Christa Kinshofer – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 24 stycznia 1961 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | SC Miesbach | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 172 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | Sezon 1976/77 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | 3.01 1977, Oberstaufen (10. miejsce – slalom) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | 18.12 1978, Val d’Isère | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Christa Kinshofer-Güthlein (ur. 24 stycznia 1961 w Monachium) – niemiecka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich, wicemistrzyni świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w gigancie.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Christa Kinshofer pojawiła się w sezonie 1976/1977. Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobyła 3 stycznia 1977 roku w Oberstaufen, zajmując dziesiąte miejsce w slalomie. W klasyfikacji generalnej dało jej to 40. miejsce. W kolejnym sezonie nie zdobyła żadnego punktu, jednak już w swoim pierwszym starcie sezonu 1978/1979, 18 grudnia 1978 roku w Val d’Isère, odniosła pierwsze w karierze zwycięstwo, wygrywając giganta. W zawodach tych wyprzedziła Hanni Wenzel z Liechtensteinu i Marie-Theres Nadig ze Szwajcarii. W kolejnych startach jeszcze pięciokrotnie stawała na podium, odnosząc cztery zwycięstwa: 7 stycznia w Les Gets, 6 lutego w Berchtesgaden, 8 marca w Aspen i 11 marca 1979 roku w Heavenly Valley ponownie była najlepsza w gigantach. W klasyfikacji generalnej była ósma, a w klasyfikacji giganta zdobyła Małą Kryształową Kulę.
Pierwszy medal w karierze wywalczyła podczas rozgrywanych w 1980 roku igrzysk olimpijskich w Lake Placid. Po pierwszym przejeździe slalomu Kinshofer zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Hanni Wenzel 0,24 sekundy. W drugim przejeździe również osiągnęła drugi czas, dało to jej drugi łączny wynik i srebrny medal. Ostatecznie straciła 1,41 sekundy do Wenzel, a o 1,49 sekundy wyprzedziła Szwajcarkę Erikę Hess. Na tych samych igrzyskach wystartowała także w gigancie, który ukończyła na piątej pozycji. W zawodach pucharowych punktowała wielokrotnie, jednak na podium stanęła tylko raz: 11 marca 1980 roku w Saalbach-Hinterglemm była druga w slalomie. Sezon 1979/1980 ukończyła na jedenastej pozycji w klasyfikacji generalnej i dziewiątej w gigancie. Kolejne zwycięstwo odniosła 21 stycznia 1981 roku w Crans-Montana, gdzie okazała się najlepsza w kombinacji. Oprócz tego jeszcze sześć razy plasowała się w najlepszej trójce i sezon 1980/1981 zakończyła na dziewiątej pozycji. Była również trzecia w klasyfikacji kombinacji i ósma w gigancie.
Przez pięć kolejnych lat osiągała słabsze wyniki, na podium stanęła tylko raz: 18 grudnia 1981 roku w Piancavallo była trzecia w kombinacji. Od sezonu 1983/1984 do sezonu 1986/1987 reprezentowała barwy Holandii, jednak punktowała sporadycznie. W tym czasie wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming w 1982 roku, gdzie byłą dziewiąta w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Nie wystąpiła jednak na rozgrywanych dwa lata później igrzyskach w Sarajewie.
Od sezonu 1987/1988 ponownie reprezentowała RFN i znalazła się w kadrze tego kraju na igrzyska olimpijskie w Calgary. Kinshofer rozpoczęła starty od kombinacji, której jednak nie ukończyła. Następnie zajęła dziesiąte miejsce w supergigancie, a trzy dni później zdobyła srebrny medal w gigancie. W zawodach tych rozdzieliła na podium dwie Szwajcarki: Vreni Schneider oraz Marię Walliser. W swoim ostatnim starcie zdobyła brązowy medal w slalomie, uzyskując piąty czas pierwszego przejazdu i trzeci wynik drugiego przejazdu. Ostatecznie wyprzedziły ją tylko Vreni Schneider i Mateja Svet z Jugosławii. W zawodach pucharowych dwukrotnie stawała na podium: 19 grudnia 1987 roku w Piancavallo wygrała slalom, a 24 stycznia 1988 roku w Bad Gastein w tej samej konkurencji była druga. W marcu 1988 roku zakończyła karierę.
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw RFN, w tym złote: w gigancie w latach 1979-1981, slalomie w latach 1980-1981 oraz supergigancie w 1988 roku. W 1979 roku została wybrana sportowcem roku w RFN. Po zakończeniu kariery zajmuje się organizowaniem zawodów sportowych.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 21 lutego | 1980 | Lake Placid | Gigant | 2:41,66 min | +0,97 s | Hanni Wenzel |
2. | 23 lutego | 1980 | Lake Placid | Slalom | 1:25,09 min | +1,41 s | Hanni Wenzel |
DNF | 21 lutego | 1988 | Calgary | Kombinacja | 29,25 pkt | - | Anita Wachter |
10. | 22 lutego | 1988 | Calgary | Supergigant | 1:19,03 min | +1,95 s | Sigrid Wolf |
2. | 24 lutego | 1988 | Calgary | Gigant | 2:06,49 min | +0,93 s | Vreni Schneider |
3. | 26 lutego | 1988 | Calgary | Slalom | 1:36,69 min | +1,71 s | Vreni Schneider |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 21 lutego | 1980 | Lake Placid | Gigant | 2:41,66 min | +0,97 s | Hanni Wenzel |
2. | 23 lutego | 1980 | Lake Placid | Slalom | 1:25,09 min | +1,41 s | Hanni Wenzel |
9. | 2 lutego | 1982 | Schladming | Gigant | 2:37,17 min | +2,56 s | Erika Hess |
DNF | 6 lutego | 1982 | Schladming | Slalom | 1:41,60 min | - | Erika Hess |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 1976/1977: 40.
- sezon 1978/1979: 8.
- sezon 1979/1980: 11.
- sezon 1980/1981: 9.
- sezon 1981/1982: 24.
- sezon 1982/1983: 66.
- sezon 1985/1986: 44.
- sezon 1986/1987: 48.
- sezon 1987/1988: 12.
Miejsca na podium
[edytuj | edytuj kod]- Val d’Isère – 18 grudnia 1978 (gigant) – 1. miejsce
- Les Gets – 7 stycznia 1979 (gigant) – 1. miejsce
- Berchtesgaden – 6 lutego 1979 (gigant) – 1. miejsce
- Piancavallo – 19 grudnia 1979 (slalom) – 2. miejsce
- Aspen – 8 marca 1979 (gigant) – 1. miejsce
- Heavenly Valley – 11 marca 1979 (gigant) – 1. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 11 marca 1980 (slalom) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 4 grudnia 1980 (gigant) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 4 grudnia 1980 (kombinacja) – 3. miejsce
- Altenmarkt – 18 grudnia 1980 (slalom) – 2. miejsce
- Crans-Montana – 19 stycznia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
- Crans-Montana – 21 stycznia 1981 (kombinacja) – 1. miejsce
- Val d’Isère – 24 stycznia 1981 (gigant) – 2. miejsce
- Zwiesel – 4 lutego 1981 (gigant) – 2. miejsce
- Piancavallo – 18 grudnia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
- Bad Gastein – 24 stycznia 1988 (slalom) – 2. miejsce
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-21)]. (ang.).