Chemia nieorganiczna – Wikipedia, wolna encyklopedia
Chemia nieorganiczna (gr. Ανόργανη Χημεία) – chemia wszystkich związków niezaliczanych do organicznych, czyli nieorganicznych.
Kryteria podziału na chemię nieorganiczną i organiczną ewoluowały na przestrzeni czasu. Współcześnie według IUPAC przyjmuje się, że jest to chemia wszystkich związków, w których nie występuje wiązanie węgiel-wodór.
Na granicy chemii nieorganicznej i organicznej znajduje się chemia metaloorganiczna i chemia związków kompleksowych.
Zagadnienia chemii nieorganicznej
[edytuj | edytuj kod]- chemia fizyczna
- chemiczna analiza jakościowa związków nieorganicznych
- kinetyka reakcji chemicznych
- mineralogia
- reakcje utleniania-redukcji
- właściwości i reakcje związków nieorganicznych, czyli:
- pierwiastków w stanie czystym
- kwasów
- zasad
- soli
- związków kompleksowych
- innych związków chemicznych niebędących związkami organicznymi