Vreni Schneider – Wikipedia, wolna encyklopedia

Vreni Schneider

Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1963 Elm
Klub	SC Elm
Wzrost	170 cm
Debiut w PŚ	11.12 1983, Val d’Isère (28. miejsce – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	14.12 1984, Madonna di Campiglio (9. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	17.12 1984, Santa Caterina (1. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie złoto Calgary 1988 narciarstwo alpejskie (slalom gigant) złoto Calgary 1988 narciarstwo alpejskie (slalom) złoto Lillehammer 1994 narciarstwo alpejskie (slalom) srebro Lillehammer 1994 narciarstwo alpejskie (kombinacja) brąz Lillehammer 1994 narciarstwo alpejskie (slalom gigant) Mistrzostwa świata złoto Crans-Montana 1987 slalom gigant złoto Vail 1989 slalom gigant złoto Saalbach 1991 slalom srebro Vail 1989 slalom srebro Vail 1989 kombinacja brąz Saalbach 1991 kombinacja Puchar Świata Kryształowa Kula 1988/1989 Kryształowa Kula 1993/1994 Kryształowa Kula 1994/1995 2. miejsce 1986/1987 3. miejsce 1985/1986 3. miejsce 1990/1991 Puchar Świata (Slalom) Mała Kryształowa Kula 1988/1989 Mała Kryształowa Kula 1989/1990 Mała Kryształowa Kula 1991/1992 Mała Kryształowa Kula 1992/1993 Mała Kryształowa Kula 1993/1994 Mała Kryształowa Kula 1994/1995 2. miejsce 1987/1988 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 1985/1986 Mała Kryształowa Kula 1986/1987 Mała Kryształowa Kula 1988/1989 Mała Kryształowa Kula 1990/1991 Mała Kryształowa Kula 1994/1995 2. miejsce 1991/1992 2. miejsce 1993/1994 3. miejsce 1984/1985 3. miejsce 1987/1988 Puchar Świata (Kombinacja) 2. miejsce 1986/1987 2. miejsce 1994/1995 3. miejsce 1988/1989
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Verena „Vreni” Schneider (ur. 26 listopada 1964 w Elm) – szwajcarska narciarka alpejska, pięciokrotna medalistka igrzysk olimpijskich, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata oraz trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata. Jedna z najbardziej utytułowanych zawodniczek w historii tego sportu. Jedna z niewielu zawodniczek, która stawała na podium zawodów Pucharu Świata we wszystkich konkurencjach.

W zawodach Pucharu Świata Vreni Schneider zadebiutowała 11 grudnia 1983 roku w Val d’Isère, gdzie zajęła 28. miejsce slalomie gigancie. Pierwsze punkty wywalczyła nieco ponad rok później, 14 grudnia 1984 roku w Madonna di Campiglio, zajmując dziewiąte miejsce w slalomie. Już trzy dni później pierwszy raz stanęła na podium, 17 grudnia w Santa Caterina wygrywając giganta. W zawodach tych wyprzedziła Tamarę McKinney z USA i Marię Epple z RFN. W kolejnych startach jeszcze trzykrotnie stawała na podium: 4 stycznia w Mariborze była druga, 3 marca w Vail zajęła trzecie miejsce, a 17 marca 1985 roku w Waterville Valley zwyciężyła w gigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 1984/1985 była dziewiąta, a w klasyfikacji giganta zajęła trzecie miejsce, za swą rodaczką, Michelą Figini i Mariną Kiehl z RFN. Na przełomie stycznia i lutego 1985 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Bormio, gdzie w gigancie uplasowała się na dwunastej pozycji.

