1955: Mykoła Usykow
• 1956: Ołeksandr Szewcow
• 1957–1958: Iwan Zołotuchin
• 1959: Witalij Zub
• 1960–1961: Ołeksandr Ponomariow
• 1962–0?.1962: Witalij Zub
• 1962–08.1963: Wiktor Żylin
• 08.08.1963–1964: Wiktor Nowikow
• 1965–07.1966: Jewgienij Jelisiejew
• 08.1966–1971: Wiktor Kanewski
• 1972–0?.1972: Wiktor Tierientjew
• 0?.1972–0?.1972: Witalij Zub
• 0?.1972–1973: Jurij Wojnow
• 1974–08.1974: Mykoła Korolow
• 08.1974–0?.1975: Witalij Zub
• 0?.1975–0?.1976: Oleg Oszenkow
• 0?.1976–1976: Adolf Poskotin
• 1977–1988: Jewhen Łemeszko
• 1989–11.1992: // Łeonid Tkaczenko
• 01.1993–05.1993: Wiktor Aristow
• 06.1993: Siergiej Docenko
• 08.1993–11.1993: Jewhen Łemeszko
• 11.1993–04.1994: Ołeksandr Dowbij
• 05.1994–11.1995: Wiktor Kamarzajew
• 03.1996–08.1996: Wiktor Udowenko
• 08.1996–06.2000: Mychajło Fomenko
• 07.2000–12.2000: / Łeonid Tkaczenko
• 03.2001–06.2001: Witalij Szałyczew
• 06.2001: Wiktor Udowenko (p.o.)
• 07.2001–10.2002: Mychajło Fomenko
• 11.2002–05.2003: Wałentyn Kriaczko
• 05.2003–06.2003: Mychajło Fomenko
• 07.2003–12.2004: Hennadij Łytowczenko
• 01.2005–06.2005: Ołeksandr Zawarow
• 07.2005–24.02.2014: Myron Markewicz
• 24.02.2014–18.05.2014: Ihor Rachajew (p.o.)
• 18.05.2014–04.06.2015: Ihor Rachajew
• 04.06.2015–18.04.2016: Ołeksandr Sewidow
• 18.04.2016–14.05.2016: Ołeksandr Pryzetko

• 1-a – 7 marca 1992 Ołeksandr Pryzetko, Dynamo Kijów – Metalist Charków 2:1
• 100-a – 10 kwietnia 1999 Jan Szkolnykow, Prykarpattia Iwano-Frankowsk – Metalist Charków 1:2
• 200-a – 8 kwietnia 2002 Wołodymyr Macihura, Metalist Charków – Metałurh Mariupol 2:2
• 300-a – 10 września 2006 Serhij Danyłowski, Metalist Charków – Czornomoreć Odessa 4:0
• 400-a – 18 października 2008 Jajá, Metalist Charków – Arsenał Kijów 3:1
• 500-a – 24 października 2010 Denys Olijnyk, Illicziweć Mariupol – Metalist Charków 1:4^[17]

• Parowiznyk Charków
• Metalist-2 Charków

Sezon	Rozgrywki	Runda	Przeciwnik	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1988/89	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	Borac Banja Luka	4–0	0–2	4–2
		2R	Roda JC	0–0	0–1	0–1
2007/08	Puchar UEFA	1R	Everton	2–3	1–1	3–4
2008/09	Puchar UEFA	1R	Beşiktaş JK	4–1	0–1	4–2
		Grupa B	Hertha BSC	0–0		1. miejsce
			Galatasaray SK		1–0
			Olympiakos SFP	1–0
			SL Benfica		1–0
		1/16	UC Sampdoria	2–0	1–0	3–0
		1/8	Dynamo Kijów	3–2	0–1	3–3, w.
2009/10	Liga Europy	3Q	HNK Rijeka	2–0	2–1	4–1
		PO	Sturm Graz	0–1	1–1	1–2
2010/11	Liga Europy	PO	Omonia Nikozja	2–2	1–0	3–2
		Grupa I	PSV Eindhoven	0–2	0–0	2. miejsce
			UC Sampdoria	2–1	0–0
			Debrecen	2–1	5–0
		1/16	Bayer 04 Leverkusen	0–4	0–2	0–6
2011/12	Liga Europy	PO	FC Sochaux-Montbéliard	0–0	4–0	4–0
		Grupa G	AZ Alkmaar	1–1	1–1	1. miejsce
			Austria Wiedeń	4–1	2–1
			Malmö FF	3–1	4–1
		1/16	Red Bull Salzburg	4–0	4–1	8–1
		1/8	Olympiakos SFP	0–1	2–1	2–2, w.
		1/4	Sporting CP	1–1	1–2	2–3
2012/13	Liga Europy	PO	Dinamo Bukareszt	2–1	2–0	4–1
		Grupa K	Bayer 04 Leverkusen	2–0	0–0	1. miejsce
			Rosenorg	3–1	2–1
			Rapid Wiedeń	2–0	0–1
		1/16	Newcastle United	0–1	0–0	0–1
2013/14	Liga Mistrzów	3Q	PAOK FC	1–1	2–0	3–1
		PO	FC Schalke 04	walkower[18]
2014/15	Liga Europy	PO	Ruch Chorzów	0–0	1–0	1–0
		Grupa L	Legia Warszawa	0–1	1–2	4. miejsce
			Trabzonspor	1–2	1–3
			Lokeren	0–1	0–1

• FK Metalist Kharkiv, [w:] baza Soccerway (drużyny) [dostęp 2021-01-01] .
• Oficjalna strona klubu (ukr. • ang. • hiszp. • ros. • port.)
• Strona statystyczna klubu (ros.)
• Metalist Charków w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Metalist Charków w bazie Football Facts (ros.)
• Metalist Charków w bazie WildStat (ros. • ang.)
• Metalist Charków w bazie GlobalSportsArchive (ang.)
• Metalist Charków w bazie Foot.dk (duń.)
• Metalist Charków w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
• Metalist Charków w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
• Metalist Charków w bazie WorldFootball.net (ang.)
• Metalist Charków w bazie National Football Teams (ang.)
• Metalist Charków, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2020-11-21] .
• Wyniki meczów klubu w bazie RSSSF (ang.)