Stechiometria – Wikipedia, wolna encyklopedia
Stechiometria – dział chemii zajmujący się stosunkami ilościowymi przemian związków chemicznych zachodzących w czasie reakcji chemicznych. Analiza stechiometryczna obejmuje[1]:
- Określenie postaci równania stechiometrycznego (bilans atomów).
- Zdefiniowanie miary (miar) postępu reakcji chemicznej[a][2]), poprzedzone wyborem składnika odniesienia (stopień konwersji, liczba postępu reakcji itp.).
- Określenie zależności pomiędzy stężeniami reagentów a miarami postępu reakcji chemicznej.
W prostszych sytuacjach (kilka reagentów, reakcja pojedyncza) zwykle rezygnuje się z etapów 2. i 3., a związki pomiędzy stężeniem składnika odniesienia (najczęściej jednego z substratów), a stężeniami pozostałych składników wyznacza się na podstawie równania stechiometrycznego[1].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Postęp reakcji chemicznej wyraża się jako stosunek przyrostu lub ubytku liczby moli danego reagenta do jego współczynnika stechiometrycznego w zbilansowanym równaniu reakcji.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Józef Szarawara, Jerzy Skrzypek: Podstawy inżynierii reaktorów chemicznych, rozdział I. Warszawa: WNT, 1980.
- ↑ Jarosław Chojnacki: Rozdział 6. Równowaga chemiczna. [w:] Podstawy Obliczeń Chemicznych [on-line]. www.kchn.pg.gda.pl/didactics/skrypt_cw. [dostęp 2014-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-05)].