Po raz pierwszy na podium klasyfikacji generalnej stanęła w sezonie 1985/1986. Na podium zawodów stawała siedem razy, w tym trzykrotnie zwyciężała: 6 stycznia w Mariborze, 19 stycznia w Oberstaufen i 20 marca 1986 roku w Waterville Valley była najlepsza w gigancie. Sezon ukończyła na trzecim miejscu, ulegając dwóm rodaczkom: Marii Walliser i Erice Hess. W gigancie zdobyła pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę, w klasyfikacji kombinacji była piąta, a w slalomie siódma. Jeszcze lepsze wyniki osiągnęła w kolejnym sezonie, w którym jedenastokrotnie plasowała się w najlepszej trójce. Odniosła przy tym sześć zwycięstw: 6 grudnia w Waterville Valley, 5 stycznia w Saalbach-Hinterglemm, 13 lutego w Megève i 22 marca w Sarajewie wygrywała giganty, a 17 grudnia w Courmayeur i 14 lutego 1987 roku w Saint-Gervais była najlepsza w slalomach. W efekcie w klasyfikacji generalnej była druga, 7 punktów za Walliser, drugie miejsce zajęła także w klasyfikacji kombinacji, a w gigancie zdobyła Małą Kryształową Kulę. Na początku 1987 roku wystąpiła także na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie zdobyła złoty medal w gigancie. Dwa dni wcześniej zajęła czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o podium z Mateją Svet z Jugosławii o 0,25 sekundy. Czwarte miejsce zajęła również w kombinacji, tym razem w walce o brązowy medal lepsza okazała się Tamara McKinney.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Starty rozpoczęła od kombinacji, w której zajmowała siódme miejsce po zjeździe. Slalomu do kombinacji jednak nie ukończyła i ostatecznie nie była klasyfikowana. Trzy dni później wystartowała w gigancie, w którym po pierwszym przejeździe była piąta, tracąc do prowadzącej Hiszpanki Blanki Fernández Ochoy 0,85 sekundy. W drugim przejeździe Szwajcarka uzyskała najlepszy czas i ostatecznie zwyciężyła, wyprzedzając Christę Kinshofer z RFN o 0,93 sekundy i Marię Walliser o 1,23 sekundy. Na tych samych igrzyskach wystartowała także w slalomie, wygrywając oba przejazdy, co dało jej drugi złoty medal. Pozostałe miejsca na podium zajęły: Mateja Svet ze stratą 1,68 sekundy i Christa Kinshofer ze stratą 1,71 sekundy. W zawodach pucharowych na podium znalazła się osiem razy, jednak tylko dwukrotnie zwyciężała: 5 stycznia w Tignes w gigancie i 24 stycznia w Bad Gastein w slalomie. Sezon zakończyła na piątym miejscu, w klasyfikacji slalomu była druga, a w gigancie trzecia.

Schneider zdominowała sezon 1988/1989, wygrywając 14 z 29 zawodów Pucharu Świata. Wygrała ty wszystkie slalomy: 16 grudnia w Altenmarkt, 20 grudnia w Courmayeur, 3 stycznia w Mariborze, 8 stycznia w Mellau, 15 stycznia w Grindelwald, 3 marca w Furano i 10 marca w Shiga Kōgen. Wygrała także sześć z siedmiu rozegranych gigantów: 28 listopada w Les Menuires, 18 grudnia w Valzoldana, 6 i 7 stycznia w Schwarzenbergu, 21 stycznia w Tignes i 8 marca w Shiga Kōgen oraz kombinację 16 grudnia w Altenmarkt. W klasyfikacji generalnej zwyciężyła z przewagą ponad 100 punktów nad Walliser i zdobyła pierwszą Kryształową Kulę. Ponadto zdobyła Małe Kryształowe Kule w klasyfikacjach slalomu i giganta, a w kombinacji była trzecia, za swą rodaczką Brigitte Oertli i Austriaczką Ulrike Maier. Rozgrywane w lutym 1989 roku mistrzostwa świata w Vail przyniosły jej trzy medale. Najpierw zdobyła srebro w kombinacji, osiągając jedenasty czas zjazdu i najlepszy czas slalomu. Na Podium rozdzieliła Tamarę McKinney i Brigitte Oertli. Drugie miejsce zajęła także w slalomie, ustępując tylko Matei Svet. Następnie zajęła 26. miejsce w supergigancie, jednak na zakończenie zwyciężyła w gigancie, wyprzedzając Francuzkę Carole Merle i Mateję Svet. W kolejnym sezonie odniosła pięć zwycięstw: 25 listopada w Park City, 6 stycznia w Piancavallo, 9 stycznia w Hinterstoder, 21 stycznia w Mariborze i 18 marca w Åre była najlepsza w slalomach. Nie wystarczyło to jednak na podium klasyfikacji generalnej PŚ, Szwajcarka zajęła tym razem szóste miejsce. Wywalczyła za to drugie z rzędu zwycięstwo w klasyfikacji slalomu.

