Ulrike Maier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ulrike Maier
	; Pomnik ze zdjęciem
Data i miejsce urodzenia	22 października 1967 ; Rauris
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 1994 ; Murnau
Klub	USC Rauris
Wzrost	163 cm
Pierwsze punkty w PŚ	9.12 1984, Davos; (14. miejsce – kombinacja)
Pierwsze podium w PŚ	30.11 1987, Courmayeur (3. miejsce – slalom)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Austria
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce ;	1992/1993
	Puchar Świata (Kombinacja)
2. miejsce ;	1988/1989
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ulrike Maier (ur. 22 października 1967 w Rauris, zm. 29 stycznia 1994 w Murnau am Staffelsee) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera

Narciarstwo uprawiała od dzieciństwa. W wieku 12 lat przeniosła się z rodzinnego Rauris do Schladming, gdzie mieści się szkoła sportowa^[1]. W 1979 roku odniosła swój pierwszy sukces wygrywając organizowane we Włoszech zawody dla dzieci - Trofeo Topolino^[2]. W sezonie 1983/1984 została powołana do kadry narodowej, od razu zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Europy, przy czym zwyciężyła też w klasyfikacji slalomu. W 1985 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Jasnej, gdzie była między innymi szósta w gigancie i siódma w slalomie.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczyła 9 grudnia 1984 roku w Davos, zajmując czternaste miejsce w kombinacji. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 30 listopada 1987 roku w Courmayeur, kończąc rywalizację w slalomie na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie rodaczki: Anita Wachter i Ida Ladstätter. Łącznie 20 razy stawała na podium zawodów pucharowych, odnosząc jednocześnie pięć zwycięstw: 13 grudnia 1992 roku w Vail i 16 stycznia 1993 roku w Cortina d’Ampezzo była najlepsza w supergigancie, a 28 listopada 1992 roku w Park City, 27 listopada 1993 roku w Santa Caterina i 21 stycznia 1994 roku w Mariborze triumfowała w gigantach. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1992/1993, kiedy zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasyfikacji supergiganta. Ponadto w sezonie 1988/1989 była siódma w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji kombinacji zajęła drugie miejsce.

W 1989 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Vail, zdobywając złoty medal w supergigancie. Wyprzedziła tam kolejną Austriaczkę, Sigrid Wolf oraz Michaelę Gerg z RFN. Na tej samej imprezie zajęła też szóste miejsce w kombinacji i ósme w gigancie. Największe sukcesy osiągnęła podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie zdobyła dwa medale. Najpierw obroniła tytuł w supergigancie, tym razem pokonując Francuzkę Carole Merle i Anitę Wachter. Kilka dni później wywalczyła srebrny medal w gigancie, rozdzielając na podium Pernillę Wiberg ze Szwecji i Niemkę Traudl Hächer. Startowała też na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku, gdzie jej najlepszym wynikiem było ósme miejsce w kombinacji.

W 1988 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując między innymi szóste miejsce w gigancie i dziesiąte w slalomie. Brała też udział w rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Albertville, gdzie najlepszy wynik uzyskała w gigancie, który ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrała tam o 0,06 sekundy z Anitą Wachter i Diann Roffe-Steinrotter z USA, które ex aequo zajęły drugie miejsce.

Zmarła w szpitalu w Murnau am Staffelsee po fatalnym w skutkach zjeździe w zawodach Pucharu Świata w Garmisch-Partenkirchen. Przy szybkości ok. 120 km/godz. straciła równowagę, upadła i złamała kark. Początkowo uważano, że stało się to wskutek uderzenia w drewniany słupek osłaniający fotokomórkę do mierzenia międzyczasu, stąd na FIS spadły głosy krytyki. Dopiero przeprowadzona kilka miesięcy później szczegółowa analiza wypadku wykazała, że Maier nie uderzyła w słupek, tylko w znajdującą się tuż obok zaspę śnieżną^[3].

Osierociła czteroletnią córkę Melanie. Pochowano ją w rodzinnej miejscowości Rauris.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF1	21 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	29,25 pkt	-	Anita Wachter
6.	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49	+1,61	Vreni Schneider
10.	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69	+3,85	Vreni Schneider
DNF2	13 lutego	1992	Albertville	Kombinacja	2,55 pkt	-	Petra Kronberger
5.	18 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:21,22	+2,13	Deborah Compagnoni
4.	19 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:12,74	+1,03	Pernilla Wiberg

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
5.	2 lutego	1989	Vail	Kombinacja	5,65 pkt	+32,05 pkt	Tamara McKinney
1.	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:19,46	-	-
8.	11 lutego	1989	Vail	Gigant	2:29,37	+4,08	Vreni Schneider
1.	29 stycznia	1991	Saalbach	Supergigant	1:08,72	-	-
2.	2 lutego	1991	Saalbach	Gigant	2:07,45	+0,16	Pernilla Wiberg
8.	5 lutego	1993	Morioka	Kombinacja	3,39 pkt	+50,96 pkt	Miriam Vogt
15.	10 lutego	1993	Morioka	Gigant	2:17,59	+3,04	Carole Merle
14.	14 lutego	1993	Morioka	Supergigant	1:33,52	+1,46	Katja Seizinger

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
20.	28 lutego	1985	Jasná	Zjazd	1:22,12	+3,10	Astrid Geisler
6.	1 marca	1985	Jasná	Gigant	2:14,02	+3,52	Anita Wachter
7.	3 marca	1985	Jasná	Slalom	1:40,47	+2,33	Anita Wachter

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w zawodach

Courmayeur – 30 listopada 1987 (slalom) – 3. miejsce
Aspen – 7 marca 1988 (gigant) – 3. miejsce
Rossland – 13 marca 1988 (supergigant) – 2. miejsce
Saalbach-Hinterglemm – 23 marca 1988 (gigant) – 3. miejsce
Schladming – 26 listopada 1988 (supergigant) – 2. miejsce
Les Menuires – 28 listopada 1988 (gigant) – 3. miejsce
Altenmarkt – 16 grudnia 1988 (kombinacja) – 2. miejsce
Schwarzenberg – 6 stycznia 1989 (gigant) – 2. miejsce
Schwarzenberg – 7 stycznia 1989 (gigant) – 2. miejsce
Waterville Valley – 22 marca 1991 (gigant) – 2. miejsce
Morzine – 26 stycznia 1992 (supergigant) – 2. miejsce
Park City – 28 listopada 1992 (gigant) – 1. miejsce
Vail – 13 grudnia 1992 (supergigant) – 1. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 1993 (supergigant) – 1. miejsce
Åre – 20 marca 1993 (supergigant) – 2. miejsce
Santa Caterina – 26 listopada 1993 (gigant) – 3. miejsce
Santa Caterina – 27 listopada 1993 (gigant) – 1. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 1994 (supergigant) – 2. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 1994 (supergigant) – 3. miejsce
Maribor – 21 stycznia 1994 (gigant) – 1. miejsce

Przypisy

Linki zewnętrzne

Profil na stronie FIS (ang.)
Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. (ang.).

[1] Zginęła tragicznie na stoku w Niemczech. Ale jej śmierć nie poszła na marne (pol.)

[2] Simoncelli apripista al Trofeo Topolino (wł.)

[3] Wypadki w narciarstwie będą się zdarzać. Wiadomości24.pl.

[1]

[2]

[3]