French
DeutschCiecień – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Ciecień – widok z Przełęczy Wielkie Drogi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | 829 m n.p.m. |
| Wybitność | 324 m |
Położenie na mapie Beskidu Wyspowego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°46′25,6″N 20°09′01,3″E/49,773778 20,150361 | |
Ciecień (829 m) – szczyt w Beskidzie Wyspowym. Ma charakter pasma górskiego o przebiegu południkowym, czym różni się od większości szczytów w Beskidzie Wyspowym. Jest najwyższym szczytem w Paśmie Cietnia (inna spotykana odmiana: Ciecienia). Ma też inną budowę geologiczną – zbudowany jest z utworów płaszczowiny śląskiej, a nie płaszczowiny magurskiej, jak większość szczytów Beskidu Wyspowego[1].
Topografia
[edytuj | edytuj kod]Masyw Cietnia znajduje się pomiędzy doliną Krzyworzeki i Stradomki, wznosząc się ponad nie nawet 500 m i ciągnie się od Wierzbanowskiej Przełęczy po przełęcz pod Grodziskiem[2]. Wznosi się nad miejscowościami: Wierzbanowa, Wiśniowa, Przenosza i Szczyrzyc z klasztorem cystersów. Wcinają się w niego doliny wielu potoków. Większe z nich to Janikówka, Kobylak Pierwszy, Potok na Padoły (w dolinie Krzyworzeki), Tomerowski Potok, Potok Jaworski, Godusza, Potok Kwitowski, Czarnowicki, Potok Kałowski, Szyja. W masywie wyróżniono też kilka podrzędnych szczytów i grzbietów: Goła Góra, Łysa Góra, Księża Góra, Góra Sosnowa, Cubla Góra[3].
Opis masywu
[edytuj | edytuj kod]Ciecień wzmiankowany jest w dokumentach już z 1365 r. pod nazwą nazwę Czeczen. Są to dokumenty określające granice miejscowości Jerzmanowa (obecnie Wierzbanowa). W miejscowej gwarze góra ta nosiła nazwę Ciecień lub Ciecioń. Przypuszcza się, że nazwa ta pochodzi od charakterystycznego wcięcia między dwoma jego nierównymi wierzchołkami, widocznego dobrze od południowej strony[1].
Porasta go las, dawniej jednak był bardziej bezleśny, o czym świadczą nazwy Goła Góra i Łysa Góra[1]. Ostało się na nim jeszcze kilka polan, nazwę posiada tylko polana Kadłuby nad wsią Przenosza. Najlepszy widok jest z polanki paralotniarzy na zachodnich stokach Ciecienia, nad Wiśniową. Ostatnio Ciecień stał się ulubioną góra paralotniarzy[4], a w leżącej u jego podnóży Wiśniowej urządzane są coroczne ich zjazdy i pokazy.
Lasy Ciecienia były ulubionym miejscem polowań króla Władysława Łokietka, polował w nich kilka razy. W czasie II wojny światowej na Ciecieniu kwaterowali partyzanci 1 Pułku Strzelców Podhalańskich AK (pseudonim „Limanowa”)[5].
Szlaki turystyki pieszej
[edytuj | edytuj kod]
Poznachowice Górne – Grodzisko – Cubla Góra – Księża Góra – Ciecień. Czas przejścia 3 h (↓ 2:15 h), suma podejść 60 m (↓ 700 m), odległość 9,6 km,- Ciecień – Wierzbanowska Przełęcz – Przełęcz Wielkie Drogi – Kasina Wielka. Czas przejścia 2:30 h (↑ 2:50 h), suma podejść 190 m (↑ 460 m), odległość 8,2 km,
Szczyrzyc – Ciecień. Czas przejścia 1:45 h (↓ 1:15 h), suma podejść 500 m (↓ 10 m), odległość 4,3 km,
Pogorzany k. Szczyrzyca – Cubla Góra. Przy szlaku: drewniana kaplica (obiekt zabytkowy Małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej) oraz potężna wychodnia skalna „Diabli Kamień”, u stóp której pustelnia. Czas przejścia 1:30 h (↓ 1 h), suma podejść 210 m (↓ 60 m), odległość 4,2 km.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Gacek Dariusz, Beskid Wyspowy, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, ISBN 978-83-62460-25-0.
- ↑ Beskid Wyspowy 1: 50000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-11-27].
- ↑ Polski Serwer LeonardoXC [online].
- ↑ Andrzej Matuszczyk, Beskid Wyspowy. Część zachodnia, Warszawa. Kraków: Wyd. PTTK „Kraj”, 1986, ISBN 83-7005-104-9.