Kolejne medale zdobyła podczas mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm w 1991 roku. W kombinacji zdobyła brązowy medal, uzyskując 24. czas zjazdu i najlepszy czas slalomu. W konkurencji tej lepsze okazały się tylko Chantal Bournissen ze Szwajcarii i Austriaczka Ingrid Stöckl. Następnie zwyciężyła w slalomie, wyprzedzając Jugosłowiankę Natašę Bokal o 0,16 sekundy i Austriaczkę Ingrid Salvenmoser o 0,66 sekundy. Wystartowała również w gigancie, zajęła jednak siódmą pozycję. W zawodach pucharowych osiem razy plasowała się na podium, w tym trzy razy zwyciężała: 11 stycznia w Kranjskiej Gorze w gigancie, 11 marca w Lake Louise w slalomie oraz 17 marca w Vail, ponownie w gigancie. W klasyfikacji generalnej zajęła trzecie miejsce za Austriaczkami: Petrą Kronberger i Sabine Ginther, a w klasyfikacji giganta wywalczyła kolejną Małą Kryształową Kulę. Podobne wyniki osiągnęła w sezonie 1991/1992, w którym na podium stanęła dziewięć razy. Pięć razy stawała na najwyższym stopniu podium: 30 listopada w Lech, 18 stycznia w Mariborze i 29 lutego w Narwiku w slalomie, a 8 grudnia w Santa Caterina i 5 stycznia w Oberstaufen w gigancie. W klasyfikacji generalnej była tym razem czwarta, zwyciężyła za to w klasyfikacji slalomu, a w gigancie była druga za Carole Merle. W lutym 1992 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, jednak nie zdobyła medali. W slalomie po pierwszym przejeździe zajmowała piąte miejsce, tracąc do prowadzącej Julie Parisien z USA 0,44 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła dziesiąty czas, co dało jej siódmy łączny wynik. Wystartowała także w gigancie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.

Bez medalu Schneider wróciła również z mistrzostw świata w Morioce w 1993 roku. Wystartowała tam tylko w slalomie, jednak nie ukończyła rywalizacji i nie była klasyfikowana. W Pucharze Świata na podium stawała sześć razy, z czego cztery razy wygrywała: 6 stycznia w Mariborze, 17 stycznia w Cortina d’Ampezzo, 19 marca w Vemdalen i 8 marca w Åre była najlepsza w slalomie. W klasyfikacji generalnej była szósta, a w klasyfikacji slalomu odniosła kolejne zwycięstwo.

