Danuta Wodyńska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Danuta Wodyńska
Imię i nazwisko

Krystyna Danuta Wodyńska-Żywult

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1922
Lwów, Polska

Data i miejsce śmierci

4 lipca 2001
Warszawa, Polska

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Andrzej Żywult

Lata aktywności

19451992

Zespół artystyczny
Teatr Miejski w Częstochowie, Teatr Klasyczny (obecnie Współczesny) w Warszawie, Teatr Narodowy W Warszawie
Odznaczenia
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Grób Danuty Wodyńskiej-Żywult na Cmentarzu Powązkowskim

Danuta Wodyńska (ur. 31 maja 1922 we Lwowie, zm. 4 lipca 2001 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Właściwie Krystyna Danuta Wodyńska- Żywult. Urodziła się 31 maja 1922 we Lwowie jako jedyne dziecko aktorki Janiny Wodyńskiej i artysty malarza oraz scenografa Józefa Wodyńskiego. W 1938 roku ukończyła gimnazjum Juliusza Słowackiego w Warszawie i w tym samym roku rozpoczęła studia aktorskie W Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Podczas wojny brała czynny udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka. Po upadku warszawskiej Starówki została wraz z rodzicami przewieziona do Oświęcimia, stamtąd trafiła do obozu koncentracyjnego Mittweida w Saksonii. Podczas ewakuacji obozu uciekła z transportu. W 1943 ukończyła Podziemny Instytut Sztuki. Po wojnie występowała na deskach Teatrów Dramatycznych w Częstochowie (1945–1947) oraz na scenach warszawskich: Teatru Klasycznego (1948–1949) i Teatru Narodowego (1949–1989).

Występowała w Radiowym teatrze „Eterek” oraz w Kabarecie Starszych Panów.

Grała również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Pani Williams i pioruny Marka Twaina w reż. Marka Tadeusza Nowakowskiego (1957), Grona gniewu Johna Steinbecka w reż. Jerzego Gruzy (1957), Martwe dusze Nikołaja Gogola w reż. Zygmunta Hübnera (1966), Nie igra się z miłością Alfreda de Musseta w reż. Maryny Broniewskiej (1967), Yerma Federico García Lorca w reż. Aleksandra Bardiniego (1968), Baron Munchhausen Bohumila Hrabala w reż. Zygmunta Hübnera (1969), Rzecz listopadowa Ernesta Brylla w reż. Zbigniewa Kuźmińskiego (1970), Klara i Angelika Marii Dąbrowskiej w reż. Ireneusza Kanickiego (1971), Cezar i Kleopatra George’a Bernarda Shawa w reż. Jerzego Gruzy (1972) oraz w Sławie i chwale Jarosława Iwaszkiewicza w reż. Lidii Zamkow jako Potelos-Szuszkiewicz (1974), Brutalnej grze Francisa Durbridge’a w reż. Anny Minkiewicz jako Freda Lincoln (1976), Akcji „Szarotka” Andrzeja Zakrzewskiego w reż. autora jako gospodyni (1977) i Alicji w krainie czarów Lewisa Carrolla w reż. Macieja de Korczak Leszczyńskiego jako kucharka (1995). Danuta Wodyńska była także uznanym pedagogiem: najpierw jako asystentka aktorki Janiny Romanówny w PWST w Warszawie, potem jako docent na tej uczelni prowadzący zajęcia z dykcji i wyrazistości mowy.

Filmografia (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
● odc. 4. Pierwszy dzień – pani Jadzia, ekspedientka w sklepie spożywczym,
● odc. 14. Nowy nabytek – chłopka w pociągu

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]