Charles Oakley – Wikipedia, wolna encyklopedia

Charles Oakley
Ilustracja
34, 33
silny skrzydłowy/środkowy
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1963
Cleveland

Wzrost

206 cm

Masa ciała

111 kg

Kariera
Aktywność

1985–2004

Szkoła średnia

John Hay (Cleveland, Ohio)

College

Virginia Union (1981–1985)

Draft

1985, numer: 9
Cleveland Cavaliers

Charles Oakley (ur. 18 grudnia 1963 w Cleveland) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji skrzydłowego w latach 1985-2004, uczestnik meczu gwiazd NBA, zaliczany do składów najlepszych obrońców ligi.

Zostały wybrany w drafcie 1985 z numerem 9, przez zespół z rodzinnego miasta – Cleveland Cavaliers. Jego prawa draftowe przeszły jednak w posiadanie Chicago Bulls. W debiutanckim sezonie notował średnio 9,6 punktu i 8,6 zbiórki[1], co zapewniło mu miejsce w NBA All-Rookie Team[2]. Przez kolejne lata był filarem obrony zespołu Bulls.

Dwukrotnie przewodził NBA pod względem łącznej liczby zbiórek uzyskanych podczas rozgrywek zasadniczych (1987/1988)[1]. W trakcie całej kariery plasował się sześciokrotnie w czołowej dziesiątce ligi w tej kategorii. W średniej zbiórek zajmował dwukrotnie drugie miejsce w lidze (1987/1988), najpierw przegrywając z Charlesem Barkleyem, a następnie z Michaelem Cage'em. Z tym drugim przegrał batalię o tytuł lidera ligi (1988) o zaledwie 0,3 (dokładnie 0,027) zbiórki[3]. Była to najbardziej wyrównana walka o tytuł lidera zbiórek w całej historii NBA.

22 kwietnia 1988 ustanowił rekord kariery notując w przegranym (103-107) spotkaniu z Cleveland Cavaliers aż 35 zbiórek. Zdobył wtedy także 26 punktów 3 asysty i 1 przechwyt, zaliczając tzw. 20-20.

27 czerwca 1988 został wytransferowany do Nowego Jorku wraz z wyborami pierwszej (Rod Strickland) i trzeciej (Phil Stinnie) rundy draftu 1988. Bulls pozyskali natomiast środkowego Billa Cartwrighta, oraz dwa inne wybory tego samego draftu (Will Perdue, Derrick Lewis)[1].

W 1994 wystąpił w meczu gwiazd NBA oraz został zaliczony do pierwszego składu najlepszych obrońców ligi[4]. Wraz z Knicks dotarł również do ścisłego finału NBA, gdzie po zaciętej siedmiomeczowej serii musieli oni uznać wyższość Houston Rockets[5].

Cztery lata później Oakley został wybrany do drugiego składu najlepszych obrońców ligi, po czym w trakcie przerwy międzysezonowej został wysłany wraz z Seanem Marksem do Toronto, w zamian za młodego Marcus Camby[1]. Z Raptors spędził trzy sezony, po czym powrócił do Chicago już jako weteran. Po zaledwie roku zasilił szeregi Washington Wizards, by u schyłku kariery dostać kolejną szansę występów u boku swojego przyjaciela Michaela Jordana, który był bardzo niepocieszony kiedy przed laty Bulls wytransferowali Oakleya.

W 2004 podpisał dwa 10-dniowe kontrakty z Rockets[1]. Rozegrał w ich barwach łącznie 7 spotkań, po czym zakończył swoją trwającą 19 lat karierę.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Oakley w sezonie 1986/1987.

College

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Charles Oakley – NBA Statistics. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  2. a b All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  3. 1987-88 NBA Season Summary. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  4. a b c All-Defensive Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  5. a b NBA Championships: Year by Year Champions. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  6. a b Official NCAA Consensus All-Americans. ncaa.org. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. NBA Rookies of the Month. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).