Przez dwa kolejne sezony wygrywała w klasyfikacji generalnej. W tym czasie 27 razy stawała na podium, odnosząc łącznie jedenaście zwycięstw, wszystkie w slalomie: 28 listopada Santa Caterina i 19 grudnia 1993 roku w St. Anton am Arlberg, 9 stycznia w Altenmarkt, 23 stycznia w Mariborze, 5 lutego w Sierra Nevada, 10 marca w Mammoth Mountain, 20 marca w Vail, 27 listopada w Park City i 18 grudnia 1994 roku w Sestriere, 26 lutego w Mariborze i 19 marca 1995 roku w Bormio. W sezonie 1994/1995 wygrała także klasyfikacje giganta i slalomu, a rok wcześniej wygrała w slalomie, a w gigancie była druga za Austriaczką Anitą Wachter. W lutym 1994 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie w czterech startach wywalczyła trzy medale. Najpierw wystartowała w zjeździe, zajmując 33. miejsce. Następnie zdobyła srebrny medal w kombinacji, rozdzielając Szwedkę Pernillę Wiberg i Alenkę Dovžan ze Słowenii. Do zwycięstwa Schneider zabrakło 0,13 sekundy. Trzy dni później wywalczyła brązowy medal w gigancie, plasując się 2 sekundy za Włoszką Deborą Compagnoni i 0,78 sekundy za Niemką Martiną Ertl. W swoim ostatnim starcie wzięła udział w slalomie, w którym po pierwszym przejeździe była piąta, tracąc 0,68 sekundy do Słowenki, Katji Koren. W drugim przejeździe była najlepsza i ostatecznie zwyciężyła, z przewagą 0,34 sekundy nad Austriaczką Elfi Eder i 0,60 sekundy nad Katją Koren. Tym samym została pierwszą narciarką alpejską, która zdobyła trzy złote medale i pierwszą, która zdobyła w sumie pięć medali olimpijskich^[1]. W marcu 1995 roku zakończyła karierę.

Vreni Schneider odniosła łącznie 55 zwycięstw w zawodach Pucharu Świata i zajmuje trzecie miejsce na liście wszech czasów^[2]. Ponadto Schneider zajmuje czwarte miejsce w klasyfikacji wszech czasów pod względem miejsc na podium (101)^[3]. Jest także rekordzistką pod względem zwycięstw w klasyfikacjach końcowych giganta (4) i slalomu (6). W sezonie 1988/1989 odniosła łącznie 14 zwycięstw, co do chwili obecnej pozostaje rekordem^[4]. Ponadto ustanowiła rekord zdobytych punktów w jednym sezonie z wynikiem 1656 pkt. Wynik ten został pobity przez Pernillę Wiberg w sezonie 1996/1997^[5].

Schneider wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym dziewięć złotych: w gigancie w latach 1987, 1989, 1991 i 1994 oraz slalomie w latach 1988, 1989, 1993, 1994 i 1995. W latach 1988, 1989, 1991, 1994 i 1995 otrzymywała tytuł najlepszej sportsmenki Szwajcarii^[6]. W latach 1994–1995 otrzymywała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich^[7]. W 1994 roku otrzymała także tytuł sportsmenki roku na świecie oraz szwajcarskiej sportsmenki stulecia^[8].

Jest mężatką, ma dwoje dzieci. Obecnie prowadzi szkołę narciarską w Elm w kantonie Glarus.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF	21 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	29,25 pkt	-	Anita Wachter
1.	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49	-	-
1.	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69	-	-
DNF	19 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:12,74	-	Pernilla Wiberg
7.	20 lutego	1992	Albertville	Slalom	1:32,68	+1,28	Petra Kronberger
33.	19 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:35,93	+3,42	Katja Seizinger
2.	21 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:05,16	+0,13	Pernilla Wiberg
3.	24 lutego	1994	Lillehammer	Gigant	2:30,97	+2,00	Deborah Compagnoni
1.	26 lutego	1994	Lillehammer	Slalom	1:56,01	-	-

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
12.	6 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:18,53	+2,29	Diann Roffe
DNF1[9]	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58	-	Perrine Pelen
4.	30 stycznia	1987	Crans-Montana	Kombinacja	15,32 pkt	+21,17 pkt	Erika Hess
4.	3 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,17	+1,08	Maria Walliser
1.	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22	-	-
DNF1[10]	7 lutego	1987	Crans-Montana	Slalom	1:33,30	-	Erika Hess
2.	2 lutego	1989	Vail	Kombinacja	5,65 pkt	+20,98 pkt	Tamara McKinney
2.	7 lutego	1989	Vail	Slalom	1:30,88	+0,61	Mateja Svet
26.[11]	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:19,46	+3,04	Ulrike Maier
1.	11 lutego	1989	Vail	Gigant	2:29,37	-	-
3.	31 stycznia	1991	Saalbach	Kombinacja	26,45 pkt	+15,68 pkt	Chantal Bournissen
1.	1 lutego	1991	Saalbach	Slalom	1:25,90	-	-
7.	2 lutego	1991	Saalbach	Gigant	2:07,45	+1,25	Pernilla Wiberg
DNF1[12]	9 lutego	1993	Morioka	Slalom	1:27,66	-	Karin Buder
DNF1[13]	10 lutego	1993	Morioka	Gigant	2:17,59	-	Carole Merle

