Daniela Santanchè – Wikipedia, wolna encyklopedia

Daniela Santanchè
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1961
Cuneo

Zawód, zajęcie

polityk, przedsiębiorca

Stanowisko

minister turystyki (od 2022)

Multimedia w Wikimedia Commons

Daniela Garnero Santanchè (wym. [daˈnjeːla santaŋˈkɛ]; ur. 7 kwietnia 1961 w Cuneo[1]) – włoska polityk i przedsiębiorca, parlamentarzystka, od 2022 minister turystyki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia z zakresu nauk politycznych. Na początku lat 90. brała udział w szkoleniach organizowanych przez Uniwersytet Bocconi, co po jej nominacji rządowej w oficjalnym biogramie błędnie określono jako uzyskanie magisterium na tej uczelni. Kwestia ta podniesiona przez magazyn „Oggi”[2]. W 1983 założyła spółkę zajmującą się marketingiem. W działalność polityczną zaangażowała się w latach 90., wstępując do Sojuszu Narodowego. W 1999 została radną prowincji Mediolan[3].

Mandat poselski po raz pierwszy uzyskała w 2001 do Izby Deputowanych XIV kadencji. Utrzymała go w 2006 na XV kadencję[1]. Od 2003 do 2004 jednocześnie pełniła funkcję asesora w administracji miejskiej Ragalny.

Wypowiadała się krytycznie na temat warunków życia muzułmańskich kobiet, w szczególności krytykowała zasłanianie twarzy. Po reakcji ze strony jednego z włoskich imamów została objęta ochroną policyjną[4]. W 2007 opuściła Sojusz Narodowy i przystąpiła do konserwatywnej partii Prawica, którą powołał Francesco Storace[5]. W 2008 jako kandydatka na premiera Włoch stała na czele koalicji tego ugrupowania z Trójkolorowym Płomieniem, która nie przekroczyła wyborczego progu. Jeszcze w tym samym roku powołała własny ruch polityczny pod nazwą Movimento per l'Italia[6], z którym przyłączyła się do Ludu Wolności.

W marcu 2010 została podsekretarzem stanu ds. programu rządowego w gabinecie Silvia Berlusconiego. Urząd ten sprawowała do listopada 2011[7]. W 2013 z ramienia Ludu Wolności uzyskała mandat posłanki XVII kadencji. Dołączyła następnie do ugrupowania Bracia Włosi – Sojusz Narodowy, w 2018 jako kandydatka centroprawicy została wybrana w skład Senatu XVIII kadencji[8] (reelekcja na XIX kadencję w 2022[9]).

W październiku 2022 objęła stanowisko ministra turystki w rządzie Giorgii Meloni[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Daniela Santanchè. camera.it. [dostęp 2018-02-06]. (wł.).
  2. ↑ Lo scoop di „Oggi”: Daniela Santanché e il suo (falso) master alla Bocconi. Tutti gli aggiornamenti. oggi.it, 22 marca 2011. [dostęp 2013-01-24]. (wł.).
  3. ↑ Provinciali 1999 – Eletti nel Consiglio Provinciale. milano.it. [dostęp 2013-01-24]. (wł.).
  4. ↑ Christian Fraser: Protection for Italy veil row MP. bbc.co.uk, 23 października 2006. [dostęp 2013-01-24]. (ang.).
  5. ↑ La Santanchè lascia An e va con Storace. corriere.it, 10 listopada 2007. [dostęp 2013-01-24]. (wł.).
  6. ↑ Santanchè riparte Nasce «Per l' Italia». corriere.it, 23 listopada 2008. [dostęp 2013-01-24]. (wł.).
  7. ↑ Skład czwartego rządu Silvia Berlusconiego na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2013-01-24]. (wł.).
  8. ↑ Perosino, Bonino e Santanché eletti senatori, Bergesio aspetta la conferma ufficiale. lastampa.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
  9. ↑ Ecco i nomi dei 74 eletti in Senato nell'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
  10. ↑ Il Governo Meloni giura al Quirinale nelle mani di Mattarella. rainews.it, 22 października 2022. [dostęp 2022-10-22]. (wł.).
Rząd Giorgii Meloni (od 2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daniela_Santanchè&oldid=75211846”