Isuzu D-Max – Wikipedia, wolna encyklopedia
Isuzu D-Max − średniej wielkości samochód osobowy typu pickup produkowany od 2002 roku przez należącą do koncernu General Motors japońską firmę Isuzu. Obecnie produkowana jest trzecia generacja modelu.
Pierwsza generacja
[edytuj | edytuj kod]Isuzu D-Max I przed liftingiem | |
Inne nazwy | Chevrolet Colorado |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany | Maj 2002 |
Okres produkcji | 2002−2011 |
Miejsce produkcji | Arica (do 2008) |
Poprzednik | |
Następca | Isuzu D-Max II |
Dane techniczne | |
Typy nadwozia | 2-drzwiowe podwozie z kabiną |
Silniki | Benzynowe: |
Skrzynia biegów | 4-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość | 4900 mm |
Rozstaw osi | 3050 mm |
Masa własna | 1605 - 1720 kg |
Zbiornik paliwa | 76 l |
Liczba miejsc | 2 - 4 |
Test Euro NCAP | |
Ładowność | 1141 - 1320 kg |
Dane dodatkowe | |
Modele bliźniacze | |
Pokrewne | |
Konkurencja | Mitsubishi L200 |
Isuzu D-Max I został zaprezentowany po raz pierwszy w 2002 roku. Samochód jest oparty Chevrolet Colorado. Produkcja samochodu zakończyła się w 2011 roku, ale od 2003 roku jest nieprzerwanie produkowany w Chinach. Do 2008 roku samochód produkowano w Chile.
Lifting
[edytuj | edytuj kod]W 2007 roku auto przeszło lifting, polegający na zmianie wyposażenia i zderzaków.
Wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Standardowe wyposażenie pojazdu obejmuje m.in. ABS z EBD, dwie poduszki powietrzne.
Druga generacja
[edytuj | edytuj kod]Isuzu D-Max II przed liftingiem | |
Producent | |
---|---|
Zaprezentowany | Tokyo Motor Show 2011 |
Okres produkcji | od 2011 |
Miejsce produkcji | Samut Prakan |
Poprzednik | Isuzu D-Max I |
Następca | Isuzu D-Max III |
Dane techniczne | |
Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
Silniki | Wysokoprężne: |
Skrzynia biegów | 5-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość | 5190 mm |
Szerokość | 1775 mm |
Wysokość | 1685 mm |
Rozstaw osi | 3095 mm |
Masa własna | 1895 - 1945 kg |
Liczba miejsc | 2 - 5 |
Test Euro NCAP | |
Ładowność | 1055 - 1105 kg |
Dane dodatkowe | |
Modele bliźniacze | |
Pokrewne | |
Konkurencja | Mitsubishi L200 |
Isuzu D-Max II produkowany jest równolegle z pierwszą generacją od 2011 roku. Auto powstało we współpracy z koncernem General Motors. Pojazd po raz pierwszy zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Tokio w grudniu 2011 roku.
Lifting
[edytuj | edytuj kod]Samochód w 2015 roku przeszedł pierwszy lifting. W 2017 roku samochód przeszedł kolejny lifting.
Wersje wyposażeniowe
[edytuj | edytuj kod]- L
- LS
- LS Aut
- LSX
- LSX Aut
- LSX YIN
- LSX YANG
- LSX AUT YIN
- LSX AUT YANG
Trzecia generacja
[edytuj | edytuj kod]Isuzu D-Max III | |
Producent | |
---|---|
Zaprezentowany | Październik 2019 |
Okres produkcji | od 2020 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik | Isuzu D-Max II |
Dane techniczne | |
Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pick-up |
Długość | 5230 mm |
Szerokość | 1870 mm |
Wysokość | 1810 mm |
Rozstaw osi | 3125 mm |
Dane dodatkowe | |
Modele bliźniacze | |
Pokrewne |
Isuzu D-Max III został zaprezentowany po raz pierwszy w 2019 roku[1]. Trzecia generacja ma większy rozmiar niż poprzednik. W czerwcu 2020 została zaprezentowana bliźniacza odmiana modelu Mazda BT-50. Jest to pierwsza generacja, która nie dzieli nadwozia z Chevroletem Colorado.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Krzemiński , Isuzu D-MAX 2020 oficjalnie (Video) [online], NaMasce, 17 października 2019 [dostęp 2022-09-25] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Isuzu D-Max Technical Specification. 4x4.ie. [dostęp 2011-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-07)]. (ang.).
- Nick Dalton: Isuzu D-Max: test drive. [w:] The Cairns Post [on-line]. carsguide.com.au, 29-04-2009. [dostęp 2011-05-14]. (ang.).