• sezon 1984/1985: 9.
• sezon 1985/1986: 3.
• sezon 1986/1987: 2.
• sezon 1987/1988: 5.
• sezon 1988/1989: 1.
• sezon 1989/1990: 6.
• sezon 1990/1991: 3.
• sezon 1991/1992: 4.
• sezon 1992/1993: 6.
• sezon 1993/1994: 1.
• sezon 1994/1995: 1.

1. Santa Caterina – 17 grudnia 1984 (gigant)
2. Waterville Valley – 17 marca 1985 (gigant)
3. Maribor – 6 stycznia 1986 (gigant)
4. Oberstaufen – 19 stycznia 1986 (gigant)
5. Waterville Valley – 20 marca 1986 (gigant)
6. Waterville Valley – 6 grudnia 1986 (gigant)
7. Courmayeur – 17 grudnia 1986 (slalom)
8. Saalbach – 5 stycznia 1987 (gigant)
9. Megève – 13 lutego 1987 (gigant)
10. Saint-Gervais – 14 lutego 1987 (slalom)
11. Sarajewo – 22 marca 1987 (gigant)
12. Tignes – 5 stycznia 1988 (gigant)
13. Bad Gastein – 24 stycznia 1988 (slalom)
14. Les Menuires – 28 listopada 1988 (gigant)
15. Altenmarkt – 16 grudnia 1988 (slalom)
16. Altenmarkt – 16 grudnia 1988 (kombinacja)
17. Valzoldana – 18 grudnia 1988 (gigant)
18. Courmayeur – 20 grudnia 1988 (slalom)
19. Maribor – 3 stycznia 1989 (slalom)
20. Schwarzenberg – 6 stycznia 1989 (gigant)
21. Schwarzenberg – 7 stycznia 1989 (gigant)
22. Mellau – 8 stycznia 1989 (slalom)
23. Grindelwald – 15 stycznia 1989 (slalom)
24. Tignes – 21 stycznia 1989 (gigant)
25. Furano – 3 marca 1989 (slalom)
26. Shiga Kōgen – 8 marca 1989 (gigant)
27. Shiga Kōgen – 10 marca 1989 (slalom)
28. Park City – 25 listopada 1989 (slalom)
29. Piancavallo – 6 stycznia 1990 (slalom)
30. Hinterstoder – 9 stycznia 1990 (slalom)
31. Maribor – 21 stycznia 1990 (slalom)
32. Åre – 18 marca 1990 (slalom)
33. Kranjska Gora – 11 stycznia 1991 (gigant)
34. Lake Louise – 11 marca 1991 (slalom)
35. Vail – 17 marca 1991 (gigant)
36. Lech – 30 listopada 1991 (slalom)
37. Santa Caterina – 8 grudnia 1991 (gigant)
38. Oberstaufen – 5 stycznia 1992 (gigant)
39. Maribor – 18 stycznia 1992 (slalom)
40. Narwik – 29 lutego 1992 (slalom)
41. Maribor – 6 stycznia 1993 (slalom)
42. Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 1993 (slalom)
43. Vemdalen – 19 marca 1993 (slalom)
44. Åre – 28 marca 1993 (slalom)
45. Santa Caterina – 28 listopada 1993 (slalom)
46. St. Anton am Arlberg – 19 grudnia 1993 (slalom)
47. Altenmarkt – 9 stycznia 1994 (slalom)
48. Maribor – 23 stycznia 1994 (slalom)
49. Sierra Nevada – 5 lutego 1994 (slalom)
50. Mammoth Mountain – 10 marca 1994 (slalom)
51. Vail – 20 marca 1994 (slalom)
52. Park City – 27 listopada 1994 (slalom)
53. Sestriere – 18 grudnia 1994 (slalom)
54. Maribor – 26 lutego 1995 (slalom)
55. Bormio – 19 marca 1995 (slalom)

1. Maribor – 4 stycznia 1985 (gigant) – 2. miejsce
2. Vail – 3 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce
3. Bad Gastein – 12 stycznia 1986 (slalom) – 3. miejsce
4. Puy St. Vincent – 17 stycznia 1986 (supergigant) – 3. miejsce
5. Oberstaufen – 20 stycznia 1986 (gigant) – 2. miejsce
6. Bromont – 22 marca 1986 (gigant) – 3. miejsce
7. Park City – 29 listopada 1986 (gigant) – 3. miejsce
8. Val d’Isère – 14 grudnia 1986 (supergigant) – 3. miejsce
9. Maribor – 4 stycznia 1987 (slalom) – 2. miejsce
10. Mellau – 11 stycznia 1987 (kombinacja) – 2. miejsce
11. Bischofswiesen – 18 stycznia 1987 (gigant) – 2. miejsce
12. Sestriere – 26 listopada 1987 (slalom) – 3. miejsce
13. Piancavallo – 20 grudnia 1987 (gigant) – 2. miejsce
14. Saas-Fee – 18 stycznia 1988 (slalom) – 2. miejsce
15. Bad Gastein – 24 stycznia 1988 (kombinacja) – 2. miejsce
16. Kranjska Gora – 30 stycznia 1988 (gigant) – 2. miejsce
17. Kranjska Gora – 31 stycznia 1988 (slalom) – 2. miejsce
18. Furano – 4 marca 1989 (gigant) – 3. miejsce
19. Vail – 3 grudnia 1989 (gigant) – 3. miejsce
20. Valzoldana – 1 grudnia 1990 (gigant) – 2. miejsce
21. Morzine – 22 grudnia 1990 (slalom) – 3. miejsce
22. Zwiesel – 10 lutego 1991 (gigant) – 3. miejsce
23. Lake Louise – 10 marca 1991 (gigant) – 2. miejsce
24. Waterville Valley – 20 marca 1991 (slalom) – 2. miejsce
25. Lech – 1 grudnia 1991 (slalom) – 2. miejsce
26. Hinterstoder – 14 stycznia 1992 (slalom) – 2. miejsce
27. Hinterstoder – 15 stycznia 1992 (gigant) – 3. miejsce
28. Piancavallo – 20 stycznia 1992 (gigant) – 2. miejsce
29. Park City – 28 listopada 1992 (gigant) – 3. miejsce
30. Maribor – 5 stycznia 1993 (gigant) – 3. miejsce
31. Santa Caterina – 26 listopada 1993 (gigant) – 2. miejsce
32. Veysonnaz – 11 grudnia 1993 (gigant) – 3. miejsce
33. Morzine – 6 stycznia 1994 (slalom) – 2. miejsce
34. Maribor – 21 stycznia 1994 (gigant) – 2. miejsce
35. Maribor – 22 stycznia 1994 (slalom) – 2. miejsce
36. Sierra Nevada – 5 lutego 1994 (kombinacja) – 2. miejsce
37. Vail – 16 marca 1994 (zjazd) – 3. miejsce
38. Vail – 19 marca 1994 (gigant) – 2. miejsce
39. Park City – 26 listopada 1994 (gigant) – 3. miejsce
40. Vail – 4 grudnia 1994 (gigant) – 2. miejsce
41. Méribel – 30 grudnia 1994 (slalom) – 2. miejsce
42. Haus – 8 stycznia 1995 (gigant) – 3. miejsce
43. Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 1995 (gigant) – 2. miejsce
44. Åre – 18 lutego 1995 (gigant) – 2. miejsce
45. Lenzerheide – 12 marca 1995 (slalom) – 2. miejsce
46. Lenzerheide – 12 marca 1995 (kombinacja) – 2. miejsce

• Oficjalna Strona (niem.)
• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-02)]. (ang.).